• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 19:44 ]


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    "Per dag."
    'Wat?!' Als mijn ogen uit mijn kassen konden rollen, dan was ik nu als een idioot naar mijn oogbollen aan het zoeken. Per dag? Dat betekent.. die 99 calorieën..! Jezus Christus. Ik kijk met een schuine blik naar Aurelie. Die gaat nog een keer dood. Een mens kan toch niet leven op 99 calorieen? Dat zijn er nog geen honderd. Mijn maag protesteert bij de gedachte alleen al.
    "Maar ik mocht hem niet bij me houden van de begeleiding," zegt ze.
    'Eh, normaal gezien is een eetdagboek bijhouden geen slecht idee. Maar in jouw geval denk ik dat het averechts werkt. Heeft je behandeling hier trouwens enigszins geholpen om weer op gezond gewicht te komen? Of nou ja, om aan te komen.' Ik glip van mijn stoel af en open een van de lades onder de tafel. Bingo. Pen en papier.
    'Ik ga het ook eens proberen. Es zien..'
    "13 mei 2012.
    Friet: 2000 calorieen.
    Kip: 800 calorieen.
    Mayo: 100 calorieen.
    Ketchup: 50 calorieen.
    Broodje boter, zalm en rucola: 200 calorieen."
    'Mijn totaal tot zover... eens kijken..' Ik begin te rekenen en werk ondertussen nog wat sla naar binnen.
    '3150 calorieen. Ongeveer. Hmm, misschien had ik toch moeten minderen op die friet.' En dan is het nog niet eens middag. Misschien heeft Dave Murray een punt, bedenk ik me terwijl ik aan mijn hoofd krab. Maar aan de andere kant: als ik dit al naar binnen werk op een dag en hij van me verwacht dat ik ga minderen, dan word ik al helemaal mager. Ik werp een schuine blik op Aurelie. De gedachte om te eindigen als haar maakt me doodsbenauwd. Maar ik voel er ook weinig voor om straks een dode Aurelie aan te treffen. Ze verdient het niet om zo ten slachtoffer te vallen aan die Tom. Ze heeft die hel daar al overleefd, als ze nu zou sterven zou dat.. oneerlijk zijn.
    'Als ik vragen mag: klopt het dat die Tom de reden is dat je zo bent gaan lijnen?' Bevestiging. Ik heb bevestiging nodig.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    Ik neem nog een hap, voor Emilio, en schuif dan het bord naar hem toe.
    "Eh, normaal gezien is een eetdagboek bijhouden geen slecht idee. Maar in jouw geval denk ik dat het averechts werkt. Heeft je behandeling hier trouwens enigszins geholpen om weer op gezond gewicht te komen? Of nou ja, om aan te komen." Hij glipt van zijn stoel af en opent de lades waaruit hij pen en papier haalt. Ik kauw verder.
    "Gezond gewicht?" Ik denk even na. "Ik weeg nu vijfenveertig in plaats van zesendertig." zeg ik achteloos.
    "Ik ga het ook eens proberen. Es zien.."
    Ik kijk mee op het blaadje waarop hij begint te schrijven.
    "13 mei 2012.
    Friet: 2000 calorieen.
    Kip: 800 calorieen.
    Mayo: 100 calorieen.
    Ketchup: 50 calorieen.
    Broodje boter, zalm en rucola: 200 calorieen."
    "Mijn totaal tot zover... eens kijken.. 3150 calorieen. Ongeveer. Hmm, misschien had ik toch moeten minderen op die friet."
    Ik zie dat hij naar mij kijkt, het voelt alsof ik beoordeeld word. Als dat míjn lijstje zou zijn, was ik allang naar de wc gerent om alles er weer uit te gooien. Een zeldzaam fenomeen bij mij, ik eet het liever gewoon niet.
    "Als ik vragen mag: klopt het dat die Tom de reden is dat je zo bent gaan lijnen?"
    Ik glimlach om zijn woordkeuze, lijnen. Ach, daarmee is het wel begonnen. Ik zak even weg in mijn gedachtes die ik hard op uitspreek.
    "Zo kan je het zien." Mijn stem blijft zacht. "Als je zo vaak te horen krijgt dat je zelfs je..." Ik slik even. "verkrachters aandacht eigenlijk niet verdient en ondertussen weinig te eten krijgt, wil je daarna hetzelfde patroon aanhouden."


