Stomme vraag misschien, maar heeft iemand tips? - Stamcafé

Ik moet namelijk vanavond voor het eerst in mijn leven gaan oppassen. De moeder van de kinderen zit bij mijn moeder in het handbalteam en ik heb haar nu één keer snel gesproken en het is gewoon een leuke vrouw. Ze hebben drie kinderen, van 9, 7 en 5.

Nu komt mijn stomme vraag, hebben jullie misschien tips wat ik dan het beste kan doen? Is het dan het beste om hen gewoon te laten spele of wat met hen te gaan doen? Ik ben namelijk heel erg bang dat het echt überawkward gaat worden, dat ik daar maar zo zit weet je wel?

Big girls cry when their hearts are breaking

Nop daar heb ik helaas geen ervaring mee

Life is hard and then we die

Ga een leuke DVD met ze kijken, maak samen koekjes oid, speel een spelletje...

"Well, well. Look who we've got here!"

Ga heen en vraag wat zij willen doen. Als dit een gewoon iets is, ga je daar op in. Als ze je iets abnormaals vragen, negeer je het. Dan testen ze je namelijk.

Happy Birthday my Potter!

TV-kijken. Kinderen lekker vroeg op bed, en dan chips eten en kijken wat je zelf leuk vindt
Nah, je moet niet te veel je best doen om het leuk te maken of zo, gewoon de tv aan zetten en het een beetje z'n gang laten gaan, dat gaat het makkelijkst. Eventueel kun je altijd nog een bordspelletje doen, als die kinderen niet van tvkijken houden.

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

PUKKELxDING schreef:
Nop daar heb ik helaas geen ervaring mee

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Zet een filmpje aan, geef ze koek en drinken en ze houden hun mond. Talrijke ervaring hier, lol.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Kindjes van vijf en zeven zoeken meestal zelf wel contact en dan kan je voorstellen een spelletje te doen. Het moet niets ingewikkeld zijn, gewoon iets klein. Iemand van negen is meestal al iets minder aanhankelijk, maar je zou hem/haar ook bij het spel kunnen betrekken.
Eigenlijk vindt ik het in het begin altijd het moeilijkste, als de kinderen je nog niet kennen. Maar daarna valt het best mee, geen reden om bang ovor te zijn (:

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Het zijn kinderen, die gaan hun eigen gang wel. Je kan wat spelletjes voorstellen of iets anders maar meestal zoeken ze zelf wel wat contact.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Okeee, thanks. (:

Big girls cry when their hearts are breaking

haha, ik heb wel ervaring.

ik doe meestal eerst wat dingen met hun, een spelletje ofzo. zodat je echt een beetje actief doet i.p.v alleen op de bank hangen. wijk vooral niet te veel af van het normale ritme van de kindjes :')
o en zorg ervoor dat je op tijd naar boven gaat om om te kleden want dat duurt zo laaaaaaaaaaaaang.

geef ze wat drinken, wat lekkers en ga na het spelletje lekker een tv programma kijken, niet iets wat jij leuk vind en zij niet, maar andersom natuurlijk. dan mag je misschien nog eens terug komen:Y)

heb je hier iets aan?

Miep