• Als een mens voor 80% uit water bestaat, vraag ik me af hoeveel procent ik nog overhoud gezien ik vandaag best veel heb gehuild :'D

    Herkent iemand dat verlangen om je excuses aan te bieden voor een 'leugentje om bestwil'?
    Ik voel me nu ect zó fucking schuldig en zou het liefst meteen iedereen aanspreken waar ik me tegenover wil verontschuldigen en duizendmaal mijn excuses aan bieden. Maar daar komt dan weer het vernietigende woordje: 'Waarom'? Oh, ik wil gewoon zó graag sorry zeggen maar dat eeuwige ge'waarom' is zo verschrikkelijk. En als ik het dan uitleg dan zeggen ze van 'Daar hoef je - je toch niet schuldig over te voelen?' Dat weet ik, dat weet ik, maar ik voel me gewoon schuldig, punt! :'D

    Ik denk dat ik het maar laat voor wat het is, zo'n eeuwige discussie en de gevolgen die er aan verbonden zitten, ga ik liever niet te lijf. Ik voel me sowieso al snel slecht als ik lieg, hoewel ik er echt goed in ben. Maar opeens lijken al die kleine leugentjes spontaan aan me te vreten, tot het laatste beetje zelfrespect is verdwenen.:'D
          Wie herkent zich hierin? En hoe gaan jullie er mee om?


    Let it come and let it be

    Genius schreef:
    Ik zeg bijna nooit sorry, dat zit gewoon niet in me :W

    Ik ook niet, ik kan 't niet D:
    En dan zeker in iemands gezicht, ik weet zelfs niet of ik dat ooit heb gedaan(no_chears) Alsof ik 't niet kan uitspreken D:


    Has no one told you she's not breathing?

    Ik heb zo vaak dat ik vlug eens een leugentje zeg.
    Uiteindelijk is het zo: fack? Waarom heb ik het gedaan?
    Vaak zitten die leugentjes mij weken te achtervolgen, telkens als ik die vriend(in) zie.
    Als ze er dan achter komen, oke- meestal is het een gewoon, klein dom leugentje- zitten ze er boos om te doen. Okee, laatste tijd probeer ik zo'n leugens ook wel niet te zeggen, maar praat ik er niet over, als het onderwerp opkomt.


    There's faith and there's sleep - we need to pick one - please

    Anitaaa schreef:
    (...)
    Dan zeg je dat je er niet over wilt praten, doe je vaag of geef je er een lichte draai aan. Je kan liegen heel goed omzeilen hoor :'D

    Maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. En stel je zou een 'ja/nee' vraag krijgen en je zegt 'ik wil er niet over praten' is het negen van de tienkeer het ergste antwoord :'D


    Let it come and let it be

    Counterpoise schreef:
    (...)
    Maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. En stel je zou een 'ja/nee' vraag krijgen en je zegt 'ik wil er niet over praten' is het negen van de tienkeer het ergste antwoord :'D

    Dat is absoluut niet waar, hoor.


    Has no one told you she's not breathing?

    Anitaaa schreef:
    (...)
    Dat is absoluut niet waar, hoor.

    Ik vind van wel.


    Let it come and let it be

    Anitaaa schreef:
    (...)
    Dat is absoluut niet waar, hoor.

    Leugentjes om bestwil zijn een natuurlijk deel van ons leven. Als je je daarom al schuldig voelt dan moet je echt een crappy leven hebben. :'D


    Where there is a sea there are pirates...

    Daarom zorg ik er ook voor dat ik niet lieg over dingen die ik belangrijk vind. Voor de rest voel ik me niet schuldig, dat kan ik er niet ook nog bij hebben.


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Captain schreef:
    (...)
    Leugentjes om bestwil zijn een natuurlijk deel van ons leven. Als je je daarom al schuldig voelt dan moet je echt een crappy leven hebben. :'D

    Dan heb ik een crappy leven en jij een crappy mind :Y)


    Let it come and let it be

    Counterpoise schreef:
    (...)
    Dan heb ik een crappy leven en jij een crappy mind :Y)

    Amai zeg, bitch. :'D
    Nu moet je je echt stoer voelen ofzo. :')


    Where there is a sea there are pirates...

    Captain schreef:
    Zo:


    Ik heb zo al genoeg stress, waarom nog meer creëren?


    Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.