[RPG] Crescendo High || O8 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 12:53 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

[alvast mijn topics]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

xHeavenlyx schreef:
[alvast mijn topics]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
“Niks, geen ongelukje!” Siste ik, dit was echter omdat ik zo erg geschrokken was, dat ik mezelf niet in de hand had. “Dwayne…” Mijn adem stokte in mijn keel toen ik zijn bebloede handdoek zag, het werd erger. Snel liep ik naar hem toe en pakte zijn pols, niet zijn hand, want dat zou te veel pijn doen. Ik trok voorzichtig en zacht de handdoek eraf en toen ik zijn hand zag, schrok ik al helemaal. Bezorgd keek ik hem aan, ik voelde mijn hart beangstigend kloppen. Ook al kon hij er niet dood aan gaan, het idee dat hij pijn had – van binnen en buiten, deed mij pijn. Van schrik sloeg ik hem zacht tegen zijn borstkas aan, terwijl ik hem nog steeds aankeek. “Je hebt pijn, verdomme! En zeg niets meer over die roos! Ik wil niet dat je pijn hebt en je moet je niet groot houden, want ik zie toch hoe je pijn lijd! Lieg niet, Dwayne!” Ik bleef maar door ratelen en ratelen dat ik niet in de gaten had dat ik wéér begon te huilen. “Ik ga je verzorgen en wel nú meteen, geen gezeur!”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

Aangezien ze door ratelde en ik haar maar op één manier wist te laten zwijgen, trok ik haar stevig tegen me aan met mijn goede hand zodat onze gezichten enkele centimeters verwijderd waren van elkaar.
"Pijnig jezelf niet zo door bezorgd te zijn over mij." Ik drukte het puntje van mijn neus tegen de hare en keek haar doordringend aan. "Ik wil jou niet kwijt aan iemand, al zeker niet aan Amen maar dat wil niet zeggen dat ik je ga dwingen...Ik hoef geen medelijden."
De verleiding om haar te kussen was groot, maar ergens hield ik mezelf tegen aangezien ik een vermoeden had dat het alleen maar problemen zou opleveren en ik hoe dan ook eenzaam achter zou blijven.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
Hij deed echter totaal het tegenovergestelde, wat ik eigenlijk wel verwacht had, die ego van mannen ook altijd… en trok me stevig tegen hem aan. Onze gezichten waren enkele centimeters van elkaar verwijderd en ik voelde mezelf weer wat rood worden. Ik verdrong het gevoel om hem te kussen, want het zou alleen maar pijn doen, en sowieso was dit nu niet het moment om me daar zorgen over te maken. Die wond op zijn hand! “Wie zegt dat ik medelijden heb? Ik ben alleen fucking bezorgd!” Mijn stem was wat harder dan ik bedoeld had en ik duwde me van hem af. “Kom mee.” Ik pakte zijn goede hand vast en trok hem mee naar het bed, waar ik ondertussen nog snel de roos oppakte, en duwde hem daarna op het bed. “En dat gesprek kunnen we straks ook hebben, Dwayne.” Meldde ik hem, over wat hij had gezegd over mij en over Amen. Ik wilde ook nog iets aan hem kwijt… “Eerst moet ik jou verzorgen, en géén gemaar!” Ik keek hem doordringend aan en keek zo naar hem dat hij moest blijven zitten of anders… Snel liep ik naar de badkamer en pakte een paar washandjes die ik nat maakte, daarna nog een schone handdoek en liep ik weer naar Dwayne. “Heb je een verbanddoos?” Mijn stem was nog steeds bezorgd, maar ik probeerde het zo min mogelijk te laten merken.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

"Ik ben een man." Lachte ik enigszins vreugdeloos. "Natuurlijk niet."
Ik keek naar elke beweging die ze maakte en wendde snel mijn ogen af voordat ik in eventuele verleiding zou komen.
In plaats daarvan, keek ik naar mijn gewonde hand en maakte er een vuist van, maar toen het echter pijn deed, ontspande ik het snel weer.
Met mijn vingers probeerde ik het glas er uit te halen, maar gaf het al erg snel op aangezien het muurvast zat en de kans groot was dat ik het er alleen maar dieper in zou duwen.
"Ik geloof dat ze wel een verbanddoos hebben in de kamer hierover." Meldde ik haar en keek nog steeds naar het bebloede hand. "Anders moet je die daar even gaan halen?"
Ik merkte dat zelfs mijn T-shirt onder het bloed zat en was verbaasd over het feit dat een hand zo hard kon bloeden.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
“Mannen en hun verdomde eergevoel…” Mompelde ik ietwat geïrriteerd, ja, ik was heel bezorgd om hem en dat mocht hij weten ook! Aandachtig luisterde ik naar hem en bedacht me dat ik ook een verbanddoos op mijn kamer had, omdat ik soms nogal de neiging had niet na te denken voordat ik wat doe en… nou ja, laten we het er maar op houden dat ik de verbanddoos nodig had.
Eerst liep ik naar Dwayne toe en ging naast hem zitten, waarna ik zijn hand zachtjes vastpakte en de plekjes waar geen glas of heel weinig glas zat, schoonmaakte. Ik keek hem hoofdschuddend aan en legde toen een ander handdoekje op zijn hand, waarna ik op stond en naar hem keek op een doordringende manier. Ik wees zelfs naar hem met mijn vinger. “Dwayne, als je ook maar één stap verwijderd hebt en ik merk dat, dan ben je nog niet van me af. Blijf hier, want ik ga nu die verbanddoos halen.” Toen stormde ik de kamer uit met de roos in mijn hand en rende zo snel ik kon naar mijn eigen kamer, legde de roos neer op mijn nachtkastje en pakte de verbanddoos onder mijn bed vandaan.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

