• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 19:44 ]


    Your make-up is terrible

    Aurélie Rye Beate

    Ik kijk hem vreemd aan als hij me onderzoekend aankijkt. Kan hij niet opschieten. Ik wiebel weer op mijn voeten. Hij pulkt aan zijn lip en legt zijn hand op mijn voorhoofd, waarna hij zich weer terugtrekt.
    "Laat dat maar aan mij over." zegt hij en hij pakt de ladder om terug te lopen naar de lift.
    "Zou je de code weer in willen vullen? Ik heb niet echt de kans gekregen om op te letten." geeft hij toe.
    "Ik kan hem ook hardop zeggen hoor." antwoord ik. één-vijf-één-vier-drie-drie-acht-één-negen." ratel ik eruit en ik druk op het liftknopje.
    "Trouwens, het is manie. Ik heb geen koorts of iets dergelijks." Ik blijf wiebelen, mijn gedachtes verschuivend. De lift, kelder, rooster, buiten. Wiebelen.


    Your make-up is terrible

    Ik spelde net perongeluk neger in plaats van negen. (cat)


    Your make-up is terrible

    [Wow O.o...what did i miss en what can i do?]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Niet veel Jolly. Aurélie en Gilbert zijn een trap wezen halen en zijn weer onderweg naar beneden. Je kan tegen Samantha praten.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Plotseling ben ik alleen met het andere meisje en voel me opeens heel verlegen worden. Ik bloos en wend mijn blik af. Je bent potverdrie een latino Emilio waarom durf je niet met een vrouw te praten! "H.Hoi" stamel ik blozend


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Gilbert Fuchs.

    Ze stapt me voorbij en noemt de code in terwijl ze hem zelf invoert. Verbaasd volg ik haar bewegingen. Ze beweegt.. veel. Meer dan normaal. Volgens mij is dat niet gezond als ze zo weinig eet.
    "Trouwens, het is manie. Ik heb geen koorts of iets dergelijks," legt ze al wiebelende uit. Ik krab even aan mijn achterhoofd terwijl ik haar gadesla. Als we weer beneden aankomen, loop ik met trap en al door de keuken. Veel zin om het nu te gaan verbergen heeft het niet.
    'Dus, wie de eer?' vraag ik met een schuine grijns terwijl ik met de trap in handen sta.

    Le small post, goin' off to school


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    Ik zie hoe hij me gadeslaat, waardoor ik me zoveel gekker voel dan ik me normaal al voel. Ja ja, ik wéét het, ik ben niet normaal maar jij ook niet. Dat zeg ik niet hardop. We zijn weer beneden en Gilbert loopt met de trap door de kelder.
    "Dus, wie de eer?" vraagt hij.
    Ik loop snel achter hem aan en steek ijverig mijn hand op.
    "Ik, ik ik ik ik, hierzo!" zeg ik terwijl ik op en neer spring en met mijn ene hand mijn opgestoken hand ondersteun. "Ik wil!"


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    "Ik ga!" Zeg ik snel. "See u in the free world!" Met de ladder klim ik in de schacht. "Kom direct achter me aan dan kan ik jullie opvangen!" Ik kruip de schacht door, het licht volgend tot ik de buitenlucht zie. "Oeps toch wat hoog" mompel ik. Ik houd me adem in en spring naar beneden.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Pestkop, Aurélie bood zich al aan.


    Your make-up is terrible

    [Ja en der botten breken als ze gaat springen :p haha hij vangt je op o:) secret admiarer remember? :p]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Ugh ik ben altijd te laat hè, als iemand tegen me praat doet diegene al iets anders :'D Lol.

    Samantha
    ''H-hoi.'' stamelde een jongen verlegen, en ik glimlachte even. ''Hey, ik ben Samantha.'' stelde ik mezelf nonchalant voor, en keek hem vriendelijk aan.
    Net op dat moment kwamen Gilbert en het meisje terug, met een ladder. ''Dus, wie de eer?'' vroeg Gilbert, en de jongen en het meisje boden zich allebei aan. Omdat ik wist dat het geen zin meer had, hield ik me afzijdig en keek toe.