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik neem een hap. "Smaakt goed" complimenteer ik Gilbert maar het probleem komt bij het doorslikken. Dat lukt niet. Na een paar pogingen geeft mijn lichaam het op en kan ik net op tijd bij de wasbak komen waar mijn hele maag inhoud eruit komt. Ik leg mijn hoofd op mijn arm om de tranen te verbergen. "Waarom ben ik zo een mislukkeling?" Vraag ik zacht, aan niemand specifiek en een beetje richting god.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Gilbert Fuchs.

    "Zo kan je het zien." Ik zwijg.
    "Als je zo vaak te horen krijgt dat je zelfs je..." Ik frons de wenkbrauwen, leg mijn lijst op tafel. "..verkrachters aandacht eigenlijk niet verdient en ondertussen weinig te eten krijgt, wil je daarna hetzelfde patroon aanhouden."
    Ik knik. Net wat ik dacht. Mijn blik glijdt naar Emilio die als een malle naar de wasbak is gerend.
    'Hij begreep het,' denk ik hardop, met zachte stem.
    'Hij begreep het al die tijd al.' Er verschijnt een klein glimlachje om mijn mond.
    'Ik begrijp nu eindelijk Emilio's gedachtegang,' zeg ik tegen Aurelie.
    'Zie je, hij doet exact het tegenovergestelde tegen je als Tom destijds deed. Hij wil niet je vijand zijn, geen bron van angst zijn maar juist hoop. Je gelooft het misschien nu nog niet, maar er zijn mensen die je waarderen om wie je bent. Niet om wie je kan zijn, maar om wie je bent. En ik denk, nee ik weet vrijwel zeker, dat dat hetgeen is dat Emilio je wil laten inzien.' Ik sta op en kijk voor me uit.
    'Hij helpt je om zijn controle te verbreken. Dat hebben alle verkrachters met elkaar gemeen: hun controle over het slachtoffer. Dat kan maanden of jaren later nog steeds van toepassing zijn. Zoals.. bij ons. Jouw ziekte, mijn ziekte.. het zijn allemaal de directe gevolgen van die controle. De enige manier om dit aan te pakken, is om andersom te gaan denken. Breek de cirkel. Dat is wat ik al twee jaar probeer hier.'
    Ik werp een blik op Emilio. Wat is er met hem aan de hand? Zo slecht was dat broodje toch niet?
    'Zeg Emilio, alles oke?'


    No growth of the heart is ever a waste

    Emilio Reyes
    "Zeg Emilio, alles oke?" Ik kom overeind en veeg mijn mond af. "Het was niet je broodje, die was echt lekker!" Zeg ik verontschuldigend. Ik krab op mijn hoofd. Hoe kan ik dit uitleggen. "Ik heb denk ik teveel last van verschillende emoties...dan gaat eten nooit zo goed" dat was denk ik de beste verklaring.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Aurélie Rye Beate

    Mijn bezorgde blik volgt Emilio, maar Gilbert trek mijn aandacht vrijwel meteen weer.
    "Hij begreep het." zegt hij met een zachte stem.
    "Hij begreep het al die tijd al. Ik begrijp nu eindelijk Emilio's gedachtegang." zegt hij tegen mij.
    "Zie je, hij doet exact het tegenovergestelde tegen je als Tom destijds deed. Hij wil niet je vijand zijn, geen bron van angst zijn maar juist hoop. Je gelooft het misschien nu nog niet, maar er zijn mensen die je waarderen om wie je bent. Niet om wie je kan zijn, maar om wie je bent. En ik denk, nee ik weet vrijwel zeker, dat dat hetgeen is dat Emilio je wil laten inzien." Hij staat op en kijkt voor zich ut, ik begrijp niets van wat hij probeert te zeggen.
    "Hij helpt je om zijn controle te verbreken. Dat hebben alle verkrachters met elkaar gemeen: hun controle over het slachtoffer. Dat kan maanden of jaren later nog steeds van toepassing zijn. Zoals.. bij ons. Jouw ziekte, mijn ziekte.. het zijn allemaal de directe gevolgen van die controle. De enige manier om dit aan te pakken, is om andersom te gaan denken. Breek de cirkel. Dat is wat ik al twee jaar probeer hier."
    Zijn woorden laten me onwillekeurig rillen, de betekenis dringt tot me door. Heeft hij gelijk? Maar Emilio... Ik schud kort mijn hoofd. Nee, hij wilt gewoon aardig zijn omdat zijn zusje één dezelfde lot onderging.
    "Zeg Emilio, alles oke?" vraagt Gilbert aan hem.
    "Nee, hij wilt me alleen beschermen omdat hij bang is dat ik ook doodga." zeg ik zacht tegen Gilbert. "Maar ik ga niet dood."
    Ik sta ook op en loop richting de wasbak, maar blijg op gepaste afstand. Ik kijk even heen en weer tussen de jongens. Ik doe nog een stap in de richting van Emilio.
    "Emilio?" vraag ik zacht.
    "Het was niet je broodje, die was echt lekker!" Zegt hij tegen Gilbert. "Ik heb denk ik teveel last van verschillende emoties...dan gaat eten nooit zo goed." verklaard hij.
    Jeetje, ik heb dat broodje veel te veel aan hem opgedrongen. Nu weet ik hoe anderen zich voelen als ze mij eten opdringen.

