Ze kwam een kwartier geleden jankend binnen en brabbelde iets over niet willen alleen slapen, maar ze huilde hikkend dus verstond ik er geen sikkepit van.
Omdat ik midden in mijn ~writer's mood~ was, heb ik gewoon haar matras uit haar bed gehaald en op de vloer naast mijn bed gelegd.
En zo overnacht ze hier voor de 34567890987ste keer.
Zusjes, je hebt er toch je handen aan vol. Ahja, soms is ze zo schattig dat ik niet kan weerstaan, ook al wil ik haar 3 op de 4 keer door het raam kegelen.
[ bericht aangepast op 21 april 2012 - 0:56 ]