[RPG] Freedom Writers O1 - Speeltopics

Woodrow Wilson High School.. Een normale High school. Werk werd gewoon gedaan, en bijna geen tikkeltje gevaar. Maar dat veranderde twee jaar geleden. Nieuwe kinderen kwamen op de school, anders dan de anderen. Gevaarlijker.. Tieners uit de ghetto, tieners uit een bende en noem maar op. Het leven op de school is veranderd. De muren zitten vol met graffiti, in één uur ontstaan misschien wel vijf gevechten. Kortom, de school is echt veranderd. Deze tieners zijn samen in één klas gezet door de leraren, om de andere tieners te "beschermen" tegen deze gevaren. maar waarom zijn ze zo? Simpel, ze willen respect. Alleen krijgen ze dat niet zo gemakkelijk. Vele mensen haten hun. Omdat ze een dierbare van hun hebben vermoord, te gevaarlijk vinden of gewoon omdat ze een grote overlast zijn. Maar ze zijn niet zomaar zo, iedereen heeft een eigen verhaal.. Ook zitten tussen al de leraren een klein groepje die deze tieners willen helpen. Hun zijn dan ook aangewezen voor die klas. Maar hun baan is daarom ook niet gemakkelijk.. Maar wie weet, misschien kunnen deze tieners zich ooit gedragen.. Misschien als ze eindelijk hun respect hebben...
Afgeleid van de film, Freedom Writers

Leerlingen:
1. Lexy Alexandra Chayenna Romano CarrotCurls
2. Tyler Jay Rodriquez CarrotCurls
3. Jeanine Samantha Evans - Aragog
4. Mae Winter - SupahBaby
5. Flower Adriana Drea - Lovelylonely
6. Macy Leah Smith - Demi1309
7. Daniël Emilio Scagotti - WillNotLearn
8. Nathan Alexandro Scagotti - WillNotLearn
9. Jayson Cole - quin98
10. Chad Samuels - NiallsMofo

Leraren:
1. Nathan Jake Manuels CarrotCurls
2. Jessica Wakefield - JokerBaby
3. Eliza Herroforts - Nyan
4. Naomi Scott - OHMYVAZAPNIN

Regels:
-Liefst meer dan één regel!
-Schelden mag
-16+ mag
-Doe niet perfect!
-OOC tussen haakjes!
-Max. 3 personages per account (Meisje, jongen en leraar)!
-We sluiten niemand buiten!

Rollentopic

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 22:27 ]

---

El Diablo.

Mae
Daar had ze eerlijk gezegd wel een punt. Moest ik nog niet aan deze kant hebben gezeten, was ik na deze preek zeker en vast naar hier gekomen. Ik was dan wel dé bitch van de school, ik had nog steeds een hart en gevoelens. Alleen toonde ik dit niet vaak.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jessica
"Ja, dolgelukkig."
Ik kijk weer naar de rest van de klas en wachtte af tot ze zouden gaan rechtstaan. Ik had op voorhand geweten dat het moeilijk ging zijn. Ik was maar zo'n 6 jaar ouder dan sommigen en het was dus moeilijk om hen te intimideren.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Aragog schreef:
Sam
Ik slikte. Haar woorden kwamen hard aan, omdat dat precies was wat ik gedaan had. Weglopen.
Maar ik had geen keuze. Ik was bang dat er een dag zou komen dat mijn vader me ernstig zou verwonden, het kon zo niet langer.
Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken, waardoor ik maar naar mijn handen op mijn schoot keek. Damn, waarom moest ik zo zwák zijn?
Ik stond op, liep met grote passen naar de andere kant van de lijn, en plofte neer. Kutwijf. Ik keek niemand aan, bang dat ze mijn zwakke kant zouden zien. Dat mocht niet gebeuren, nooit.

-onderaan de pagina beland-

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Macy

Ik begon kwaad te worden. Weglopen? Ik had nog nooit weggelopen! Ik kon niet weglopen, nooit gedaan en nooit gekund! Enkel om mijn broertje niet alleen achter te laten.
'Weet je, misschen kies ik dan maar eens voor de makkelijkste weg! U weet niet eens wat de makkelijkste weg is of wat de moeilijkste is! Dat is het probleem met u en al julle lui bij elkaar. Altijd maar dat beter weten! Weet je, vandaag is voor mij de eerste dag dat ik de makkelijkste weg kies.' Ik pak mijn spullen op en loop naar de deur. 'Dag!' Met een klap trek ik hem open, maar blijf dan staan. Mijn vader zou school niet meer voor me betalen... Ik zou deze kans verpesten. Ik blijf even staan en zucht dan. Ik smijt mijn rugzak door het klaslokaal en ga naar de linkerkant van het lokaal. 'Nou blij?!'