    [ bericht aangepast op 15 mei 2012 - 14:46 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    "Ik, ik ik ik ik, hierzo!" roept Aurelie. Mijn ogen worden groot. Hoe kan die zichzelf staande houden met het weinige dat ze binnen krijgt en dan ook nog eens zo actief zijn?
    "Ik wil!" Ongelofelijk.
    'Eh ja, geen probleem.' Ik wil haar de ladder aanreiken, als Emilio het ding ineens onder mijn handen vandaan grist.
    "Ik ga! See you in the free world!" roept hij en verdwijnt met het ding door de schacht. Aurelie krijgt een sippe uitdrukking.
    "Kom direct achter me aan dan kan ik jullie opvangen!" hoor ik hem nog zeggen. Hem.. mij opvangen? Ik stel het me voor in gedachten. Gilbert het prinsesje, opgevangen door prins Emilio. Mijn mond trekt strak van walging bij de voorstelling.
    'Laten we gaan. Buiten kun je genoeg bewegen,' zeg ik. Gauw hol ik naar de fruitschaal en gris een banaan en een appel tevoorschijn.
    'Hier,' zeg ik en geef Aurelie de appel in handen.
    'Om te voorkomen dat je nog een keer flauwvalt in deze toestand.' Het liefst had ik haar een lepel suiker gevoerd, maar je kan er donder op zeggen dat ze daar niet mee akkoord gaat.
    'Zeg Samantha, de lol gaat nu pas echt beginnen,' zeg ik met een klein grijnsje.
    Ik loop de keuken door met de banaan tussen mijn tanden en klim in de schacht. Na het klimmen en klauteren kom ook ik uit bij het open gebroken rooster, waar Emilio al wacht. Dit zie ik niet zitten, dit zie ik verdomme niet zitten! Ik haal de banaan uit mijn mond.
    'Luister eh.. ik laat me wel naar beneden zakken. Pak me bij m'n middel vast en nergens anders,' zeg ik hem. Ik lijk wel compleet mesjogge. Ik hield er niet van om aangeraakt te worden, maar als het echt niet anders kan wil ik niet voor verrassingen staan. Onverwachts aangeraakt te worden kan al voldoende zijn voor een paniekaanval, al helemaal nu ik al een tijdje geen medicatie heb gehad.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    Helaas steelt Emilio snel de ladder en gaat ervan door, waarna ik hem sip nakijk. Nou, ik wilde zo graag.
    "Laten we gaan. Buiten kun je genoeg bewegen." zegt Gilbert. Hij rent naar de fruitschaal en stopt me daarna een appel in handen. Wat moet ik nou weer met een appel? Alsof dat levensreddend is zeg. Whooh.
    "Om te voorkomen dat je nog een keer flauwvalt in deze toestand." Ik frons, maar hij richt zich alweer op iemand anders.
    "Zeg Samantha, de lol gaat nu pas echt beginnen." Hij grijnst en loopt door de keuken naar de schacht. Hij klimt erin en ik volg hem snel en enthousiast.
    "Schiet eens ohop." merk ik op. Ik wil de buitenlucht proeven!
    "Luister eh.. ik laat me wel naar beneden zakken. Pak me bij m'n middel vast en nergens anders." zegt Gilbert.
    "Het is Emilio maar, hij springt met zo snel onder de douche als hij je aanraakt als jij doet." merk ik op.


    Your make-up is terrible

    Samantha
    ''Zeg Samantha, de lol gaat nu pas echt beginnen.'' zei Gilbert, waarna hij de jongen de schacht in volgde.
    Ik grijnsde lichtjes en ging ze achterna. Gilbert zei iets tegen de jongen, en het meisje werd met de seconde ongeduldiger, net als ik trouwens.
    Ik kon niet wachten om weer buiten te zijn.
    Hoe zal het met Shane gaan?
    Shane was mijn beste vriend, maar die heb ik nu ook al een hele tijd niet meer gezien..


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    Ik aarzel nog steeds. Godverdomme, ik haat deze situaties. Zal ik niet gewoon meteen naar beneden springen? Ik merk hoe Aurelie achter me ongeduldig wordt.
    "Het is Emilio maar, hij springt met zo snel onder de douche als hij je aanraakt als jij doet." Ik frons mijn wenkbrauwen even. Dank je vriendelijk, ik was me elke dag. Vreet eerst die appel maar eens op, zeg ik snibbig in gedachten.
    'Ik spring wel,' zeg ik en voeg de daad bij het woord. Met een plof kom ik op de grond terecht en laat me vallen, om de ergste klap op te vangen. Wonder boven wonder gaat het goed en sta ik op. Ik kijk om me heen. Voor het eerst dat ik de tuin zie hier sinds een lange tijd. Mijn blik valt dan op het hek dat erachter zit. Verdomd, voor zover ze me hebben verteld, staat dat ding onder hoogspanning. Geen rekening mee gehouden, hoe komen we daar langs? Met een beetje mazzel is door de stroomstoring afgelopen nacht dat hek nu ook toegankelijk, maar ik ga lijf en leden niet op het spel zetten om die proef op de som te nemen.
    'Concentratiekamp Pratchett. Het enige dat hier nog ontbreekt zijn gaskamers,' mompel ik sarcastisch terwijl ik een hap van mijn banaan neem.
    'Enge doktoren die rare dingen op je uittesten waren er tot dusver wel, maar die hebben de benen genomen. Worden we nu bevrijd door de Russen?' Ik maak van mijn hand een pistool en richt op de ingang van het hek, waar voorheen altijd de auto's van Murray en co doorheen kwamen.
    'Pang.' Ik loop verder, via het grind van de tuin langs de ramen heen. Dan valt mijn blik op een voertuig, dat onder een heus afdakje geparkeerd staat. Huh? Dit meen je niet. Een auto? Van wie zou die zijn? Ik nader het voertuig en bekijk het kenteken. Het komt me niet bekend voor, aldus iemand die meer dan de helft van de kentekens uit zijn hoofd weet.
    'Jongens, moet je dit eens zien,' deel ik mede, terwijl ik me nog steeds op de auto focus. Het ziet eruit als een oldtimer, maar zeer goed onderhouden.
    'Iemand die kan rijden?' vraag ik. Ikzelf kan een beetje autorijden, weet ongeveer hoe je moet gassen, schakelen en remmen, maar ik heb nooit daadwerkelijk lessen ondernomen. In mijn hoofd ontvouwt een prachtig plan om met het voertuig op zeer oncharmante wijze het hek te rammen. Maar dat zijn films en dit is de werkelijkheid. En Gilbert wil in de werkelijkheid niet onder stroom komen te staan.

    [ bericht aangepast op 15 mei 2012 - 15:51 ]


    No growth of the heart is ever a waste