• Lost in Stereo || Las Vegas



    Dit verhaal speelt zich af in de woestijn bij Las Vegas, twintig jaar verder dan nu. Er is niet heel veel veranderd, alleen Las Vegas is niet meer wat het was. De stad is leeggelopen, de casino's hebben zich naar Los Angeles verplaatst, en de stad is geslonken. Deze leegloop zorgde ervoor dat er een heel groot "Downtown Las Vegas" ontstond: een crimineel circuit tot ongeveer halverwege de stad. Er zijn verschillende bendes, totdat de LINV ingreep. Nu zijn er nog maar een paar, maar die houden zich tam. Helemaal achterin, zit een bende die relatief rustig is. Ze hebben een voormalig hotel gekraakt: Stereo. Stereo was ooit een groot hotel, met casino aan huis, een zwembad en negen verdiepingen.

    Maar ook deze bende kreeg ruzie, moorden elkaar uit, begroeven de lichamen en uiteindelijk zijn er nog een paar leden over. Ze dwalen eindeloos door het hotel heen en hebben soms geen idee of de rest nog leeft. Eens in de zoveel tijd komen ze elkaar tegen en bespreken ze iets.

    Maar dan, dan stort plotseling een helft van het hotel in, en zijn de bovenste verdiepingen niet meer bruikbaar. De krakers zitten vast op de begane grond, de eerste verdieping, en het zwembad. Ze kunnen nog net naar buiten, naar hun tuintje met voorraad en alles, maar veel meer niet. Leren ze elkaar beter kennen of gaat het helemaal mis?


    Bendeleden: (18 - 23 jaar) - (Max. 13 pers)
    - Ronn Gregory Foster door xYoung
    - Darren Mitchell door DarkSavior
    - Ray 'Heinrich' Green door Aurelia
    - Aurélie Rye Beate door Assassin
    - Catherine Leah Billington door Rooba
    - Georgia Buchanan door MisaAmane
    - Latasha Murray door Gabumon
    - Amelia Gillian Sanchez door Goulding
    - Madison Noëlle Feller door xHeavenlyx
    - Zendé Valerio Crystal door Diapal
    - Philip Josh Lawrence door xMirrorMan
    - Alexia Mia Diaz door IHeartMusicc
    - Jayden Jason Bright door HurtedHeart

    Het maximale aantal personen is bereikt, misschien kan je nog meedoen...

    Regels:
    - Één personage per persoon.
    - Geen mensen die snel opgeven.
    - Relaties en 16+ zijn toegestaan; Dit is een 16+ roleplay, niet zeuren dat het te heftig is.
    - Geen powerpost, minimaal drie regels.
    - Hou het realistisch.
    - Naamverandering doorgeven.
    - Geen perfecte personage's.






    Foto's:
    Hotel Stereo.
    Binnenzwembad.
    Buitenzwembad.
    Hotelkamer.
    Balkon.
    Badkamer.
    Lounge.

    Topic's:
    [RPG] Lost in Stereo || Rollen
    [RPG] Lost in Stereo || One
    [RPG] Lost in Stereo || Two
    [RPG] Lost in stereo || Three
    [RPG] Lost in stereo || Four

    Het begin:
    Een paar bendeleden hebben mensen uitgemoord, maar de rest leeft nog. Doordat een deel van het hotel is ingestort leven ze alleen nog in de eerste etage, de begaande grond en de afgesloten tuin. Ze kunnen niet verder dat het hotel, niet de stad in. Het gedeelte is net ingestort, ze gaan elkaar opzoeken en zien elkaar weer na een lange tijd.


    P.s. xYoung ik ben te ongeduldig dus heb ik het nog eens gedaan. Hope you don't mind.

    [ bericht aangepast op 7 april 2012 - 9:49 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Latasha Murray

    Ik bleef haar aankijken, ook al deed zij dat niet. Ik haalde mijn schouders lichtjes op keek ook maar de andere kant op. Ik wist niet wat ik er mee aan moest.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    "Dus, eh..." zeg ik zacht als ik me iets normaler voel. "Heb je nog steeds geen honger?" Ik kijk naar onze borden die allebei niet leeg zijn.


