Ik zit nu huilend en trillend voor mijn computer. Ik voel me echt verschrikkelijk slecht. De rede dat ik huil is misschien de domste ooit, maar het is gewoon alles dat me helemaal kapot maakt.
Om de situatie samen te vatten: mijn ouders praten amper nog tegen elkaar en ik ben er bijna van overtuigd dat ze vroeg of laat eens gaan scheiden, ik word genegeerd in mijn klas door enkele van mijn zogenaamde "beste vriendinnen" en ik heb gewoon niemand waar ik mijn verhaal aan kwijt kan, vandaar dat ik dit topic dus open.
Net nog zaten we - mijn papa, mijn broer en ik - in de auto, op weg naar de McDonald's. Voor de vierde keer in een week tijd. Mijn mama is momenteel in Zweden voor zaken. Voor de zoveelste keer dit jaar. Het probleem is, dat als mijn moeder weg is, we altijd fastfood gaan eten. Pizza, McDonald's, Chinees en dergelijke. Maar ik ben dat stilaan echt zat: ik heb liever een degelijke maaltijd, dan telkens zoiets ongezonds te eten.
Het brood was vanochtend dus op, en omdat ik niet wilde dat ik morgen geen degelijk middageten had, had ik na school een nieuw brood gaan kopen in de supermarkt. Ik was er bijna zeker van dat mijn papa dat niet zou gaan kopen, omdat ik hij niet eens wat aardappelen, groenten en vlees wilt klaarmaken. Bleek dat hij dus toch een zak brood gekocht had.
In de auto, daarnet dus, maakte hij daar een opmerking over en was hij me eigenlijk aan het uitlachen omdat ik dat brood gekocht had. Toen zei ik dat ik dat had gekocht omdat ik mij toch altijd de enige volwassen persoon in huis voelde als mijn moeder weg was. Daardoor was hij nogal op zijn tenen getrapt en het draaide dus uit op een hele ruzie. We zijn niet eens naar de McDonald's gegaan, we zijn meteen naar huis teruggekeerd.
Binnen zei mijn broer dan: "Zie je, je verpest echt altijd alles." Ik was toen écht kwaad, en dat moest ik er écht niet bij hebben. Voor ik het wist had ik hem geslagen - blijkbaar een bloedneus - en toen ben ik op mijn bed gaan liggen huilen.
Oké, niemand begrijpt er sowieso iets van, maar ik wilde het toch even kwijt. Ik ben echt van mezelf geschrokken, ik ben zo teleurgesteld in mezelf en ik voel me echt vreselijk. Ik heb het gevoel dat niemand mij begrijpt en dat ik nergens kwijt kan wat er in mij omgaat. Mijn vader luistert nooit, omdat hij alles verkeerd opvat en dan meteen boos wordt. Mijn moeder is nooit thuis. Mijn oma zegt altijd de verkeerde dingen.
I just need a hug. (no_chears)
