• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory

    [ bericht aangepast op 30 mei 2012 - 19:44 ]


    Your make-up is terrible

    Wat te doeeeeen met Samantha? ;D.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Trouwens, Helios is even aan het slapen dus die reageerd even niet.


    Your make-up is terrible

    Aragog schreef:
    Wat te doeeeeen met Samantha? ;D.

    Laat ze naar de keuken komen om mee te doen aan een awesome ontsnappingsplan 8D.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aurelia schreef:
    (...)
    Laat ze naar de keuken komen om mee te doen aan een awesome ontsnappingsplan 8D.

    Okay, wie doet wat atm? Als ik dat weet kan ik wat makkelijker inspringen, haha ;D.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    "Onderhoudshok, ladder," reageert Aurelie. Ik zwijg even. Op het feit na dat ik niet weet waar ik het onderhoudshok kan vinden; wat is er mis met haar? Op haar anorexia, trauma en waanstoornis na dan. Ik wil mijn mond open doen om het te vragen, maar besluit het dan om niet te doen. Ik wil mijn kansen op de begane grond wagen, als Aurelie ineens begint te wiebelen. Huh? Heb ik hierover gelezen in haar dossier? Ik graaf in mijn geheugen.
    'Eh.. is alles in orde?' Wat moet ik doen in zulke gevallen? Ze gaat me waarschijnlijk afmaken als ik haar nu bewusteloos sla.
    'Moet ik iets voor je halen? Water?' probeer ik. Shit, ik weet niet wat ik moet doen nu. Had ik haar dossier maar bij de hand, dan kon ik het misschien opzoeken.


    No growth of the heart is ever a waste

    Aragog schreef:
    (...)
    Okay, wie doet wat atm? Als ik dat weet kan ik wat makkelijker inspringen, haha ;D.

    Gilbert is met Aurelie aan het praten die last heeft van haar manie en Emilio is er ook bij ;]


    No growth of the heart is ever a waste

    Dankjewel! (:
    Ik maak nu wel een post dan ^^.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Samantha
    Aangezien de hoofdpijn alsmaar heftiger werd, besloot ik maar wat te gaan drinken. Ik stond op en sjokte naar de keuken.
    Bij elke stap bonkte mijn hoofd, wat een stekende pijn veroorzaakte. Ik kneep even mijn ogen stijf dicht tegen de pijn, en liep toen weer verder.
    Naarmate ik dichter bij de keuken kwam, hoe duidelijker ik stemmen hoorde. Eentje herkende ik; Gilbert. De rest kwam me bekend voor, maar kon ik nog niet echt thuisbrengen.
    Ik opende de krakende deur, en liep de keuken binnen.
    Ik trof drie mensen aan; het dunne meisje, die ene jongen en Gilbert.
    ''Oh, hallo.'' mompelde ik, en perste er een glimlachje uit. Ik vulde een glas met water, en nam een paar slokken.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurélie Rye Beate

    "Eh.. is alles in orde? Moet ik iets voor je halen? Water?" vraagt Gilbert. Hij lijkt te aarzelen, of in ieder geval iets wat erop lijkt.
    "Nee." Ik schud met mijn hoofd, iets te wild. "Ik moet eh... Ik kijk even langs hem heen. "De ladder." Ik knik weer, het doel staat duidelijk in mijn hoofd.
    "Oh, hallo." zegt het meisje, waarvan ik haar naam niet weet.
    Ik pers er een ongeduldig glimlachje uit naar haar en steek kort mijn hand op waarna ik naar Gilbert kijk.
    "Begane grond Gilbert." zeg ik snel, waarna zonder nadenken zijn hand vastgrijp en hem meetrek naar de lift en het trappenhuis. "Trappenhuis." zeg ik en ik open de deur.


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    Ik wacht haar reactie af. De kille ogen van net lijken plaats te maken voor een andere uitdrukking, voor haast.
    "Nee."
    'Eh.. oke,' zeg ik wat verward.
    "Ik moet eh... de ladder." Ik volg haar blik, die me naar de trap leidt. Heh? Wil ze de ladder halen? Ik haal de schouders op en knik dan.
    'Prima. Ik haal hem-'
    'Oh, hallo,' hoor ik ineens achter me. Mijn hart vliegt in mijn keel door de schrik.
    'Oh eh, hallo. Ik zag je niet aankomen,' zeg ik naar waarheid. Ik wijs naar de kruipruimte achterin de keuken.
    'Ik heb het rooster kunnen slopen. We zoeken nu naar een-'
    'Begane grond Gilbert.' Die is adequaat. Ik knik.
    'Precies, een ladder dus, omdat het rooster waar de gang uitmondt zich op ongeveer 2 a 3 meter bevindt. Maar ik heb nog niet kunnen bepalen of- aah!' Het volgende wat ik doorheb, is dat ik door Aurelie word meegetrokken. Door stomme verbazing is het nog niet eens in me op gekomen om haar een mep te verkopen. Als ik eindelijk min of meer mijn verstand op orde heb en haar wil vertellen dat ze met de klauwen van me af moet blijven, heeft ze me een lift in getrokken.
    'Trappenhuis,' zegt ze alleen.
    'Eh-' Ik probeer haar blik te vangen. Een groot gevoel van onmacht en angst overweldigt me. Rustig. Blijf godverdomme rustig! Rustig!
    'Aurelie..' zeg ik met een moeizame stem die net de woorden uit weet te persen, als het laatste sap in een fruitstuk.
    'Ik zou het op prijs stellen.. dat je me niet zomaar onbekende ruimtes in sleurt.' Mijn stem klinkt rauw en krakerig. Verdomme, mijn ademhaling. Kan niet.. moet controle houden! Ik grijp naar de muren om overeind te blijven staan. Net op het moment dat het echt dreigt mis te gaan, gaan de liftdeuren open. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Het is licht. Het is stil. Voorzichtig stap ik naar buiten, gevolgd door Aurelie.
    'Waar is het onderhoudshok?'


