Als het een goed idee is ben ik zeker geïnteresseerd (:
Naam: Lachesis (Myla)
Al ooit HG-story geschreven?: Nee
Een zelfgeschreven stukje zodat ik weet hoe je schrijft: Uit "Underneath the sky • Severus & Lily"
Voorzichtig legde hij zijn hand op de boomstam, en streek een pluk van zijn donkere haren aan de kant om het beter te zien. Hoewel hij - aangezien ze met haar rug naar hem toe gekeerd zat - niet meer zag dan een zee van golvende, rode lokken. Het zusje stond tegenover haar, haar ogen verwijd van verbazing en afschuw. Opeens draaide ze zich een kwartslag, waardoor haar zachte, rode haren meebewogen. In haar handpalm lag een bloem, die zichzelf op een rustig ritme opende en weer dicht vouwde. Een grootste glimlach lag op haar teer uitziende gezicht.
'Je bent eng, Lily!' schelde de stem van het zusje over het gebied, waarna ze een stap achteruit zette. 'Stop ermee.' Haar bevel kwam niet aan, waardoor ze weg rende. Bedachtzaam liep Severus de heuvel af, hij greep meteen de kans om haar van dichtbij te zien. Haar gezicht was lelieblank en puur, en toen ze omkeek vanwege de schaduw die de jongen over haar wierp keek hij recht in twee donkergroene, onschuldige ogen. 'Ik weet wat je bent. Dat kan ik ook,' verklaarde hij, waarna hij met een vinger naar de bloem in haar hand wees. 'Je bent magisch.'
Het leek even te duren voor de woorden verwerkt waren, waarna het meisje de bloem uit haar hand liet vallen. De landde tussen het gras, waar het dankzij zijn felroze kleur sterk opviel. 'Magisch?' herhaalde ze ademloos, haar mondhoeken krulden verbaasd omhoog in een glimlach. Severus beantwoordde die, en knikte instemmend. 'Inderdaad.'
Een paar seconden keken haar groene ogen naar de zijne, in de donkere kleur was voor het eerst in tien jaar enige vreugde te zien. En dat alleen maar omdat hij na twee weken eindelijk de moed had verzameld om met het meisje te praten. Het meisje dat hij al twee weken van een afstandje bewonderde, om haar vrolijke lach, haar glanzende haren en adembenemende blik.
'Als je elf bent,' ging Severus verder, zijn vingers krulden op in vuisten van enthousiasme. 'dan krijg je een brief, en dan mag je naar Hogwarts. Dat is een school voor mensen zoals wij.'
'Een school?' herhaalde ze voor de tweede keer een deel van zijn woorden, de glimlach op haar gezicht werd nog breder. Voorzichtig keek ze om zich heen, en zette een stap dichterbij de jongen. Hij voelde hoe zijn hart tegen zijn ribbenkast sprong, hopend dat ze het niet kon horen. 'Leer je daar.. magische dingen?' fluisterde ze ongelovig, waardoor Severus onwillekeurig even in de lach schoot door haar woordgebruik. 'Toveren. Daar leer je toveren.'
Langzaam keek hij op, recht in haar amandelvormige, groene ogen.
Vaak tijd om te schrijven?: Als ik inspiratie genoeg heb maak ik tijd (:
"Do you believe monsters are born or made?"
)
