• Rollentopic!

    Op een doodnormale dag kregen tien studenten - vijf jongens en vijf meisjes - een brief. Het was een brochure van een universiteit: FreeHope University. Een universiteit gelegen in Californië. De school had vele goede commentaren gekregen, zo zei de brochure. Maar als de studenten uiteindelijk toekomen op de campus, blijkt dat iedereen andere informatie heeft gekregen over de school. Voor de ene was het een sportschool, voor de andere een architecturale school.
    Nog voor de studenten verdere uitleg konden vragen aan de mentor, bleek die verdwenen. En de poort was gesloten, kon op geen enkele manier meer opengemaakt worden...

    Er sluipen vreemde mensen rond op de campus, die helemaal verlaten bleek. Mensen die uit verschillende tijden komen. Gevaarlijke mensen, bevroren in de tijd waar ze nu in leven, met vreemde gaven. Hoe die mensen hun gaven hebben gekregen, of hoe ze hier terecht zijn gekomen, blijft nog steeds een raadsel... De campusbewoners zelf weten ook niet meer hoe ze hier terecht gekomen zijn.

    Zullen de studenten samenwerken om weg te geraken uit FreeHope? Of zullen ze elkaar nog meer wantrouwen, dan ze in het begin al deden? Zullen de vreemde mensen ze tegen elkaar opzetten of zullen ze allemaal dikke vrienden worden?
    Ze hebben geen voedsel, geen water en kennen elkaar helemaal niet. Hoe zullen ze het overleven?

    De campus:

    De campus bestaat uit studentenhuizen, café's, restaurants en klaslokalen in blokken. Alle ramen en deuren zijn echter dichtgetimmerd. Er is ook een bos op de campus, met een prachtige rivier en waterval. Als je het bos helemaal doorkruist, kom je terecht op een strand.
    De campus veranderd met de tijd mee. Oorspronkelijk waren het allemaal gebouwen uit de 18e eeuw, maar de gebouwen lijken op de een of andere manier te leven, en passen zich aan aan de tijd.


    Personages:
    -Studenten
    -Danielle "Danny" Evanthe Constantine - Tolkien
    -Thamera "Tem" Kenway - Citizen
    -Amelie Milla Bradley - OwlEyes
    -Lana Dainne Haley - RainbowShine
    -Josephine Ambrose Cooper - Password

    MEISJES ZITTEN VOL.

    -(Gereserveerd door FingerNiall)
    -Sean "Sean, Rens" Lawrence Howard - Password
    -Liam Oliver Sanz - Chaim
    -Lucas Jhonson - TheRumIsGone
    -


    -Campusinwoners
    -May Violet Grey - FingerNiall
    -Ciara McCean - ThoseWords
    -Nicole Blackie Allman - GelaarsdeKat
    -Farelea Mea Blessim - Space
    -Crystal Kimberley Trevino - RainbowShine


    MEISJES ZITTEN VOL.
    -Avan Alistair Freehope Tolkien
    -Macky Oryan Elsey - Citizen
    -Mischa Alain Rhine - OwlEyes
    -Cole Highway - GelaarsdeKat
    -Jhon Samuwel McAlistar - TheRumIsGone

    JONGENS ZITTEN VOL.

    (Kunnen eventueel nog rollen bijkomen)

    Rules:-Maximum 2 personages (liefst jongen en meisje).
    -Enkel Tolkien en ik maken topics aan, anders wordt het een warboel.
    -OOC graag tussen haakjes: () [] {}


    -By Tolkien & Citizen


    Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

    Jhon

    Ik voel haar hand over mijn kop glijden en dan achter mijn oor kietelen, het voelde fijn en raar tegelijkertijd, Waarschijnlijk zou ik eraan moeten wennen, want dit zou niet de enige keer zijn dat ik in een wolf zou veranderen. Ik loop een stukje verder naar haar toe en laat mezelf zakken zodat ik net naast haar voeten lig.


    Don't be like the rest of them, darling

    Josephine Ambrose Cooper.

    Ik ga op mijn hurken zitten en merk dat hij hij mijn voeten gaat liggen. Ik wrijf over zijn hoofd en kietel even in zijn nek.
    "Hoe wordt je weer mens?" Vraagt ik plotseling. Ik hoop dat hij het nog steeds kan verstaan.. Oh, slim.. Hij kan natuurlijk niet terug praten. Domme ik..

    [ bericht aangepast op 24 april 2012 - 16:58 ]

    Jhon

    'Hoe word je weer mens?' Vraagt ze zacht, daar moest ik overnadenken, waarschijnlijk op de zelfde pijnlijke manier als ik wolf ben geworden.. ik slik bij die gedachte en kijk haar weer aan, hoopend dat ik met mijn gezichtsuitdrukking duidelijk kan maken.


    Don't be like the rest of them, darling

    [...]


    Don't be like the rest of them, darling

    [Sorry, heb het druk met roleplayen. Er komt een reactie. $;]

    Josephine Ambrose Cooper.

    Hij heft zijn hoofd op en kijkt me aan. Ik twijfel.. Ik ben nooit zo goed geweest in het begrijpen van mensen en ik ben niet eens blond..
    "Hmm, je weet het ook niet, hé?"

    [Haha.. Heb ik ook hoor.. Ik doe aan veel te veel rpg's mee XD]

    Jhon

    'Hmm, je weet het ook nie, hé?' Vraagt ze en ik schud mijn hooft, het was iritand om niet te kunnen praten.


    Don't be like the rest of them, darling

    Josephine Ambrose Cooper.

    Hij schud zijn hoofd. Ik laat me tegen de boom aan zakken en ga zitten. Met mijn ene hand streel ik nog steeds zijn hoofd.
    "Het lijkt me wel leuk.. weerwolf zijn, maar behoorlijk pijnlijk,"

    Jhon

    Ik grijs, iets wat vast te zien was op mijn gezicht, zelf nu ik weerwolf was.
    Ik loop dichter naar haar toe en ga tegen haar zij liggen, ik was best moe, en het was ook niet een hele normale dag.


    Don't be like the rest of them, darling

    [I'm On My Way.. I'm On My Way Now...]


    Don't be like the rest of them, darling

    Josephine Ambrose Cooper.

    Jhon grijnst breed, zijn scherpe hoektanden zijn te zien. Ik weet niet of het kwaadaardig of vriendelijk bedoelt is. Hij loop naar me toe en laat tegen mijn zij liggen. Nog steeds aai ik zijn kop.
    "Jhon, je bent een lieve weerwolf," Zeg ik tegen hem.

    Jhon

    'Dankje' Wouw ik zeggen maar dat ging in mijn geval moeilijk, inplaats daarvan kwam er uit mijn mond een raar gegrom.


    Don't be like the rest of them, darling

    Josephine Ambrose Cooper.

    Er komt een raar gegrom uit zijn mond. Ik kijk even verbaasd, maar besef dan dat hij iets wilde zeggen. Mm.. Dankjewel misschien? Ik grinnik even. Hij is grappig als wolf.

    Jhon

    Ik hoor haar griniken en kijk even op en ga dan een beetje onhandig op mijn poten staan, ik wou een stukje door het bos lopen en hoopte dat ze mee ging, ik wees onhandig met mijn kop richting een paar dichtbijelkaar staande bomen in de hoop dat ze me begreep.


    Don't be like the rest of them, darling

    [...]


    Don't be like the rest of them, darling