A) Dat gezeur rond Val.
Gezeur rond werk en de weinige uren die ik maar kan krijgen de komende maanden.
C) Nu kan ik niet eens meer op mijn beste vriend rekenen.
Al wekenlang heb ik hem meerdere keren gebeld (Ik ben geen stalker nee, maar we bellen wel regelmatig) en continue heeft hij een excuus om niet langs te komen als ik zijn hulp het meest harde nodig heb. Nu bel ik hem net ook om te vragen hoe laat hij kwam (hij zou komen vanavond) en hij nam normaal op, maar toen hij hoorde dat ik het was (dat kan hij op zijn kapotte scherm niet zien) was het ineens heel koud en ongeïnteresseerd 'Je valt me nu wel lastig Nanc. Bel om half vier maar weer ofzo.' well fuck you dude. Toen heb ik ook maar gezegd dat dat niet hoeft en dat ik wel wat anders ga doen, waarop hij heel koel weer ophing.
What the fuck is all of this shit? Waarom zijn de afgelopen maanden zo vertiefde en verk......... zulke pleuris maanden geweest?
Ik weet het heel goed gemaakt. Mensen kunnen de tering krijgen.
Ik doe het wel lekker zelf allemaal en houd het wel gewoon stil. Hoeft ook niemand te zeuren dat het teveel is, als ik eindelijk toe begin te geven wat me dwars zit. Ik begin vrienden en mensen rondom me nu echt zat te worden met hun dubbele standaards en het continue tegenspreken van hun eigen woorden.
Blergh. En dan te bedenken dat tot een paar minuten geleden mijn bui goed was.
Bedankt beste vriend, ik heb heel veel aan je. -.-
Til hug og blod.
;-;