    Your make-up is terrible

    Latasha Murray

    Ik schudde lichtjes mijn hoofd. 'Nee.' Ik keek eventjes naar Rye, daarna keek ik eventjes naar onze borden. 'Jij ook niet?' vroeg ik toen ik zag dat die van haar ook nog niet leeg was. 'En dan zeg je dat ik goed moet eten..'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    "Ik heb meer gegeten hoor." grinnik ik terwijl ik weer naar haar kijk. "Maar ik hoef nu even niet, misschien zo meteen. Je maag krimpt vanzelf als je hier woont." grap ik erbij.


    Your make-up is terrible

    Latasha Murray

    'Dat weet ik,' zei ik en ik keek haar weer aan. 'Waarom denk je dat ik geen honger meer heb?' Ik glimlachte er een beetje bij.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    "Dat hoop ik maar voor je." zeg ik. "Ik hou je in de gaten hoor." zeg ik waarschuwend. "Pas maar op." Ik kan het niet laten om te grinniken, wat het serieuze meteen verpest.


    Your make-up is terrible

    Latasha Murray

    Ook al lachte ze, ik lachte niet meer. Ik bleef haar serieus aankijken. 'Let maar eerst op je eigen,' zei ik zachtjes terwijl ik naar haar hand keek. 'Als jij daar op let dan let ik wel op mijn eetgedrag.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    Ik stop met lachen. "Ik maakte maar een grapje hoor." mompel ik terwijl ik naar de snee in mijn hand kijk. Verdomde snee, ga weg. Dan kan ze er ook niets van zeggen. "Hij is in ieder geval niet zo erg als jou been."


    Your make-up is terrible

    Latasha Murray

    'Dat is waar, maar dat betekent niet dat jouw hand verwaarloosd moet worden.' Ik keek even naar mijn been. 'Jou hand komt met veel meer dingen in aanraking dan mijn been. Jouw hand loopt nog meer kans op ontstekingen en toestanden dan mijn been.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    "Maar mijn hand heeft geen hechtingen nodig en is al bijna dicht." Ik steek plagerig mijn tong uit en kijk haar dan triomfantelijk grijnzend aan.


    Your make-up is terrible

    Latasha Murray

    'Bijna ja, dus nog niet helemaal. Er zit geen verband om heen, geen pleister, helemaal niks. Nog steeds kans op ontstekingen en al.' Ik glimlachte een klein beetje.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    "Nou, wil je er dan een pleister op plakken?" lach ik zacht en ik steek mijn hand naar haar uit. "Dat mag wel hoor." Als ze er dan over op houd...

    [eten]


    Your make-up is terrible

    [Eetse ;d Ben hierna ook eten]

    Latasha Murray

    Ik schudde mijn hoofd. 'Je snap het niet hea? Ik maak geen grapjes. Je zegt het nu alleen om mij tevreden te houden. Waarom zie je het zelf niet in?' Ik keek haar vragend aan. 'Waarom verwaarloos jij je eigen.'


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    "Ik verwaarloos mezelf niet!" ga ik er tegen in. "Ik geef gewoon niet graag toe hoeveel pijn ergens heb." Het floept er zo uit en ik sla mijn hand voor mijn mond, mijn goede hand.


    Your make-up is terrible

    Ronn Gregory Foster.

