That frustrating moment when you actually have to be the smart one to save someone else 's ass.
Waarnaar er iemand je vraagt hoe het zit, het liefste zou je gewoon zeggen: 'its complicated'. Maar daar neemt niemand genoegen mee.
That frustrating moment when you actually have to keep things a secret, while you feel like screaming.
'Is er iets?' 'Ja.' 'Is het een slecht iets?' 'Nee!' 'Vertel!' 'Its complicated...' Dat wordt ook niet langer gewaardeerd.
Nee, uitleg is vereisd tegenwoordig en ik word er doodziek van, daarom heet ik vanaf nu 'Complexity', en nee, op het bovenstaande stukje heb ik niets meer te zeggen dan 'Its complicated'.
Herkennen jullie dat 'shut the fuck up, ik ben vrolijk maar het is te veel om uit te leggen/mag het niet zeggen/kan het moeilijk beschrijven' moment?
By the way, sorry voor mijn gebrekkige Engels, maar in mijn hoofd zijn zinnen meestal half Engels en half Nederlands, omdat bepaalde woorden mij beter uitdrukken in de andere taal. Maar ik heb mijn best gedaan het dudelijk te houden
Let it come and let it be