• Mijn abonnementenlijst is redelijk leeg en ik heb nu zeeën van tijd, dus wil ik graag een beetje lezen. (cat)

    Enkele 'eisen':
    - Onbekende personen
    - OF Hunger Games, maar je moet de drie boeken gelezen hebben en liefst geen verhaal over Katniss/Peeta/Gale. :3

    Verder maakt het genre et cetera niet uit, ik vind alles wel leuk. Danke schön!

    [ bericht aangepast op 30 april 2012 - 1:00 ]

    Futuristic Lovers


    When I was little, I met a guy named The Doctor. He's a Timelord, a mysterieus, loveley; funny man. But he had things to do, so he left me. Now I'm all grown up and The Doctor came back. Not just for a social call, no. He's planning on saving our planet, and he needs my help.

    Written in Dutch and English > Amy & Rory have never existed.
    Je hoeft de serie niet te kennen om het verhaal te kunnen begrijpen.


    Believe in yourself.

    Ik zal 'ns kijken. (cat)




    This is the story of Sjiriki Sylisar, the Shadowguardian. A man who has sold his death to grant his daughter mercy.

    To lose one's ability to die seems like a gift rather than a price, something you would want. True immortality, something which many have sought. But when choosing for this shady unlife, Sjiriki knew it would be a curse rather than a blessing. Since then he has learned the true depth of his curse, and he still hasn't been able to do what he set out to do. He's losing himself, and he knows he doesn't have much time left.

    Time to find and kill his daughter, before he loses the last shreds of his soul.


    *Verhaal is volledig in het engels
    *Fantasy met onbekende personen. Beetje duister
    *ik schrijf ongeveer 1000 woorden per week
    *het is mijn enige verhaal, en ik ben van plan het af te maken

    Reserve linkje: Klik




    The dead are not always willing to return to the pool of life. Instead they linger in our world. This is why there is a god of death, to guide them, and to return their life force to the pool of life. But not even gods are all-powerful, and sometimes their work is better left to mortals.

    This is why the Thanatos were created. The sacred wolfmen. Demonhunters. They may not be harmed by the living, for they protect them from the dead. Created by the combined power of the two divine pantheons, they carry on their hunt.

    They keep our world safe.

    *volledig in het engels
    *schrijf niet zo vaak (1000 woorden per 2/3 weken). dit verhaal is namelijk voor wanneer ik wil schrijven, maar niet aan The Shaduwguardian wil schrijven
    *Fantasy, beetje duister
    *Over goden, demonen en heilige wolfmensen


    quidquid excusatio prandium pro

    Birds in a cage. • 64th Hungergames.
    The love story of Nan Bronté and Djodick Entaison.



    Elk jaar worden in Panem, het voormalige Noord Amerika, twee kinderen uit elk van de twaalf districten opgeleid tot moordenaars. De kinderen van 12 t/m 18 jaar worden in een arena gestopt en zijn verdoemt om elkaar te vermoorden, elkaar af te slachten tot er maar één overblijft.
    Twee totaal verschillende jonge mensen die door het lot bij elkaar gebracht worden, twee tot de dood verdoemde levens, en één onvoorwaardelijke liefde.

    Ik vond bij hem alles wat ik ooit had gezocht, alles wat ik nooit had gevonden.
    We vonden liefde, in de diepste krochten van de hel.
    ~ Nan Bronté.



    Misschien is dit wat voor je? ;3


    We were like birds in a cage. Locked, no freedom, but together. ('ll)

    It starts again
    we posten elke dag wel een stukje(flower)


    "It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

    Starship U.K.
    Hello, my name is Moon. I'm a resident from Starship U.K.
    And this is my story.


    A horse and a man, above, below,
    One has a plan, but both must go.
    Mile after mile, above, Beneath,
    One has a smile, and one has teeth.
    Though the man above might say “hello,”
    Expect no love from the Beast Below!

    In bed above we're deep asleep
    While greater love lies further deep
    This dream must end, this world must know
    We all depend on the beast below.


    Op een dag is Moon door London aan het lopen en raakt ze de weg kwijt. De Smilers volgen elke stap die ze zet, en hoe meer ze er tegen komt, hoe meer ze in paniek raakt. Er is niemand anders wanneer Moon per ongeluk terecht komt op een plek waar ze niet zou mogen zijn. De Smilers veranderen in enge Duivelse-gezichten met scherpe tanden. Ze besluit om de trap af te dalen die ze in de vertte ziet, maar wordt onderschept door een groepje inwoners met zwarte mantels. Ze wordt wakker in kleine kamer met voor haar een tv-scherm en twee knoppen. Er is een Forget en een Protest button...

    Waar het dus eigenlijk over gaat: Het leven van een 16 jarig meisje op Starship U.K. - Dat is London in de toekomst. London in de ruimte. Het leek me wel leuk om te schrijven over een inwoner er van, over haar leven, en over The Beast Below.


    Believe in yourself.

