-EDIT: ik zie net pas hoe lang het is, echt bedankt als je het allemaal leest...-
Ik was afgelopen week op een kamp en het was echt heel erg leuk, al gebeurden er wel wat dingen waarover ik me nog niet lekker voel. De reden daarvoor? Ik word al mijn hele leven gepest en ik ben continu bang dat ik iets verkeerds zeg tegen iemand waardoor diegene me misschien wel niet meer mag o.i.d., ik loop mezelf dus continu te verbeteren en ik loop echt op mijn tenen om maar zo min mogelijk fouten te maken.
Het was de tweede dag en ik belde eerst even met mijn ouders, alles was die dag echt superleuk geweest en we hadden een tray Energydrink gekocht (24 blikjes, we hadden er nog 5 op de kamer waar we met vier meiden zaten. Ik had ze betaald in mijn eentje) waarvan ik tien blikjes mee ging nemen voor wat andere meisjes. Nou, dat deed ik dus, aangezien ik ze had betaald. Ik was dus aan het bellen met mijn ouders en alles was daar goed, alleen zeiden ze dat het met Marten, een autistische vriend van mij, erg slecht ging en dat ik hem moest bellen.
Eenmaal met Marten aan de telefoon - ik had de situatie uitgelegd aan iedereen zodat ze even niet zouden storen, anders flipt hij helemaal - komen er dus heel veel mensen om de Energy mee te nemen. Mij kon het bijzonder weinig schelen dat ze het meenamen want ik had Marten aan de telefoon. Zijn moeder belde mij uiteindelijk omdat hij de hele tijd naar mij vroeg en aan het huilen was dat hij het niet meer zag zitten.
Kijk... Voor hem is het heel moeilijk om fouten te maken en ze te laten varen en hij had een drie gehaald op een tentamen. Ik was hem dus aan het troosten, komen er een stel huppelkutjes naar mij toe, schreeuwend dat ik "die idioot" maar eens alleen moest laten, dat hij op moest groeien en dat hij wel even zonder mij kon, of ik soms zo lang wegbleef omdat ik zelfmoord wilden plegen etc, dus ik zeg zo: "kunnen jullie even weggaan? Ik heb hem nog aan de telefoon en hij is helemaal overstuur. Ik maak me zorgen om hem".
ENFIN, dat werkte niet! Toen er voor de achtste keer mensen naar mij toe kwamen om vanalles te vragen - Marten was nog steeds heel erg aan het huilen - flipte ik helemaal. Ik riep letterlijk: "Flikker toch op, achterlijke huppelkutten" en daar reageerden ze helemaal geschokt op omdat ik normaliter nooit tegen mensen scheld.
Ik was dus behoorlijk overstuur want ik dacht: "oh kut, ik heb het bij iedereen verpest", aangezien die meisjes heel erg populair zijn op school. En ik begon echt te huilen toen Marten me vertelde dat hij zichzelf had gesneden omdat hij me miste, dus die meiden gaan ineens allemaal hartstikke schijnheilig doen enzo...
Later die week had ik een hele aardige jongen ontmoet, Ilya, die met ons op kamp was. Hij was heel erg stil enzo, maar ik kwam met hem aan de praat en het bleek dat we dezelfde interesses hadden qua muziek, games, liefde voor Rusland (ja, sorry mensen maar ik ben dol op dat land...), zwemmen, fotograferen... Noem maar op. Maar ons gesprek viel dus op sterkedrank en hij zei zo: "als je een fles sterkedrank achterover giet ben je echt niet goed wijs" waarop ik dus zei "oh, Ilya, dan ben je niet niet goed wijs, dan ben je gewoon een Rus" en ik lachte er wel bij, aangezien ik best vaak mee ga met mijn ex-vriendje naar zijn familie in Rusland (met mijn vrienden natuurlijk, ik kan gewoon goed met hem overweg maar ik heb absoluut geen kriebels voor hem) en zijn familie behoorlijk kan zuipen. Nou bleek Ilya - wat ben ik een domme trut dat ik het niet aan zijn naam hoorde - ook een Rus te zijn... Hij had echt helemaal geen accent enzo dus ik dacht dat hij een grapje maakte... Bleek dus niet. Hij vond het niet zo erg, maar de andere mensen daar - voornamelijk meiden - vonden het helemaal raar dat ik dat zei en dat ik ook graag wat meer Russisch zou willen leren. Dus toen gingen ze weer zo fijn roddelen, hè? Die avond hebben we met zijn tweëen echt de hele tijd op de kamer zitten lachen, gieren, brullen want we hadden allebei geen zin in de huppelkutjes / saaie wijven van de andere kamers. Maar aangezien we nogal veel geluid maakten kwam er ook weer een roddel dat we "het" gedaan hadden - wat niet eens KAN aangezien ik een supersupersuperleuk vriendje heb die ik nooooooooit van mijn levensdagen meer kwijt wil - dus zegt hij ook, heel erg sarcastisch: "Jahoor mensen, en ze is lekker joh! Heerlijk, zelden zo lekker geneukt. Kunnen jullie nu ophouden met dat kinderachtige kutgedoe en jullie bekken dichthouden? Het wordt vervelend namelijk", maar die domme wijven namen het serieus
Vandaag toen we terugkwamen heb ik hem gewoon omhelsd hoor, als gewone vriend, aangezien ik hem wel ga missen - nog steeds als gewone vriend maar dat snappen jullie hier wel. Dus weer gingen mensen raar doen, terwijl mijn vriendje me op kwam halen met de auto en ik die echt meteen om de hals vloog...
Is het heel erg gek dat ik hier een beetje verdrietig van word? Ik bedoel maar... die meiden waren echt lastig aan het doen toen ik Marten aan de telefoon had en zeker met Ilya. Ik zweer het jullie, er is niets gebeurd, dat zou ik nooit kunnen. Ik haat het gewoon als mensen lastig doen of me zitten te sarren en hierdoor was mijn kamp half verpest.
Morgen ga ik trouwens samen met Fred en hem (Ilya dus) motorcrossen! Ik heb er echt superveel zin in en ik laat me niet tegenhouden door die meiden, maar alsnog zit ik er mee dat mensen mij van zoiets beschuldigen. Wat vinden jullie?
[ bericht aangepast op 11 mei 2012 - 20:25 ]
Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!
Salaryman
