Ja echt. Gisteren hadden mijn moeder en ik afgesproken om naar mijn oma te gaan, daar in de stad naar een opticien en dan naar Maastricht, omdat ik graag een nieuw vest wil kopen van mijn geld. Allemaal goed. Dus vandaag, ik word wakker en vraag of we ons dan gaan aankleden en dan gaan. Ook goed. Zegt ze dan dat ik maar eerst moet, terwijl we ook tegelijk kunnen gaan. Want ik douche 's avonds, dus ik hoef niet te douchen, terwijl zij ook niet moet douchen want zij doucht ook 's avonds en aangezien we niet samen op een kamer slapen, gaat dat. Maar oké dan. Maar mijn broertje gaat dus ook mee, zeg ik gewoon van: "Wil je - je dan gaan aankleden?" Heel bot antwoord: "Nee." Ik tik hem gewoon zachtjes aan en begint die mij te slaan, sla ik terug, slaat hij mij weer. Draait mijn moeder zich om van haar PC begint ze te roepen van wat dat was enzovoort. Zegt mijn broertje dat ik hem keihard in het gezicht sloeg, terwijl het gewoon een tikje op zijn arm was. Draait ze zich om en roept ze dat we niet meer gaan. Ik mag het niet eens uitleggen en ik krijg meteen de schuld. En dan heb ik nu al een paar keer gevraagd wanneer we gaan, zegt ze: "Als ik zin heb." En net vroeg ik gewoon netjes nog eens, wilt ze dan pas vanavond gaan terwijl we hadden afgesproken om al om één uur te gaan. Ze heeft het altijd gewoon te druk met haar computer. Eens gezellig met ons een film kijken kan niet, haar computer gaat voor. De hele dag en nacht zit op haar computer, totdat ze om vier uur 's morgens gaat slapen en om zeven uur weer opstaat. Eerste wat ze doet is achter de computer kruipen. Koken doet ze ook niet, we moeten ons maar een boterham maken. Ik heb hier echt een hekel aan en het liefst wil ik van alles slaan, maar toch hou ik me net in.
Heeft iemand tips? Praten gebeurt al zo vaak maar het helpt niks.