Laten we hier onze 'personages-gaan-dood-posts' neerpleuren*O*
Yentl
Ik zie hoe langzaam het leven uit Snow verdwijnt en even overweeg ik nog om hem te reanimeren, zoals ik altijd doe als ik bij stervenden zit. Maar dit keer doe ik dat niet. Omdat Snow een minstens zo pijnlijke dood verdient als ik.
'Welterusten Snow,' fluister ik met het laatste restje stem dat nog in mijn lichaam zit. 'Ik kom zo ook, en daar zal ík je vermoorden, wees maar niet bang.'
Met het laatste restje kracht dat ik nog bezit kruip ik naar het mes dat uit zijn borst steekt, veeg het zo schoon mogelijk en steek het daarna door mijn eigen borst.
Mijn hart is al gestopt met kloppen als de deur opeens naarbinnen valt. Dan wordt alles zwart.
Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.