Als ik dat zo lees -hoe vervelend het voor jou ook is- moet ik je zeggen dat mijn vader nog 10 duizend keer zo erg is. Na het overlijden van mijn oma in oktober -zijn moeder- is hij psyschisch ingestort. En hij is al zo neurotisch en rationeel als het maar kan. Hij kan niets anders kan klagen en zegt wel minstens 10x op een dag: "Jij weet niet hoe dit is, Thalita. Jij hebt makkelijk praten." Terwijl ik al gvd drie jaar zo depressief als de tering ben, en dat weet hij ook verdomd goed. Maar dan nog weet ik niet waar ik het over heb, en moet ik maar met hem rekening houden. Want dit heeft -I quote- grote consequenties voor ons gezin. Aangezien hij ook een piep in zijn oren heeft gekregen en iedereen volgens hem op zijn tenen door het huis moet lopen, zacht praten, niet schreeuwen, de hond mag niet blaffen, niet te hard lachen, deuren zachtjes dicht doen, niks kapot laten vallen en ga zo maar door. Ik vind het vervelend voor je, maar realiseer je dat er ergere dingen/mensen zijn.
I'll lick the poison from right off your kiss