    No growth of the heart is ever a waste

    Eventjes voor de duidelijkheid, Samantha is nu achtergelaten in de keuken, toch? ;3.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurélie Rye Beate

    "Eh-" Hij probeert me aan te kijken maar mijn ogen schieten heen en weer, alsof ik net en vreemde drugs gebruikt heb. "Aurelie... Ik zou het op prijs stellen.. dat je me niet zomaar onbekende ruimtes in sleurt." Zijn stem klinkt krakerig, rauw op een vreemde manier. Ik weet dat ik fout zit als hij naar de muur grijpt.
    "Oh, sorry Gilbert." zeg ik en ik sla mijn ogen neer, maar op dat moment gaan de liftdeuren al open. Hij stapt naar buiten en ik volg hem. Het is stil hier.
    "Waar is het onderhoudshok?" vraagt hij.
    Nu durf ik zijn hand niet meer vast te pakken en probeer ik wél rationeel na te denken.
    "Bij het trappenhuis." knik ik en ik begin al te lopen. Ik kan het niet onder controle houden, het is zo moeilijk. Met kleine, verende stapjes ben ik er zo en typ ik het cijferslot in. Ze hebben hier allemaal dezelfde codes voor kasten, ze doen niet eens hun best om het te verbergen, idioten. Het slot klikt los en ik trk gehaast de deur open.
    "Ladder." zeg ik en ik wijs erop, mijn ogen groot. Ik schud mijn hoofd en krab aan mijn nek. Nu nog naar beneden met dat ding. In mijn hoofd bedenk ik zo honderd onuitvoerbare mogelijkheden.


    Your make-up is terrible

    Ja, Gilbert is meegetrokken naar boven :'D. Die komt wel weer beneden ;]


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    ''Oh, eh, hallo. Ik zag je niet aankomen.'' zei Gilbert, en ik grinnikte even door de geschrokken uitdrukking op zijn gezicht. Hij wees naar een kruipruimte.
    ''Ik heb het rooster kunnen slopen. We zoeken nu naar een-'' - ''Begane grond, Gilbert.'' onderbrak het meisje hem, en ik knipperde even verbaasd met mijn ogen.
    Ik zette mijn lege glas op het aanrecht.
    ''Precies, een ladder dus, omdat het rooster waar de gang uitmondt zich op ongeveer 2 a 3 meter bevindt. Maar ik heb nog niet kunnen bepalen of- aah!'' en weer kon hij zijn zin niet afmaken, omdat het meisje hem meetrok. Ik zag dat Gilbert in paniek raakte, en ik wist niet wat ik moest doen.
    Ze stapten een lift in, en Gilbert leek te kalmeren toen de liftdeuren dichtgingen.
    ''Eh.. Oké.'' mompelde ik, meer tegen mezelf.
    Ik zuchtte en ging op een krakende, houten stoel zitten. Vreemd meisje was dat, waarom deed ze zo?


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Gilbert Fuchs.

    Ze verontschuldigt zich. Ik wend mijn blik van haar af.
    'Eh het geeft niet, maar gelieve eerst te waarschuwen,' zeg ik met een flauw glimlachje. Ze loopt voor me uit, op weg naar het trappenhuis. Zonder enig woord maakt ze het slot ervan open. Ik kijk verbaasd toe. Een heel scala aan gereedschap wordt voor ons geopend. Ik kom naast haar staan.
    'Ladder,' zegt ze en wijst naar het ding. Ik zet een stap naar voren en breng mijn hoofd voor dat van Aurelie en onderzoek haar. Er is wat anders aan haar. Ik pulk aan mijn lip, leg kort en aarzelend mijn hand op haar voorhoofd. Ik trek me terug, met als conclusie dat ik er niks wijzer uit word.
    'Laat dat maar aan mij over.' Ik pak de ladder en ga haar voor naar de lift.
    'Zou je de code weer in willen vullen? Ik heb niet echt de kans gekregen om op te letten,' geef ik toe. Fijn, paniekaanvallen. Zonder medicatie is het een kwestie van tijd voor het echt de verkeerde kant op gaat. Misschien moet ik mijn dossier nog maar eens opzoeken naar verslagen waar de naam van mijn medicatie werd gegeven. Vreemd dat ik het ook eigenlijk zelf niet weet. Misschien ben ik het vergeten in de loop der jaren.


    No growth of the heart is ever a waste