Ik weet niet wat ik fout gedaan heb, maar mijn zusje is jarig vandaag, komen mijn opa en oma op bezoek; hartstikke gezellig! Afgelopen oktober hebben mijn opa en ik een 'discussie' gehad over blanco stemmen, hij beweerde dat blanco stemmen bij de grootste partij gerekend werden, en ik beweerde dat blanco stemmen helemaal niet bij gerekend werden. Nu had ik het nagezocht, en bleek het dat ik gelijk had. Dus, nu mijn opa hier net was vermeldde ik hem dat blanco stemmen niet meegerekend werden, gaat hij beweren dat hij dat allang wist, en ook gezegd had, dat ik lieg omdat ik het fout had. Dat ik een discussie aan ga. (terwijl ik juist zei tegen hem: Opa, als u zegt dat u dat niet heeft gezegd geloof ik u, en zal ik er verder niet op in gaan, we vergeten het.) Dat de kinderen van tegenwoordig totaal geen respect meer hebben voor hun grootouders en dat als ik -ik wil volgend jaar VWO gaan doen- naar het VWO wil gaan ik Latijn moet doen, anders kan ik geen Rechten gaan studeren, en kan ik niets.
Daarna loopt hij weg naar mijn ouders toe, en zegt hij: Jee, ik ben nog geen kwartier binnen, en het is een wonder dat ik het tot nu toe overleeft heb. Terwijl ik helemaal niets fout heb gedaan in mijn ogen...
Snappen jullie de reactie van mijn opa?
Bad decisions make good stories.