Een grijns verscheen op mijn lippen toen ze de deur uit stormde.
Ik was nu eenmaal een uitdager, dus kon ik het niet laten om me toch te verplaatsen.
Met mijn ogen op de deur gericht, stond ik op van het bed en wandelde ik traag naar de zwarte, leren zetel en plofte er in neer.
Ergens vond ik het best grappig om haar zo te zien, ook al was het zeker en vast niet iets om mee te lachen.
Het was eigenlijk de eerste keer in mijn leven dat ik mijn emoties niet de baas kon en dat ik iets uit frustratie stuk had gemaakt.
Twee dingen zelfs, als je mijn hand zou meetellen.
Met twinkelende oogjes en een jongensachtige grijns staarde ik doodleuk naar de deur en wachtte geduldig op haar terugkomst zodat ik haar reactie zou kunnen peilen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
Toen ik de verbanddoos vasthad, keek ik gehaast om me heen of ik nog iets anders nodig had, maar ik kon me niet concentreren en rende snel weer terug, terwijl ik de deur dichtknalde.
De deur van Dwayne ging gehaast open en ik keek gelijk naar het bed, want ik had verwacht dat ik hem daar zag zitten, maar niet dus. Verbaast, maar ook een beetje geschrokken, keek ik om me heen en zag ik hem zitten in de zwarte, leren zetel. “Dwayne!” Riep ik, dit keer om hem ‘de les te lezen’, maar ik kon het niet laten er een plagerige ondertoon in te laten. “Ik zei toch dat je op het bed moest blijven!” Grommend, maar nog steeds met die kleine grijns, liep ik naar hem toe en keek ik hem uitdagend aan terwijl ik zijn goede hand vastpakte. “Kom mee.” Ik probeerde hem omhoog te trekken, maar natuurlijk werkte dat niet en ik keek hem droog aan. “Wat moet ik toch met jou aan?” Zuchtte ik diep.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

"Wel..." Lachte ik met kleine oogjes. "Ik zou niet van je af raken als ik me verplaatste, dus dat leek me wel...leuk."
Ik klopte op de plaats naast me en grinnikte.
"Je had het toch moeten verwachten." Ik keek haar met een ondeugende glimlach aan en trok een wenkbrauw op. "Maar ik moet toegeven dat je er best grappig uitziet als je schrikt."
Ik nam Nana in me op en schudde lachend mijn hoofd bij het idee dat ze zich echt zorgen om me maakte, wat ik best wel schattig vond.
Ergens vroeg ik me plots af wat er in hemels naam in die meid omging.
Wat ze dacht, wat ze voelde, wat ze voelde voor...mij.


[Ik ga slapen ^^ Ik zal zien of ik morgenvroeg nog iets kan posten.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
“Dwayne, dit is niet grappig! Ik meen het serieus, ja! Je hebt verdomde die spiegel kapot geslagen!” Koppig deed ik mijn armen over elkaar en keek hem doordringend aan. “Houdt op om me zorgen over je te maken, ik word er gek van! Ik wil niet dat je pijn hebt… Ik…” Even beet ik weer over mijn lip en keek van hem weg. Eigenlijk wilde ik dit niet nu al zeggen, maar ik word er nu zo gek van dat ik het er wel uit moet hebben.
“Ik geef om je, Dwayne…” Met een bepaalde liefdevolle, maar erg verdrietige blik in mijn ogen keek ik hem aan, terwijl ik nerveus heen en weer bewoog met mijn benen. “Ik wil je niet kwijt, god, ik wil daar al zelfs helemaal niet aan denken! Het doet pijn, goed? Het idee dat… dat…” En toen kwam ik mijn woorden niet meer uit en keek hem alleen nog maar met een stomme, verdrietige blik aan, waarna ik weer een muur om me heen probeerde te bouwen en toch naast hem ging zitten. Stilletjes pakte ik zijn hand vast en pakte een pincet uit de doos die ik had meegenomen, waarna ik voorzichtig al het glas eruit probeerde te halen.
Ik zou net doen alsof ik dit allemaal nooit gezegd had.