    [ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 23:40 ]


    Your make-up is terrible

    Jullie gaan snel :c.
    Wat is er gebeurt, en waar kan ik inspringen? ;D.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Emilio Sanchez
    "Hij heeft gelijk Aurelie" zeg ik en ik voel dat ik heel erg begin te blozen. "Ik wil je beschermen tegen het lot van mijn zusje maar ik wil je dat ook laten inzien en alles wwat hij zei" ik wend blozend mijn blik af. "Sorry" mompel ik. "Hoe weet jij dat trouwens?" Vraag ik aan Gilbert.


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Ze zijn aan het eten in de keuken waarna ze proberen te ontsnappen ;]


    No growth of the heart is ever a waste

    Ah oke, doe maar gewoon alsof Samantha al in de keuken is x'D ik zit nu op school, ik doe zo even een stukje en dan ben ik er een uurtje niet :3


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Samantha
    Een beetje afwezig keek ik naar de mensen die druk bezig waren met een ontsnappingsplan. Ik, daarintegen, had even geen kracht om na te denken. De eeuwige hoofdpijn was er nog steeds, dus ging ik even op een houten, krakende stoel zitten. Ik ademde even in en uit, en snakte naar wat water.
    "Lukt het?" Vroeg ik in het algemeen.
    "Eh- moet ik met iets helpen?" Voegde ik er aan toe.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    "Het was niet je broodje, die was echt lekker!" zegt hij. Ik trek een klein grijnsje. Gelukkig, anders had ik ons drie zojuist vrgiftigd. Hij aarzelt even bij zijn verklaring.
    "Ik heb denk ik teveel last van verschillende emoties...dan gaat eten nooit zo goed." Ik knik.
    'Ah.. dat begrijp ik. Emoties zijn moeilijk te controleren. Ik probeer het al 19 jaar.' Ik wrijf in een oog. Volgens mij heb ik suikers nodig. Nee, wacht: koffie! Of beter nog: koffie met suikers! Ik wil aanstalten maken om een sprintje naar het koffiezetapparaat te trekken, tot Aurelie haar mond opentrekt.
    "Nee, hij wilt me alleen beschermen omdat hij bang is dat ik ook doodga," zegt ze. Huh? Ik werp een blik op Emilio, die langzaam maar zeker weer ter aarde komt.
    "Maar ik ga niet dood."
    'Oh eh.. dat kan ik me indenken,' zeg ik als Aurelie in me opneem.
    'Het is zonde als iemand zo te gronde gaat. Het is moeilijk voor iemand als ik om me in te denken dat eten je vijand is.' Ik aarzel even en gris dan een banaan van de fruitschaal. Ik pel de banaan en eet de eerste hap.
    'Of nou ja, dat iedereen die je probeert te voeren je vijand is. Als jij aankomt, laat je niet alleen zien dat je je anorexia en Tom de baas bent, maar ook jezelf. Je verliest geen controle, maar je krijgt het juist,' mompel ik met volle mond. Ik slik de banaan door.
    "Hij heeft gelijk Aurelie," zegt Emilio ineens. Waarom is hij rood? Hij voelt zich echt niet goed. Waar had ik die aspirine nou neergelegd?
    "Ik wil je beschermen tegen het lot van mijn zusje maar ik wil je dat ook laten inzien en alles wwat hij zei." Oh, dat had ik niet voorzien. Zijn zusje? Ik werk nog een stuk banaan naar binnen.
    'Ik geef je na, het is niet makkelijk. Mijn angstaanvallen heb ik ook niet onder de knie. Dus als ik een angstaanval krijg, voel je vrij om me bewusteloos te slaan. Ik ben liever even compleet van de wereld in plaats van in die cirkel van herinneringen.' Nog een stukje banaan.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurélie Rye Beate

