{RPG} Free like a mustang ~5~ - Speeltopics

[ bericht aangepast op 22 aug 2012 - 13:30 ]

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Ghehe, ik heb dat weekend nog een feest ]

---

Stop acting normal. It gets bored.

{Whow het ligt echt helemaal dood :c, Well ik heb mijn naam in SpringRose veranderd, wat vinden jullie??? Je suis verry happy ^^ Maar ik denk dat het het slimste is om een tijdsprong van 3 dagen te maken. Wie is het hier wel/niet mee eens??}

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

{wel mee eens en indd is een heel leuke naam ;p}

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Heel leuke naam + goed idee!]

---

Stop acting normal. It gets bored.

[Ok, alle feesten gehad. Leeft er nog iemand?]

---

Stop acting normal. It gets bored.

{Boe, ik leef nog, ik ga ff iedereen een gb sturen om te vragen om vanaf morgen weer actief met de RPG de starten etc.}

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Ik leef ook nog]

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

[Schrik Maar morgen? Mmm.. Heb wel lang school en moet nog meer schrijven, dus ik zal proberen Luna zo snel mogelijk terug te laten komen.. Waar beginnen we? De ochtend? En zijn alle dingen overal uitgepraat enzo?]

---

Stop acting normal. It gets bored.

{Goed, ik heb even de laatste reacties op een rijtje gezet:

Michelle
'Maar het is niet bepaald het prettigst ter wereld,' zeg ik lachend. Ik ben blij Luna ook weer kan lachen.
'Wat denk jij, moet ik de paarden zo weer binnen zetten, omdat het straks nacht word en het dan koud is?' vraag ik haar dan, ze is namelijk de enige waarmee ik op het moment kan overleggen, aangezien Sanne en Vintain nog steeds binnen zijn.

Luna
In een fractie van een seconde heb ik een antwoord bedacht "Als ik jou was zou ik eten gaan maken en de paarden rond een uur of 7, 8 binnen zetten. Dan staan ze voor het echt kouder wordt in hun stalletje, maar hebben ze toch lekker kunnen grazen." Nu ik zo over Merkur praat lijkt mevrouw Starre zich wat te ontspannen. Ik wist niet dat ze zich ook al druk maakte over het feit dat Merkur en ik nu -als een zeldzaam moment- noodgedwongen zover uit elkaar zijn, en zich druk maakte over mijn reactie daarop. Eigenlijk snap ik haar wel -zij weet als geen ander hoe moeilijk dat voor me is-, maar ze zou zich daar niet druk over moeten maken, terwijl ze veel belangrijkere dingen aan haar hoofd heeft. Misschien zoekt ze gewoon afleiding, net als ik, maar dan op de verkeerde manier. Net als ik. Ik zou mezelf niet moeten herinneren aan het feit dat ik het Michelle alleen maar moeilijker maak, dat ik Merkur voor onbepaalde tijd niet meer zie en dat ik ook nog hele andere problemen heb. Zij zou zich niet druk moeten maken over mij, mijn vrienden of wie dan ook. Ik zou de anderen meer moeten gaan steunen, zij zou meer aan zichzelf moeten denken. Maar we doen het niet -het is te moeilijk, te pijnlijk- om het probleem te aanvaarden, de harde waarheid waar we nu allemaal tegen aan kunnen kijken, te aanvaarden. Te accepteren. Want er is nog hoop.. En als we de waarheid echt zouden accepteren, lijkt het net alsof die er niet meer is.
Deze gedachten zijn verkeerd. Helemaal verkeerd. Ik kan flink wat pijn verdragen - en maar goed ook, want ik heb het ergste misschien nog niet eens gehad-, maar als ik zo recht en hard aan de onontkombare waarheid denk, wordt het toch wel moeilijk aan de zware kant. Het zou nog altijd erger kunnen -daar mag ik niet aan denken van mezelf omdat dat harteloos overkomt. Goddank dat niemand hier mijn gedachten kan horen.-, maar als ik daaraan denk wordt het echt té pijnlijk. Dan stel ik me dingen voor.. een steek pijn trekt door mijn borstkas en het antwoord van Michelle dringt niet echt tot me door - ik ben te druk bezig met mijn uitdrukking zo neutraal mogelijk houden. Mevrouw Starre mag zich niet nog ergens druk om maken. Niemand hier. Maar Michelle ook niet. Ze mag het niet horen in mijn stem.. terwijl ze waarschijnlijk wel op antwoord wacht. "Sorry, ik lette even niet op" Zeg ik verontschuldigend, hopend dat niemand daar iets uit op maakt. "Wat zei je?"
Nadat Michelle haar woorden herhaalt heeft, lukt het me om een antwoord te bedenken en mijn stem neutraal, met lichte pijn erin verscholen, over te laten komen. Ik wil nét mijn antwoord gaan uitspreken als er iets veranderd. Er klinken stemmen in de stallen - stemmen van personen die een eind gaan maken aan het lange wachten. Stemmen van personen die de enige zijn die dit kunnen doen. Stemmen van personen die gaan bepalen of vandaag positief of negatief eindigt. Of het het wachten waard is geweest.
De stemming in de stallen verandert. Iedereen weet dat het beslissende moment -hoelang die ook mag duren- eraan komt, maar dat hoe pijnlijk dát moment ook mag zijn, we ook iets gewonnen hebben. De kleine beetjes hoop banen zich een weg naar buiten.. gecombineerd met spanning, angst, en pijn. Maar voordat die laatste drie gevoelens bezit hebben kunnen nemen van me, beëindig ik het gesprek met Michelle.