[Welterusten!]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

"Weet je," Begon ik toe ik toekeek hoe ze het glas er uit probeerde te halen. "Ik wil jou ook niet kwijt, dat heb ik al eerder verteld. Maar ik wil niet dat je jezelf kwelt omdat ik te stom ben geweest om me niet in te kunnen houden."
Mijn tanden klemden zich pijnlijk op elkaar wanneer ik voelde hoe een pijnscheut door mijn vuist trok.
"Verdorie, Nana..." Zei ik zacht en bezorgd. "Je weet dat je me niet kwijt zal raken, dat heb ik je al verteld en het is de waarheid. Ik zal er altijd voor je zijn."
Ik draaide mijn hoofd naar het raam, keek naar buiten en zuchtte.
"En je bent trouwens niet alleen...ik word er ook gek van, van dit alles."

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Nana Rose
“Het komt niet door jou, dit alles is gewoon mijn eigen schuld… Als ik Amen niet had ontmoet, was ik niet zo stom geweest om jou dit aan te doen en had je nu ook geen pijn…” Ik keek even met een doel naar zijn hand die pijn deed en toen bezorgd naar hem. “Dwayne, ik…” Ik zuchtte even diep en stortte de woorden gewoon over mijn lippen, ik moest het van mijzelf doen en ik hield het niet tegen.
“Je bent zo zorgzaam en lief voor me, je brengt altijd een glimlach op mijn gezicht, zelfs als ik op het punt sta om in huilen uit te barsten…” Ik slikte even en dacht even na hoe ik het volgende moest zeggen, waardoor er een kleine stilte ontstond, “Je bent er altijd op het moment wanneer ik een knuffel nodig heb, het voelt niet alsof ik me anders moet voordoen bij jou…”
Mijn hart ging met de minuut sneller kloppen, maar nog steeds richtte ik me op zijn hand en toen ik al het glas eruit had gehaald, depte ik al het bloed weg en deed er een zalf overheen. “Diep in mijn hart sluit ik alles op wat ik wil zeggen, want ik ben bang om te bekennen wat ik voel – Bang dat je van me weg slipt als ik het zeg…” Ik keek hem verdrietig en bezorgd aan. “Is dat zo? Ik weet dat je hebt gezegd dat je niet weggaat, maar I can’t help but think it…”
Snel pakte ik een paar gaasjes en deed deze erop, waarna ik voorzichtig het verband eromheen wikkelde. “En je gaat het er niet af halen. Het moet helen.” Zei ik tegen hem, weer op een heel andere toon, maar nog steeds met een brok in mijn keel.
Zo, nu had ik het gezegd. Nu mocht hij ook weer weggaan, net zoals Amen deed en net zoals mijn moeder mij dumpte…

Quiet the mind, and the soul will speak.

Maegan Cassidy Fox
Toen ik ging zitten en een paar slokken van de fles alcohol nam, probeerde ik hem in me op te nemen. Het leek alsof hij weer ieder moment in huilen uit zou barsten. Hij probeerde zich groot te houden, maar jongen, ik zie gelijk door je heen.
Opeens vroeg ik me af wat Nana voor hem voelt en wat er allemaal in haar omgaat. Wat was dat trouwens met Dwayne? Amen heeft er geen vertrouwen in dat zij daadwerkelijk over hem huilde…
‘Nou, ik hoop dat je alles nog eens goed nadenkt, voordat je haar echt verliest.’ Ik pakte mijn tas op, propte de fles weer terug en gooide de tas om mijn schouder, waarna ik opstond en wegliep, maar bij de deur hield ik even halt en keek Amen aan. ‘Geloof me, dan heb je echt spijt. Laat niet zomaar iemand uit je leven gaan die wat speciaals voor je betekend…’ Believe me, I know. I’ve been there a million of times.
Toen opende ik de deur en liep ik weg.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dwayne Renolds

"Alles opkroppen is niet goed, Nana." Zei ik en glimlachte een beetje. "Het is goed om over alles te praten, over je gevoelens en zo...Dat lucht op, geloof me."
Voorzichtig nam ik haar handen vast nadat mijn gewonde hand was verzorgd.
"Toen ik zei dat ik je niet in de steek zou laten, waren dat géén loze woorden." Ik wreef met mijn duim over haar vingers. "Het was een belofte en die breek ik niet, hoe moeilijk het ook kan zijn."
Mijn blik gleed van haar gezicht naar haar mond en vervolgens naar mijn hand.
"Ik zal het er op laten zitten, Ma'am." Lachte ik schuin. "Want we zouden natuurlijk niet willen dat het zou ontsteken, toch?"

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.