• Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
    Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
    Doe mee!
    Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

    Naam Personage
    Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!

    Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


    personages:
    3 jaar
    -Zoey Thompson (BeyondOurOwn)
    -Alexia Thompson (BeyondOurOwn)
    11 jaar:
    - Sarah Sanz (proprius)
    14 jaar:
    -Saleah Tovah (AgentDavid)
    15 jaar:
    -Dana Nieon (Buddy)
    -Matthiew Livingstone (BelleVue)
    -Amber Somers (Buddy)
    -Amy Sadler (BeyondOurOwn)
    16 jaar:
    -Alex Thompson (BeyondOurOwn)
    -Katherine Bright (BelleVue)
    -Raven Black (Petal)
    Jitse bright (BeyondOurOwn)
    17 jaar:
    -Grace Grey (Cornflakeluv
    21 jaar:
    -Sarina Calle (HurtedHeart)
    -Yelena Zaitseva(C18)



    De schoolvakken:
    Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

    - zelfverdediging
    - scherpschieten
    - wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
    - dril
    - overlevingstechnieken


    Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
    - techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
    - scherpschieten (extra)
    - gevechtsport

    vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
    -paardrijden
    -schermen
    -muurklimmen
    -duiken


    Om 6u 30 moeten ze opstaan en om 7u moeten ze in de eetzaal zijn. Om 7u 30 beginnen de lessen. Er zijn 8 lesuren. Om de twee lesuren is er een speeltijd van 10 minuten behalve 's middags, dan krijgen ze drie kwartier.

    [ bericht aangepast op 24 dec 2011 - 16:01 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alex Thompson
    "Euhm, nou daar heb ik niets van gemerkt." zei ik, misschien kwam het doordat ik zelf een redelijk verlegen type was. Ik nam een appel als ontbijt en ging liep naar ons tafeltje.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Dana
    Ik maakte me los uit Jitses omhelsing en sloeg hem in zijn gezicht.
    'Ik wil hier weg,' snikte ik terwijl de tranen over mijn wangen liepen. Ik wilde opstaan. Ik duwde me eigen omhoog en sprong het bed uit. Ik wankelde eventjes maar begon toen richting de deur te rennen.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Femkeuh??????
    moest gy die skeile pinguings ebbe?

    [ bericht aangepast op 22 dec 2011 - 9:00 ]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Jitse Bright
    Ik greep haar aan haar middel vast, haar schouder zorgvuldig ontwijkend.
    "Eerst kalmeren." suste ik in haar oor. Mijn wang gloeide, maar ik lette er niet op. Ze wist niet wat ze deed.
    "Je gaat hier niet weg voor je kalm bent." Mijn ademhaling ging sneller en deed pijn aan mijn ribben, maar ik lette er niet op. Ik zorgde dat ik Dana goed bleef vasthouden en probeerde haar te sussen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Dana
    'Laat me los!' zei ik dwingend. Ik probeerde me los te krijgen uit Jitses greep maar het lukte niet. 'Ik wil hier weg!' Ik wilde niet kalm worden, ik wilde gewoon weg! Jitse was sterk en hield me stevig vast. Ik probeerde in zijn hand te bijten maar het lukte niet. Na twee minuten zo hard mogelijk me los proberen te krijgen was mijn energie op en hield ik op. Door die stomme pijnstillers was ik verzwakte.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Jitse Bright
    Ik sleurde haar kreunend naar het bed en legde de dekens over haar.
    "Op die manier ga je hier niet buiten." ik liet de pijn niet toe in mijn stem, als ik nu zwakte zou tonen, zou ze weer proberen ontsnappen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Dana
    Ik keek hem woedend aan. 'Hou me maar eens tegen,' siste ik terwijl ik een heel plan ging bedenken. Ik kon weg terwijl hij sliep. 'Laat me gewoon gaan. Ik ben gewoon beter en ik ben niet een of andere gevangende!'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Jitse Bright
    "Waarom doe je zo?" vroeg ik, terwijl ik ongemerkt op het belletje voor de dokter drukte.
    "Ik heb alleen het beste met je voor." mompelde ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Katherine Bright
    'Des te beter.' zei ik en toen ik en Matthew ons ontbijt hadden gepakt liepen we naar Alex toe.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Dana
    'Ik wil hier weg,' zei ik. Ik was echt gek geworden. Ik had Jitse geslagen. Ik begon weer om me heen te slaan. Ik begon weer te huilen. 'Ik haat het hier.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    Ik at mijn appel op en keek toen wat de zaal rond. Ik zag de vrienden van Victor zitten. Ze zagen er zo verloren uit zonder hun leider. De losers, dacht ik.
    "Zijn jullie klaar?" vroeg ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Jitse Bright
    Ook al wist ik dat ik het niet persoonlijk mocht opvatten, toch prikten de tranen achter mijn ogen. Ik zag de dokter binnen komen, hij haalde een spuit uit zijn zak en nog voor ik of Dana hadden kunnen reageren, spoot hij een vloeistof in haar arm.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Katherine Bright
    'Ik wel' zei ik en zag Matthew instemmend knikken. 'Op naar natuurwetenschappen voor de tweede keer vandaag.' zei ik lachend.


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Dana
    Ik voelde een spuit in mijn arm en wierp nog een woedende blik op Jitse. Had die eikel nou serieus de dokter erbij gehaald. Eikel, vormde mijn lippen. Maar voordat ik het echt kon zeggen was ik al in een soort roes.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alex Thompson
    De schooldag verliep traag en er kwam maar geen einde aan. Maar toen eindelijk het laatste lesuur achter de rug was, sloeg ik mijn armen om Katherine.
    "Wat ben ik blij dat dat erop zit." zuchtte ik.

    Jitse Bright
    Ik liet me trillend in de stoel zakken, dit vergaf ze me nooit. De tranen stroomden over mijn wangen, maar ik probeerde ze niet weg te vegen.
    "Gaat het jongen?" de dokter kwam naar me toe.
    "Ga nu gewoon weg, alstublieft." gromde ik.
    Hij aarzelde even, maar liep toen de kamer uit. Vermoeid liet ik mijn hoofd tegen de stoel rusten. De pijn zinderde door mijn lichaam en de tranen maakten mijn gezicht nog steeds nat.
    Wat had ik gedaan?


    “To live will be an awfully big adventure.”