(plaatje is de link nar het verhaal 
)
Sometimes life isn't what it seems.
Sometimes nobody is what they say.
When you'll trust yourself, you'll survive the day.
And my dear Annabel, please watch your dreams,
because you'll see me there.
Iff you'll stay a prayer.
Love, May.
Sometimes nobody is what they say.
When you'll trust yourself, you'll survive the day.
And my dear Annabel, please watch your dreams,
because you'll see me there.
Iff you'll stay a prayer.
Love, May.
Watch the night and you'll see me there.
Look beside you, anywhere.
I'll give you hope, love and a smile.
Don't forget me, even if it's for a while.
Trust me my dear, you'll see me soon.
When you're sixteen, with every full moon.
Love, Alexander.
Look beside you, anywhere.
I'll give you hope, love and a smile.
Don't forget me, even if it's for a while.
Trust me my dear, you'll see me soon.
When you're sixteen, with every full moon.
Love, Alexander.
Een beetje de grote lijnen van waar het verhaal over gaat:
Annabel is opgegroeit in een tehuis. Maar als ze zestien is, word ze overgeplaatst van haar gebruikelijke tehuis, naar een tehuis in engeland. Ze moet vertrekken zonder dat iemand erachter komt, maar zoals gebruikelijk, overtreed ze de regel door een briefje voor haar beste vriendin Emelie achter te laten. Op weg naar de boot, doet de begeleidster Mevrouw Ploeier ineens heel vreemd, maar daarna word het alleen maar vreemder. Met allemaal onbeantwoorde vragen word Annabel in het diepe gegooit als blijkt dat ze niet bestaat in de mensenwereld en verboden is volgens verschijdene wetten. Tenminste, dat beweerd haar nieuwe begeleidster Mevrouw Feelgood. Maar waarom is ze verboden? en wat is er eigenlijk precies met haar ouders?
[ bericht aangepast op 21 jan 2012 - 17:19 ]