Ik loop daar de Padlaan op weg naar de Elvenstraat waar ik woon samen met mijn oudere broer Viktor. Het is koud en vochtig, over enkele uren komt de zon op en moet ik alweer naar school. Morgen moet ik niet werken dat is de enigste dag dat ik wat tijd voor mezelf heb en voor mijn beste vriendin. Ik woon in de Elvenstraat bij mijn oudere broer Viktor. Onze ouders zijn er niet meer, al lang niet meer. Toen Viktor 2maand geleden 18 werd heeft hij de voogdij op zich genomen, dat was wat ik wou. Ik wou geen minuut langer in het weeshuis zijn waar ik en Viktor 11jaar lang gewoond hebben. Het was daar afschuwelijk de opvoeders waren alcoholisten van 35 en de andere wezen waren stuk voor stuk krapul. Ik ben ook niet bepaald een engeltje maar ik ben beter dan die andere in het weeshuis. Het weeshuis wil ik zo rap mogelijk vergeten. Ik ben blij dat Viktor mijn broer is. Toen op die ene dag in het weeshuis was hij te laat hij beloofde mij nooit in de steek te laten. Maar niets kan de pijn weg nemen die ik die dag voelde zelf Viktor zijn getroost niet zelfs zijn belofte niet. Ik wil het vergeten maar ik kan het niet, altijd als een jongen me aankijkt krijg ik al weer die gedachte aan die ene dag. Jongens kijken graag naar me, ik weet waarom. Ik ben het mooiste meisje van de school, ik ben populair maar ik geef er niet om. Ik word Princess perfect genoemd, elke jongen kijkt me aan maar ik weet dat ik nooit van een jongen zal kunnen houden omdat die ene dag steeds door mijn hoofd zal blijven spoken. Als God bestond zou ik maar één ding willen wensen, één ding maar zelfs dat kan niet want God bestaat niet, hij heeft me niet beschermd toen die dag en daarvoor vervloek ik hem, god bestaat niet dat is zeker want anders had ik nu nog altijd maagd geweest.
BEZET!
*He's the one.