    De fles Jägermeister rolt uit mijn handen en valt op de grond. Hij is leeg, anders had het een grote teringzooi veroorzaakt. Langzaam zak ik weg in een diepe slaap. Ik lig op een bank, in een vreemde houding. Mijn hoofd bonkt en ik ben ver weg. 'Ik open mijn ogen en zie een jongen op me aflopen. In zijn rechterhand heeft hij een pistool. Ik kijk hem verwilderd aan en probeer mijn handen omhoog te steken, maar ze voelen zwaar aan. Steeds dreigender loop hij naar me toe, het pistool op mijn hoofd gericht. Ik begin te schreeuwen, ik wil nog niet dood! Wanneer hij dichterbij komt zie ik dat het Bruce is. F'ck! Ik heb met hem vorig jaar een gevecht gehad. Ik was er redelijk aan toe, maar ik heb hem bloedend laten liggen. Niemand heeft hem toen geholpen. Hij is dus, overleden? Ik heb er niet echt spijt van, ik bedoel hij is een van de zovelen waar ik ruzie mee heb gehad, maar ik heb liever niet dat mensen doodgaan. Dan krijg ik dit soort vreemde dingen. Vlug laat ik een lading excuses uit mijn mond glijden, maar het lijkt hem niet te deren. Hij komt dichterbij en zet het pistool tegen mijn hoofd. Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat hij de trekker overhaalt. De doffe knal is het laatste dat ik hoor. Daarna voel ik niks meer.' Met een ruk wordt ik wakker. "Ah, god.. Ik leef nog," Mompel ik verward. Het was maar een droom.. Direct laat ik mijn ogen door de kamer glijden, geen Bruce en ook geen Catherine. De kamer is verder ingezakt. Ook de keuken is verdwenen. Ik sta snel op, té snel. Vrijwel meteen wordt het zwart voor mijn ogen. Ik moet me aan de bank vasthouden om niet in elkaar te zakken. Normaal kan ik wel een fles Jägermeister op, maar nu lijkt het wel verkeerd te vallen. Ik adem in en uit en loop dan naar de deur die ik snel optrek. Ik wandel door de gang en loop naar het puin dat vroeger de trap was. De stukken beton en vloerbedekking liggen overal. Tussen het puin glijd ik de trap af naar de tweede etage. Een scherp stukje beton maakt een fikse snee in mijn hand. De pijn snijdt door mijn arm, maar verdwijnt even snel weer, net als het bloed. Voorzichtiger strompel ik door naar de eerste etage. Die is nog compleet in takt, op wat troep en stof na. Eerst maar eens een kamer opeisen. Ik loop langs de verschillende deuren. De meeste zijn bekladt en zullen wel van drugsdealers of pooiers zijn. Daar kan ik later nog wel even inbreken voor wat geld, drank, sigaretten, drugs en joints. Helaas zal ik aan mijn verslaving blijven toegeven. Ik kan het mezelf toch niet afleren. Verder op, bijna aan het einde van de gang is een nettere deur. Met een brede grijns voel ik aan de deurklink; Op slot. Voor mij is dat geen probleem. Ik neem een aanloop en trap de deur in. De houtsplinters vliegen in het rond. Oeps.. Dat was geen slimme actie. Als ik hier ga slapen is het wel makkelijk al de deur op slot kan. Nah, die maak ik later dan wel. Ik slenter de kamer binnen. Netjes en opgeruimd. Ik wet dat hier een meisje heeft gewoond, het kan niet anders. Rustig doorzoek ik de keuken en de woonkamer. Hier heeft echt een meisje of vrouw geleefd. Overal ligt make-up en vrouwenkleding. Wanneer ik klaar ben met het doorzoeken, loop ik verder de kamer in. Mijn blik blijft hangen op de slaapkamerdeur. Die is ook gesloten. Ik voel aan de klink, blijkbaar is de deur los. Ik duw de deur open en zet het licht aan. Mijn ogen woorden groot als ik zie wie er in het bed ligt. "F'ck, dit is jouw kamer!" Schreeuw ik. Snel denk ik na, ik zeg wel dat het haar kamer is, maar wie is het eigenlijk? Nadia, nee. Jenny, nee. Ma, iets met ma. Madison! Tuurlijk. Oh, god. Lekker dan. Het is een lange tijd geleden dat ik mijn wangen zo rood voel kleuren. Normaal ben ik bijna nooit verlegen. Nonchalant haal ik mijn hand door m'n haar en kijk haar aan. "Uhm, sorry.." Verontschuldig me. Wat ben ik toch een sukkel. Goed gedaan, Ronn!