Langzamerhand krijg ik echt een hekel aan hem. Hij was dus aardappelen aan het schillen met mijn broertje. Ik zat nog even op de laptop en daarna ging ik mijn lenzen in doen. Juist wanneer ik bezig ben, zegt hij dat ik MOET meehelpen. Dus kan ik mijn lenzen opruimen en meehelpen. Luister, ik help graag mee. Maar hij had het toch wel kunnen vragen? En waarom juist als ik bezig ben met mijn lenzen? Ik heb ze pas sinds gisteren en ik krijg ze niet één twee drie in. En ook altijd moet ik de tafel dekken terwijl mijn broertje lekker mag blijven gamen. Hij is 12 dus hij kan dat toch ook? En als ik er iets van zeg luistert hij niet eens. En mijn neefjes zijn hier. Ze wouden komen slapen, oké. Zegt hij dan dat ik met hun moet spelen omdat ik wou dat ze kwamen. Ze wouden zelf. Ik zit al heel de dag met hun te spelen en als ik even op de laptop zit begint hij al te zeiken. Mijn broertje mag lekker blijven gamen. Zelf speelt hij niet met ze, hij zit alleen maar op de computer zoals mijn moeder. Echt waar, ik krijg gewoon de schijt van hem. En mijn moeder durft gewoon niks te zeggen. ><