Vintain
Nadat ik een tijdje met mijn vingers gekruist op bed had gezeten, hoor ik mijn beltoon. Nala! Klunzig laat ik mijn mobiel vallen omdat ik zo snel wil opnemen, dus zuchtend doe ik de batterij er weer in die eruit is gevallen. Omgeduldig wacht ik tot mijn mobiel opnieuw is opgestart. 'Sneller,' grom ik, tot het onding eindelijk aan is en ik terug kan bellen. Ik hou mijn mobiel iets te strak tegen mijn oor aan gedrukt, gespannen. Zou het goed gegaan zijn?

Nala
Ik kijk verwonderd naar mijn gsm als hij niet opneemt, maar na een tijd belt hij zelf terug.
"Vintain." zeg ik grijnzend als ik de gsm aan mijn oor druk.
"Ik heb de uitslag nog niet, maar volgens mij is het wel goed gegaan. Ik dacht even dat mijn ouders me weer in de steek hadden gelaten, maar uiteindelijk waren ze er toch en mijn moeder is zelfs bij mij op de achterbank komen zitten en ze waren trots en zo!" gooi ik er meteen alles uit. "Ik denk dat ik er wel door ben, maar ze sturen het resultaat pas later met de post, dus het duurt waarschijnlijk nog even voor ik terugkom." ik haal even adem.

Sanne
Vintain's mobiel ging kort over en stopte toen weer. Hij belde het nr terug en ik keek hem nieuwschierig aan. Toen hij eenmaal in gesprek was begreep ik wel wie het was. Ik hoopte dat Nala door was bij de selectie van haar opleiding. Maar na het telefoongesprek moesten we allebei nog wachten op het antwoord. Ik staarde wat voor me uit, omdat ik zag dat Vintain ook met zijn gedachten bezig was. Toen er enkele minuten waren verstreken ging zijn mobieltje weer af, waardoor ik direct omhoog schoot, opgeschrikt uit mijn gedachten. Ik moet stiekem lachen als Vintain van schrik zijn mobiel laat vallen. Als hij Nala terug belt, probeer ik het gesprek zo goed mogelijk te volgen, maar kan alles helaas niet goed verstaan. Geïrriteerd blaas ik een plukje haar uit mijn gezicht en besluit dan maar af te wachten totdat hij alles gehoord heeft, dan kan hij het me tenminste duidelijk na vertellen.

De laatste reactie van Yara staat niet in dit topic, dus ik weet niet of het nut heeft om die erbij te zetten (als mensen dat toch willen kan dat altijd ^^)
GOED, DE STAND VAN ZAKEN:
Het telefoongesprek tussen Nala en Vintain is afgelopen (je kunt namelijk niet drie dagen telefoneren) evenals dat tussen Luna en Michelle.
Het gesprek tussen Sanne en Vintain is OOK afgelopen.
Jullie kunnen eventueel nog aan dit gesprek terug denken, maar dan moet dit wel eerst afgesproken zijn.
De mensen die weg waren komen weer terug (of niet, dat moet je zelf weten)
Dat was het eigenlijk, niet moeilijk toch??
Ik hoop dat het zo duidelijk is
xx}

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Ik schrijf zo snel mogelijk een post dat Luna terugkomt ^^ Drie dagen is lang genoeg Echt super awesome trouwens dat je dat het allemaal teruggezocht hebt, keihandig por moi ^^]

---

Stop acting normal. It gets bored.

