Beide foto's graag in zwart wit. Ik weet dat er een daarvan al in zwart wit is, maar eh ja, haha.
Een beetje trieste/mysterieuze sfeer is wel gepast. Kan de eerste foto helemaal links en dan die andere rechts? Dat het een soort banner word, met in het midden wat brushes en kleuren? In het midden komt ook de volgende tekst, in sierlijke letters, in het wit ofzo. Moet je zelf maar even kijken wat het beste past!
Is it me or is it you?
Verhaalbeschrijving
We had our time, it passed me by in all its glory. And now I say goodbye. I know you’re sad and we avoid a conversation. We really need to talk. I don’t know if I wanna be all alone. On my own, I can’t imagine to be. We’re running out of time. Is it me, is it you, who's gonna be the one that'll stand up and leave?
Het is niet zo dat ik opgaf. Of dat ik me te groot voelde voor wat iemand anders dacht, of voelde. Het is niet zo dat ik me stoer voelde om zomaar ineens weg te lopen. Iemand in pijn achterlatend, in de hoop dat je nog terug komt. Ook al wist diegene stiekem heus wel dat dát niet de optie bleek te zijn toen ik niet meer omkeek.
Het was gewoon zo dat het beter was. Ik wíst dat het beter was. En dat voelde ik op het punt dat ik me omdraaide. Of eigenlijk, voelde het al beter toen ik in mijn hoofd besloot weg te lopen: het was goed zo, ze had me genoeg pijn gedaan.
Want op een gegeven moment realiseer je je dat je teveel gedaan hebt voor iets, of iemand, dat de stap daarna stoppen is. Ze met rust laten. Weglopen. Het is niet dat je opgeeft, en het is niet zo dat je het niet geprobeerd hebt.
Het is gewoon zo dat je een lijn zet, van angst tot verdriet. Wat écht van jou is, en wat uiteindelijk van jou zal zijn. En tussen dat gene wat het niet is, en wat het ook, hoe hard je ook vecht, nooit zal worden.
Not every fairy tales ends with: and they lived happily ever after - Prince Harry of Wales
)