    "Oh eh... dat kan ik me indenken." zegt hij en hij bekijkt me. Mijn mond vertrekt tot een smalle streep.
    "Het is zonde als iemand zo te gronde gaat. Het is moeilijk voor iemand als ik om me in te denken dat eten je vijand is." Hij grist een banaan van uit de fruitschaal die hij pelt en een hap van neemt. Banaan, veel fruitsuikers. Slecht.
    "Of nou ja, dat iedereen die je probeert te voeren je vijand is. Als jij aankomt, laat je niet alleen zien dat je je anorexia en Tom de baas bent, maar ook jezelf. Je verliest geen controle, maar je krijgt het juist." Hij mompelt het met volle mond en slikt het door. Ik kijk naar de grond. Waarom? Ik geef Tom helemaal geen controle, hij zit even vast als ik vast zit.
    "Hij heeft gelijk Aurelie." zegt Emilio ineens. "Ik wil je beschermen tegen het lot van mijn zusje maar ik wil je dat ook laten inzien en alles wwat hij zei."
    "Het is niet eerlijk." mompel ik zacht.
    "Ik geef je na, het is niet makkelijk. Mijn angstaanvallen heb ik ook niet onder de knie. Dus als ik een angstaanval krijg, voel je vrij om me bewusteloos te slaan. Ik ben liever even compleet van de wereld in plaats van in die cirkel van herinneringen." Hij vreet gewoon verder, ik kan het niet aanzien. Hoe kan hij nog meer calorieen op die stapel krijgen? Ik bekijk hem even, hij is mager. Waarom moet ik zoveel moeite doen om mager te zijn en kan hij vreten wat hij wilt? Het is niet eerlijk.
    "Dat zal ik onthouden." zeg ik kattig. Waar bemoeien ze zich sowieso mee? Ik stamp, voor zover ik dat kan, naar de bank en laat me erop ploffen, mijn armen voor mijn borst gevouwen en mijn hoofd op onweer.


    Your make-up is terrible

    Emilio Sanchez
    Ik voel me alleen nog maar nog rotter als ik zie hoe boos Aurelie is. Ik ga naast haar zitten. "Het spijt me" zeg ikk zachtjes. "Ik wil niet bemoeien ik wil alleen het beste voor jou" zeg ik zachtjes. Toen ik hier net kwam zag ik haar al. Iets zorgde ervoor dat ik op haar lette, niet haar dunheid. Dus ik zag haar altijd lopen


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Gilbert Fuchs.

    Ik bestudeer de banaan even en neem er nog een hap van.
    "Dat zal ik onthouden," hoor ik dan, waarna Aurelie wegloopt. Verbaasd kijk ik op. Huh? Heb ik wat verkeerds gezegd? Ik breek een stukje banaan af en peuzel het op. Mijn ogen proberen die van Emilio te kruisen, maar hij is allang naar Aurelie gelopen. Goed, misschien iets te veel confrontatie voor een terloops gesprek. Of ligt het aan mijn eten? Ik kijk even twijfelend naar de banaan, waarna ik de rest ervan opeet. Nee.. toch? Emilio is al bij Aurelie gaan zitten. Ik pak de lijst erbij en voeg 'banaan: 150 calorieen' toe. 1
    "Het spijt me. Ik wil niet bemoeien, ik wil alleen het beste voor jou.' Ik zwijg. Het is het beste dat ik er niet ook nog bij kan gaan staan. Dus pak ik een appel en begin daarop te kauwen. Nu Aurelie bij Emilio is, ben ik waarschijnlijk de laatste waar ze op let. Ik had waarschijnlijk ook m'n kop moeten houden. Tot nog geen 24 uur geleden kon het wel en wee van de rest me geen barst schelen. Misschien doet deze hele situatie mijn karakter toch wel degelijk veranderen.


    No growth of the heart is ever a waste