• Ik zit nu huilend en trillend voor mijn computer. Ik voel me echt verschrikkelijk slecht. De rede dat ik huil is misschien de domste ooit, maar het is gewoon alles dat me helemaal kapot maakt.
    Om de situatie samen te vatten: mijn ouders praten amper nog tegen elkaar en ik ben er bijna van overtuigd dat ze vroeg of laat eens gaan scheiden, ik word genegeerd in mijn klas door enkele van mijn zogenaamde "beste vriendinnen" en ik heb gewoon niemand waar ik mijn verhaal aan kwijt kan, vandaar dat ik dit topic dus open.

    Net nog zaten we - mijn papa, mijn broer en ik - in de auto, op weg naar de McDonald's. Voor de vierde keer in een week tijd. Mijn mama is momenteel in Zweden voor zaken. Voor de zoveelste keer dit jaar. Het probleem is, dat als mijn moeder weg is, we altijd fastfood gaan eten. Pizza, McDonald's, Chinees en dergelijke. Maar ik ben dat stilaan echt zat: ik heb liever een degelijke maaltijd, dan telkens zoiets ongezonds te eten.
    Het brood was vanochtend dus op, en omdat ik niet wilde dat ik morgen geen degelijk middageten had, had ik na school een nieuw brood gaan kopen in de supermarkt. Ik was er bijna zeker van dat mijn papa dat niet zou gaan kopen, omdat ik hij niet eens wat aardappelen, groenten en vlees wilt klaarmaken. Bleek dat hij dus toch een zak brood gekocht had.
    In de auto, daarnet dus, maakte hij daar een opmerking over en was hij me eigenlijk aan het uitlachen omdat ik dat brood gekocht had. Toen zei ik dat ik dat had gekocht omdat ik mij toch altijd de enige volwassen persoon in huis voelde als mijn moeder weg was. Daardoor was hij nogal op zijn tenen getrapt en het draaide dus uit op een hele ruzie. We zijn niet eens naar de McDonald's gegaan, we zijn meteen naar huis teruggekeerd.
    Binnen zei mijn broer dan: "Zie je, je verpest echt altijd alles." Ik was toen écht kwaad, en dat moest ik er écht niet bij hebben. Voor ik het wist had ik hem geslagen - blijkbaar een bloedneus - en toen ben ik op mijn bed gaan liggen huilen.

    Oké, niemand begrijpt er sowieso iets van, maar ik wilde het toch even kwijt. Ik ben echt van mezelf geschrokken, ik ben zo teleurgesteld in mezelf en ik voel me echt vreselijk. Ik heb het gevoel dat niemand mij begrijpt en dat ik nergens kwijt kan wat er in mij omgaat. Mijn vader luistert nooit, omdat hij alles verkeerd opvat en dan meteen boos wordt. Mijn moeder is nooit thuis. Mijn oma zegt altijd de verkeerde dingen.

    I just need a hug. (no_chears)

    Rickman schreef:
    *hugged, laat even los en hugged opnieuw*

    Je stelt je heus niet aan, het is echt begrijpelijk dat je dat totaal, absoluut niet leuk vind en er ook mee inzit.


    "Your life. Your choice. Think about what you want."

    Misschien kun je er eerst met je broer over praten en vragen wat hij van de situatie vindt? Dat was dan wel een rotopmerking, maar waarschijnlijk heeft hij ook last van die situatie met je ouders en misschien kunnen jullie samen wel een manier vinden om met je vader/moeder te praten. Je moet dit in ieder geval bij iemand kwijt en als dat niet bij je vrienden kan, dan maar bij je broer.
    En als je het echt zo vervelend vindt, kun je inderdaad proberen te koken, dat is helemaal niet zo moeilijk (: bel je moeder en zeg dat jullie met zn vieren even moeten praten, omdat je erg onder de situatie lijdt. Dan kan je zeggen dat je niet meer wil dat het zo gaat ofzoiets (:
    Ik heb natuurlijk nooit zoiets meegemaakt en het lijkt me verschrikkelijk, maar dit is hoe ik het zou proberen op te lossen. Heel veel sterkte!


    we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!

    xlufjoetoexx schreef:


    Awh, Nena! D: Ik ken je nog niet zo heel erg goed, maar tu es une fille amusante, en je moet maar een pb'tje sturen ofzo! <3


    He says: "Live fast and die young, forget the past and move on. What's done is done."

    @ Kato: Je bent lief. (: <3

    *cyberhug*
    Aww ik begrijp het wel hoor, ik zou mijn broer ook hebben geslagen, en ik snap ook wel dat je niet iedere dag fastfood wilt. ik vind het vooral heel raar dat je vader gelijk boos werd toen jij zei dat je soms de enige volwassene in huis was, ik bedoel, daar moet hij gewoon over na gaan denken, de fout ligt bij hem, niet bij jou.
    Sterkte (flower)


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Koken is heel makkelijk:)
    Als je het echt zat ben, moet je het maar een keertje proberen:)
    Ik kook 1 keer in de week.
    Meestal als je een verpakking koopt,dan staat er gewoon duidelijk op de achterkant wat je nodig hebt en hoe je het moet klaarmaken!:)

    Daarbij als je echt groentes wil, meestal is het gewoon een pan water opzetten en het daarin koken:) Eigenlijk heel simpel!

    Sterkte ermee:)


    It's never gonna happen, Guys.

    Een ding moet je onthouden, het is niet jouw fout. *cyberhug*


    It probably had more to do with the hurled bombs, thrown down by humans hiding in the clouds...

    -Hug.

    Ruzie komt altijd van twee kanten. Dus het niet alleen jouw schuld. Je vader moest gewoon normaal koken.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Siva schreef:
    @ Kato: Je bent lief. (: <3

    Jij ook! <3


    He says: "Live fast and die young, forget the past and move on. What's done is done."

    Ophoping van frustraties, stress en het weer maakt het ook niet beter. Ik begrijp wat je voelt. Sterkte.


    Mysli zdes' uzhe ne vazhny

    Dovahkiin schreef:
    Je pa heeft het ook moeilijk, dat je ma altijd weg is, dus je mag wel wat meer begrip tonen. Waarom kook jij niet een keer, om het goede voorbeeld te laten zien? Dat je verandering wil in huis. Eerlijk gezegd vind ik dat je een beetje van een mug een olifant maakt.


    Een keertje koken is niet verkeerd. Maar op reguliere basis? Hell no. Je moet echt niet téveel verantwoordelijkheid op je gaan nemen, I swear, je gaat er kapot aan.

    *hug*
    Ik vind het echt zeer begrijpelijk dat je je zo kut voelt. Echt hel erg kut voor je..

    [ bericht aangepast op 10 feb 2012 - 19:00 ]


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    Rickman schreef:
    *hugged, laat even los en hugged opnieuw*

    Je stelt je heus niet aan, het is echt begrijpelijk dat je dat totaal, absoluut niet leuk vind en er ook mee inzit.


    "Some day you will be old enough to start reading fairy tales again.” - C.S. Lewis

    Lieverd toch, dat is inderdaad flink kloten.

    *Big huggie*


    Alleen maar tranen van geluk

    Je stelt je echt niet aan, ik zou me ook zo hebben gedragen als dat mij ook zo was. Ik begrijp je met je vriendinnen een tijdje geleden voelde ik me ook zo. ;3
    Sterkte! *hug*


    stay safe because I like being alive at the same time as you



    Ze kan best koken maar ze blijft 15. Haar vader moet voor haar zorgen en niet andersom.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."