    Na een jarenlange oorlog kondigde Noord Amerika het grote nieuws aan dat ze het enige werelddeel waren dat na een lange strijd nog intact was. Ze hernoemden zich als Panem en deelden zich op in twaalf districten, waar de Hongerspelen na een lange tijd van verderf werden ingevoerd als straf en maatregel voor de rebbelen.
          Buiten dit alles om werd er een afspraak gesloten. Een afspraak zo goed georganiseerd dat nooit iemand erachter zou gaan komen. Net zoals honderden jaren geleden stonden Rusland en Amerika tegenover elkaar. Atoombommen klaar voor lancering. Ze sloten één afspraak die heel de geschiedenis veranderde. Een leugentje zo klein, die zo’n grote verandering maakte in ieders leven. Het toen nog bestaande Europa zou doen alsof het zou zijn opgeslokt in een vuurzee en opgegaan in as. De oorlog was gedaan, afgelopen en nooit hoorde men nog iets over Europa. Alsof het nooit had bestaan, alsof er nooit een oorlog was geweest.

    Voor de burgers van Europa was dit echter een geheel ander verhaal. Zo arm en verzwakt als het was geworden door de oorlog, moest het opnieuw worden gereorganiseerd en hieruit ontstond Latentes dat werd opgedeeld in sections. Na jaren afkijken van Panem liep het nieuws al maanden in de rondte, maar nu is het dan eindelijk zover. Puur om de hoofdstad Maine te vermaken en om het bevolkingsoverschot te verminderen.
          Welkom bij de eerste Hongerspelen van Latentes en mogen de kansen ímmer in je voordelen zijn!




    “Fifteen sections, thirty children and only one survives.”


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.



    ‘Jewel Hart!’
    Het was doodstil op het enorme plein, iedereen keek zoekend om zich heen en sommige blikken rustten op mij. Ik keek verbaasd op en zag mijn gezicht op de verschillende enorme schermen die op het plein waren opgesteld. Verdwaasd liep ik naar het podium, ik besefte het nog niet helemaal, geloofde het niet. Langzaam liep ik het podium op, een vredesbewaker duwde me naar voren waardoor ik bijna mijn evenwicht verloor. Ik hoorde een geroesemoes door de menigte trekken en keek hoopvol op. Ik verwachtte dat iemand naar voren zou stappen, mijn plaats op het podium in zou nemen. Maar dat was niet zo, het bleef doodstil op het plein.


    Voor het eerst in dertig jaar had district één geen vrouwelijke beroeps.

    [ bericht aangepast op 1 mei 2012 - 19:40 ]


    Mai lasciare - Never give up. -- If you can't see anything beautiful about yourself, get a better mirror.



    Als een klas van de middelbare school op excursie gaat naar Parijs, loopt dat anders dan dat ze verwachten. Eén voor één verdwijnen de leerlingen, terwijl niemand in de bus dit merkt. Ze komen terecht in een vreemde wereld, waar de dimensies elkaar overlappen. Al vrij snel ontdekken ze dat ze van dimensie naar dimensie kunnen reizen door zwarte gaten. Maar wie of wat heeft hen naar deze wereld gestuurd? Wat is de Mist die Sora, één van de leerlingen, beweert te zien?
    Zes van hen zullen het pad van het Licht bewandelen, zes van hen zullen het pad van het Duister bewandelen. Maar wie zal er winnen? Zij of de wereld waarin ze zijn beland?

    'Ik wil naar huis,' zei ze kleintjes. Het was eruit voor ze er erg in had.
    Negen paar ogen keken haar aan en Christy zag dat iedereen precies hetzelfde als zij had gedacht, maar dat zij het voor hen allemaal uit had gesproken.
    Mitch stond op en ging naast haar zitten. Hij legde een hand op haar schouder. Christy voelde zijn hand trillen, maar ze was hem dankbaar. Het was fijn om te voelen dat ze niet alleen was.
    'Wij allemaal, Christy,' zei hij. 'Maar we weten niet hoe. Het enige wat we nu kunnen doen is vechten om te overleven. We gaan voedsel zoeken, we gaan water zoeken, ookal ziet het eruit alsof we dat nooit kunnen vinden. Het zal moeilijk worden, maar het is het enige wat ons te doen staat.'


    ~ Onbekende personen
    ~ Fantasy/avontuur
    ~ Trailer
    ~ Klik op het plaatje voor de story
    ~ Dit is deel één van een driedelig verhaal, waarvan deel één nu is afgerond. Deel twee vind je hier.



    "No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

    Oh, dankjulliewel, de stories zien er echt leuk uit! *O*

    Misschien is dit iets? :Y)

    Parallel


    we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!

    Misschien dat dit wat voor je is?

    Het is een verhaal dat zich afspeelt na het boek 'De Hongerspelen' en het heeft dus niets te maken met 'Vlammen' en/of 'Spotgaai'
    Door de ogen van de zus van Foxface.