Ik snap echt niet wat er met me aan de hand is. Ik ben heb geen zin in school, en ja ok, dat heeft niemand, maar het is echt erg,'k zit elke morgen jankend aan de keukentafel omdat ik gewoon niet wil. Vervolgens ben ik op school, is het op zich wel gezellig, maar de volgende morgen is het weer zo dat ik huil omdat ik naar school moet, terwijl ik goede vriendinnen heb, niet word buitengesloten enzo..... En het eigenlijk echt leuk is.
Toch heb ik telkens het idee dat ik forever alone ga zijn. Ik heb nog nooit een 'serieus' vriendje gehad (ja ok, ik ben 14....) maar ook niet ontgroend, en ik begin me ze langzamerhand echt af te vragen wat er mis is met me.
Ook heb ik het idee dat ik verliefd ben op mijn beste vriend, waardoor ik me helemaal opwind over die meisjes die nu bij hem in de klas zitten, en ook met hem omgaan in de pauze, en dan tegen een andere goede vriend echt de jaloerse bitch ga uithangen, en die meiden ga uitschelden. Hij krijgt me dan wel weer rustig, na een tijdje, maar ik haat mezelf voor het feit dat ik meiden die ik niet ken, verrot ga schelden.
Ik ga me volgens een vriendin helemaal anders gedragen tegen mijn beste vriend, omdat ik hem dus leuk vind, al laat hij zelf er niks van merken.
Op bepaalde liedjes kan ik ineens in huilen uitbarsten, omdat het me ergens aan laat denken, maar waar ik zelf geeneens ervaring mee heb. Ik snap mezelf écht niet meer.
Edit: Oh, en dan ook nog. We hebben dit jaar al honderdduizend verschillende klassen plattegronden gehad, omdat er van die huppelkutjes zitten die telkens vervelend doen.
Ik en 2 van mijn vriendinnen helemaal blij, want we zaten helemaal achteraan (cheer)
Komt dat kutkind aanzetten, en ja hoor, wij werden weer ergens anders neer gezet, waardoor voor en achter me nu 2 vage kinderen zitten die naar elkaar zitten te schreeuwen, en ik wil dit jaar over, want dat heb ik nodig voor een talentensport gedoetje, anders moet ik eruit xd.
Maar wij hebben dus weer gezorgd dat we achteraan zitten, gaat dat kind daar niet weg(baby)
Mijn vriendin zo heel kinderachtig zeggen : "wij zaten hier als eerste" met de bedoeling E. (laten we haar zo noemen) na te doen.
Komt E. Aan: nou en, wij zaten hier als tweede.
We hebben ons echt kapot gelachen xd, ik bedoel, hallloooooooooooo, je bent zit in de fucking derde klas. Normaal gedragen hoort bij je opvoeding? Ik ben ook niet perfect.
To the point: die kinderen verpesten mijn schooljaren 
Iemand ervaring? 
Respect als je het hebt gelezen. (:
[ bericht aangepast op 22 nov 2011 - 22:33 ]
“A reader lives a thousand lifes before he dies. The man who never reads lives only one.” - George R.R. Martin
