Ik was zo met 3 vrienden bij zo iemand thuis. Gaat er één iemand doodleuk op 't bed liggen ('t gastje wat ik leuk vind) en begint zo van 'Iemand knuffel?' Niemand reageerd, dus spreekt 'ie mij zo aan van: mag ik knuffel?' dus ik loop zo op 'm af en strek m'n armen uit, dus hij weer zo van: 'Ja ik ga niet opstaan hoor.' Dus ik reageer van 'En ik ga niet liggen hoor!' Trekt 'ie me zo heel voorzichtjes naast 'm. Heb practisch de hele middag met m'n hoofd op z'n borst gelegen, terwijl die andere twee doodleuk opmerkingen over ons aan het maken waren lagen wij daar gewoon opperstgeconcentreerd op niets.
Het voelde gewoon zo veilig en fijn en meeeh, lentekriebels
Wie deelt dit gevoel?
Let it come and let it be