~Proloog
De kou besloop me toen ik de tekst op mijn telefoonschermpje zag: 'Onbekend'. Waarom onbekend? Er belde nooit een Onbekend iemand! Ik voelde de rillingen over mijn ruggengraat lopen toen ik opnam. “Hallo?” Mijn stem trilde en ik hield mijn adem in, na wat een eeuwigheid leek, maar in werkelijkheid maar een paar seconden waren klonk een bekende stem: “Ze komen haar halen! Verstop haar!” waarna de pieptoon klonk. Ik was altijd al bang dat deze dag zou komen, maar toch kwam die ene zin als een schok, 'Ze komen haar halen!' bang keek ik om me heen. Ze was niet thuis, daar kon ik mijn voordeel mee doen, maar dat betekende nog niet dat ze veilig was... Opeens klonk er een hard gebonk op het raam. “Doe open of ik doe het zelf!” zo vlug als ik kon liep ik naar de voordeur en opende die voorzichtig. “Hallo?” vroeg ik kalm, alsof ik van niks wist. “Waar is ze?!” zijn stem klonk bruut, maar ik probeerde dat te negeren en haalde mijn schouders op, “Wie?” vroeg ik, hoe kreeg ik ins hemelsnaam mijn stem zo kalm? “Je dochter jij Vuile Klootzak! Waar heb je haar verstopt?!” Schreeuwde hij hard, en ik stapte opzij, “Kom toch binnen? Ze zal zo wel thuiskomen!” zei ik gemaakt vrolijk en hij stapte naar binnen. Ik bood hem een gemakkelijke stoel aan en zette thee alsof het doodnormaal was om dat in deze omstandigheden te doen, ik zette een kopje voor hem neer en ging op de bank zitten. “Wat wil je van haar?” kwam ik ter zake en ik negeerde zijn achterdochtige blik, nog altijd te druk bezig met het behouden van mijn kalme faquade. “Ze is uitverkoren, en dat weet je, wanneer komt ze thuis?” ik haalde mijn schouders op. “Ze moest om acht uur thuis zijn, het is vijf voor acht, ik verwacht haar elk moment.” zei ik naar de waarheid, ik was een slechte leugenaar en ik moest hem nu aan de praat houden. “Oké, wat voor thee is dit?” ik grijnsde, “Meloen.” zei ik grinnikend, oprecht verbaasd dat iemand die mijn dochter wou meenemen serieus vroeg wat voor thee het was. “Nog wat?” vroeg ik toen maar wat onbeholpen. “Ja is goed.” zei hij kortaf, ik haalde mijn schouders op en schonk hem nog wat in. “Er was een tijd dat wij vrienden waren...” hielp ik hem wat twijfelend ter herinnering, Hij grijnsde nu ook, “Tot jou vrouw dat wicht van je op de wereld zette dan.” zei hij er meteen achteraan en ik keek hem kwaad aan. “Jij was degene die besloot dat ze dood moest, we zouden nog vrienden zijn als je haar gewoon met rust liet!” zei ik kwaad, ik hoorde de voordeur open gaan. “Je krijgt haar niet!” siste ik maar hij stond al op, “Dat zullen we nog wel is zien Maat, wie het eerste bij haar is krijgt haar.” ik grijnsde, “Of wie het eerste dood is krijgt haar niet!” en ik trok een pistool, ik weet niet waar ik het lef vandaan haalde maar nog voor hij goed en wel kon reageren schoot ik, hij schudde grijnzend zijn hoofd toen te kogel hem raakte en vervolgens verbrijzelde tot stof alsof het niets was. “Dat werkt niet op mij Maatje... nog een laatste wens?” Mijn dochter! Ze verscheen in de deuropening en keek me bang aan, 16 jaar was ze, over een maand 17, en ze begreep maar al te goed wat voor situatie dit was... “Ja, Eigenlijk wel, Kyra! Ren!” Riep ik, dat liet Kyra zich geen twee keer zeggen, ze rende, ik had haar lang geleden al laten beloven dat ze in dit soort omstandigheden zou doen wat ik zei, we wisten beiden dat we voorbereid moesten zijn. “Jij klootzak!” schreeuwde hij toen de voordeur achter Kyra dichtviel, we wisten allebei dat hij haar nog niet zou kunnen bijhouden met een vliegtuig. Binnen een seconden was het Pistool in zijn bezit, waarom? Omdat dat kon! Hij richtte het pistool op me en als verstijfd bleef ik staan. “Alsjeblieft, ik smeek je...” fluisterde ik, maar hij had de trekker al overgehaald, ik zag een kogel als in slomotion op me afkomen voor ik schreeuwde en daarmee mijn laatste adem uitblies...
Oke, het verhaal gaat dus over een meisje, genaamd Kyra, ze is haar vader verloren en ze weet wie de dader is, omdat ze hem heeft gezien. ze kan alleen niks bewijzen, en aangezien iedereen haar en haar famillie ziet als 'Gek' gelooft niemand haar op haar woord, en denken sommigen zelfs dat ze haar eigen vader vermoord heeft. Kyra komt een famillie van heksen en tovenaars.
~Het is dus geen Harry Potter of andere Fanifiction, Het is mijn eigen verbeelding.
~Het verhaal gaat veel moord bevatten, maar of ik het ga beschrijven zoals in de proloog of heftiger weet ik nog niet.
~Weet iemand hoe ik het beter kan omschrijven?
~Zou iemand een Cover willen maken en Die in een reactie zetten? De Titel (The Witchcraft Chronicles Part 1) moet er in zitten, en iets wat aangeeft dat het met Magie te maken heeft, verder mag het totaal uit eigen verbeelding.
~The Genre's zijn: Romantiek, Fantasy, Thriller.
~Is het een Orgineel idee?
~Moet ik waarschuwen als ik begin?
~
[ bericht aangepast op 24 april 2012 - 20:50 ]
Grappig hoe het ene moment jullie beiden onafscheidelijk waren. Nu zijn jullie 2 mensen die elkaar proberen te vergeten.