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Ruw wordt ik uit mijn dromen gehaalt door luid gebonk op mijn deur. Met een verschrikkelijk ochtendhumeur stap ik moe uit mijn bed en stap ik in mijn zachte pantoffels om zo naar de deur te strompelen. Wanneer ik de deur opendoe, begint mijn lieftallige zusje meteen te roepen, ik luister niet echt maar als ik mijn blik toevallig laat vallen op de grijze klok boven mijn deur, gaan mijn ogen direct open. WAT ?!

---

Smile, cause life is a beautiful thing (:

Jayson
Ik zuchten geïrriteerd. Ik mocht er nu al niet.Ookal mocht ik geen enkele docent vanaf het begin,en aan het eind nog steeds niet,maar toch. Ik ging rustig op een tafel zitten en leunde tegen de muur aan. Ze zal vast denken dat ik nu ineens na die preek naar der ging luisteren ofzo,nou dacht het dus even niet.

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 22:44 ]

Jessica
"Wat ik weet over de moeilijkste weg?" Ik kijk naar niemand in het bijzonder. Mijn blik was vervuld met pijn en een eindeloos verdriet.
"Veel, veel meer dan jullie denken." Ik schud de herinneringen van me af en zet mijn vriendelijke blik weer op.
"Goed, kunnen we dan nu beginnen?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Eliza
na een kwartier te wachten kwan ze eindelijk aangekleed naar buiten."Eindelijk!" zucht ik en trok haar mee de trap af.Waar zijn die sleutels ou weer! ik doorzocht de kamer en onder de zetel vond ik ze eindelijk.'Wat doen die daar ?'zei ik tegen mezelf."Kom Naomie!" roep ik en stap in onze oude kar.Ik steek de sleutel in het slot en na een paar tuf geluidjes start de motor.Toen ik eindelijk de school had bereikt stapte ik uit en liep samen met mijn zus naar de leraaren kamer,gelukkig was niemand hier ,anders kwam dit best wel genant over.Ik maakte twee kopjes koffie en haf ze aan Nao.Nog een halfuur en mijn les start.ik nipte wat van mijn koffie en wachtte af.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Macy

'Ik heb geen medelijden met je hoor. Dat hoef jij van mij ook niet te verwachten.' Ik raap mijn emoties weer bij elkaar en prop ze weg. Ik zet mijn kille masker weer op. Klaar was ik ermee, nu al. Ik wilde naar huis, Max in bed leggen en dan de straat op om aan geld te komen. De deuren veilig op slot doen en me blij voelen dat ik weer boodschappen kan doen en kleren kan kopen, zonder iets te hoeven jatten. Een goede zus kunnen zijn voor Max, ook al ben ik dat niet. Het doet me pijn om te weten dat ik hem niet de jeugd die hij verdiend kan geven...

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

{is iedereen nu eigenlijk al aan de juiste kant van de lijn?
want het gaat soms een beetje te snel }

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Terwijl Eliza haar koffie aan het drinken was, besloot ik de les een beetje voor te bereiden, had ik eigenlijk al lang moeten doen maarjah, daar was nu toch niks meer aan te veranderen. Als ik mijn leren tas openmaak, staar ik verbaasd naar de lege inhoud. 'O, nee...' piep ik bang. ' Wat nou weer?'vraagt mijn zus geirriteerd. 'Ik, eh, ik ben mijn boeken vergeten...' stamel ik voorzichtig terwijl ik mijn blik naar de grond richt. 'Dit meen je niet, hé ?!' hoor ik Eliza dramatisch roepen.

---

Smile, cause life is a beautiful thing (:

Mae
"Mens, ik zit hier al een half uur, dus ja we kunnen beginnen", zei ik geïrriteerd. Mensen konden me soms zo hard op de zenuwen werken en dan werd ik nog een ergere bitch dan ik al was.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

{Nee, volgens mij niet}

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[volgens mij zit bijna iedereen nog op 3 na of zo]

Jessica
Als ik zie dat iedereen goed staat, of zit eigenlijk, besluit ik te beginnen.
"Ok, ik begin met wat random vragen. Het is de bedoeling dat de persoon die ja kan antwoorden op mijn vraag over de lijn stapt. Ok, mijn eerste vraag: Wie heeft broers of zussen?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”