Er is het een en het ander gebeurd de laatste tijd, mijn vader heeft in het ziekenhuis gelegen, en daardoor kon ik dus niet leren in het weekend voor de proefwerkweek. Als ik een slecht cijfer had mocht ik herkansen van school, en ik wist zeker dat ik AK verknalt had, dus een paar dagen na het PW ging ik vragen of ik mocht herkansen. Zegt 'ie: "Nergens voor nodig, je hebt een 6,8!". Dus ik blij, want dat is voor mij al heel wat bij AK. Ik thuis vertellen, mijn ouders super blij enzo, papa ook heel blij en daardoor ik dan weer nog meer omdat het zo lang slecht met hem ging. Vandaag hadden we weer AK en ging hij de punten van iedereen oplezen, komt 'ie bij mij aan, zeg 'ie dat ik een 5,1 heb. Dus ik zeg: "Meneer, u maakt denk ik een foutje, eergisteren zei u dat ik een 6,8 heb." "Neenee, dat was een foutje, ik dacht dat je Cathy heette dus ik heb verkeerd gekeken, je hebt een 5,1."
Echt joh, klootzak, mijn pa was juist zo blij enzo t.t Kan 'ie dan neit even nadenken? ><
Alis volat propriis.