[ zo is het super leuk om weer te beginnen met z'n allen! ]

---

When you believe your dreams come true

Michelle
Slaperig wreef ik mijn ogen open en ik strompelde naar de badkamer, mijn gedachtes waren nog niet helemaal helder, maar helder genoeg om op te merken dat niemand nog op was. Ik besloot dat ik eerst even zou douchen, dat moest echt weer gebeuren. Ja, ik was lui in dat opzicht; ik had nooit zin om te douchen, maar als ik er eenmaal onder stond ging ik er liever nooit meer onderuit. Terwijl ik het water aanzette om warm te worden poetste ik mijn tanden en probeerde ik de ergste klitten uit mijn haar te krijgen. Toen begon ik me luid zingend te wassen terwijl de waterstralen. Ik besloot na een kwartiertje toch maar onder de douche vandaan te gaan, ik moest immers de paarden nog voeren en koffie drinken, inderdaad. Eerst maar even koffie dan.
Nog steeds neuriend liep ik naar beneden en terwijl het koffiezetapparaat zijn best deed om een beetje fatsoenlijke koffie te produceren liet ik mijn lichaam een paar - lichtelijk oversekste - danspassen doen op de muziek die zich in mijn hoofd verzameld had. Vrolijk was ik zeker, heerlijk om zo vroeg op te zijn en lekker uitgerust. Ik hoopte dat Luna er snel weer zou zijn, ik miste haar echt. En Nala, die had ik natuurlijk ook ongelooflijk gemist!!
Een ping vertelde me dat de koffie klaar was en ik maakte van enthousiasme een bodyroll terwijl ik een kopje uit de kast haalde. Toen gooide ik mijn armen in de lucht en ik danste vrolijk rond. Ik besloot dat ik klaar was met dansen, en met mijn lichaam nog steeds - een beetje te sexy - bewegend schonk ik een kopje ongelooflijk sterke koffie in.
Jummie

---

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Sanne
Langzaam word ik wakker in een heerlijk zacht bed, slaperig draai ik me nog een keer om en besluit nog even te blijven liggen. Niet lang daarna hoor ik dat er iemand opstaat en gluur voorzichtig door de kamer om te kijken wie het is, maar mijn ogen zijn nog niet helemaal wakker en zie daarom vrij weinig. Ik besluit het maar te negeren en trek de dekens over me heen. Ontspannen luister ik naar de geluiden van buiten, de vogeltjes, de paarden die af en toe is hinniken. Dan wordt het overstemd door een luid gezang vanuit de badkamer, kreunend trek ik mijn kussen over mijn hoofd. Vrij snel stopt het gezang al weer en loopt er iemand de trap af. Langzaam ga ik overeind zitten en doe mijn ogen open, ik zie dat Vintain nog slaapt dus pak ik zachtjes mijn kleren en loop zachtjes naar de badkamer. Ik besluit om ook maar snel even te douchen om goed wakker te worden. Een ijskoude straal maakt mij goed wakker, wat een heerlijk gevoel geeft. Mijn gedachten dwaalden af naar wat we vandaag konden gaan doen, het was erg gezellig met Michelle en Vintain maar ik mistte de anderen nu ook wel erg. Ik schoot snel in een hemdje en een korte broek, ik wierp nog even een blik in onze slaapkamer waar nog een diepe rust was en huppelde op blote voeten de trap af. De geur van koffie drong sterk tot mij door en volgde het naar de keuken. Daar tref ik Michelle aan met een beker koffie in haar hand. 'Goede morgen!' zeg ik vrolijk. Terwijl ik mijn natte haren met een elastiekje in een staart bind.

---

When you believe your dreams come true

[Helluuupp, vanaf welk punt zal ik inspringen?]

---

Stop acting normal. It gets bored.

[ uuuhm, mischien iets later op de ochtend zeg maar. Je kunt mischien al wel een stukje typen over het vertrek, maar dat je nog niet aankomt op de ranch, ofzo??

eigenlijk moet iedereen gewoon online komen ]

---

When you believe your dreams come true