• ''Het is makkelijker licht te doen verduisteren, dan het duister te doen oplichten.''

    Ergens in de eenentwintigste eeuw vertrekt Oliver Treadwell naar de school voor vechters, lang geleden gesticht door de legendarische, maar onbekende Xao Wang. Altijd dacht dat de levendigde, jonge Oliver dat hij de enige was in zijn omgeving die een kracht bezat, maar hij had het mis toen hij op de school voor vechters aankwam. Hij sloot al snel een vriendschap met Sean en even later met meerdere jongens en meisjes van de school. Hoewel het hard werken en grensverleggend is, heeft Oliver het naar zijn zin.
          Met Sean en nog twee andere jongens vormt Oliver een hecht groepje. Ze doen alles samen en beleven samen de grootste avonturen, maar Oliver voelt zich altijd buitengesloten. Het is al tijden zo dat ze dingen gaan doen zonder Oliver en het hem niet vertellen. Hij is er niet kapot van, want de laatste tijd brengt hij veel tijd door met Xao Wang die hem geheimen over Oliver zelf verteld, die hij nooit heeft geweten.
          Xao Wang geeft hem een sleutel, maar vertelt hem niet waarvoor deze dient of waar de sleutel op past. Het enige wat hij hem mee geeft, is dat hij de beschermer is en hem nooit aan iemand mag geven. Ze zullen Oliver komen zoeken zodra ze weten dat de sleutel los is van Xao Wang's nek en Oliver moet zich kunnen verdedigden. Oliver blijkt namelijk de uitverkorene te zijn, waar Xao Wang al die tijd visioenen van heeft gehad.




    Doen of niet?
    Origineel?
    Titel? De school voor vechters houden of niet?

    Heel erg bedankt. (:

    [ bericht aangepast op 11 april 2012 - 20:10 ]


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Eigenlijk vind ik 'doen of niet doen?' altijd een beetje een stomme vraag, omdat je, als je écht wilt schrijven, toch gewoon aan een verhaal begint? Anyway, dit verhaal lijkt me best leuk en ik hoop dat je het op een toffe manier kunt uitwerken. Als ik tijd heb, zal ik het zeker proberen te lezen.
    De tittel vind ik niet heel geweldig, maar ik vind ook niet meteen een alternatief.


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Klinkt interessant, al vind ik de titel niet echt bijster bijzonder.


    Til hug og blod.

    Ik vind de titel niet zo goed passen..

    doen
    en ook orgineel maar wat vind je van deze titel?
    the chosen


    O mia lost elan. Tu isag elythe.