Tussen de volgende ideeën. Ik zeg bij deze, ik wil het eerst (bijna) afschrijven voor ik het online zal zetten en blijf werken aan mijn andere stories. Ik wil gewoon dat alles perfect is, dit keer en wil niet continu beïnvloed worden doordat mijn lezers liever een ander personage zien.
Idee één.
Ze pakken alles van me af, maar dat is nu voorbij. Ik heb namelijk niets meer. Ik slaap in de ijskoude kelder van mijn huis, mijn mmoeder is uit huis gevlucht, mijn vader is een alcoholist en doet, net als ik, aan automulatie. Alle spullen die ik heb, daar werk ik zelf voor, ik betaal zelfs de huur mee. Telkens als ik met een mobieltje, wat nauwelijks iets kostte, op school kom, pakken ze het af. Als ik ergens in geloof, pakken ze het af. Ik ben een simpele jongen, zonder enige bezittingen, zonder enige trots. Ik ben gebroken. Ik werk me kapot, word geslagen en vertrapt, niemand heeft oog voor mij. Niemand mag mijn situatie zien. Maar dip vanbinnen, smeek ik iedereen te ontdekken wat er gaande is, ikstort in, míjn leven bestaat niet. Ik leef voor anderen
Idee twee
Omschrijving:
Iedereen keert zich tegen me. De ijskoude blikken waarmee ze me aankijken zijn verschrikkelijk. Ik ben verminkt, mijn oogleden zien rood, en zijn slechts twee propjes vel, mijn ogen zelf knijp ik altijd tot spleetjes, niet alleen om de pijn te verminderen ook zodat niemand mijn witte pupillen kan zien. Na een verschrikkelijk ongeluk werd ik wakker in het ziekenhuis, ik was alles kwijt en geen van de doktoren wilde me vertellen wat er was gebeurt. Mijn ouders verzwegen alles en verstopten me voor de buitenwereld. Mijn moeder begon toen met het slaan. Ze wilde geen verminkt, lelijk, waardeloos kind. Ze schaamde zich voor me, ze durfde nooit aan haar collega's te vertellen: 'Dit is mijn meisje, is ze niet prachtig?' Ik ben wèl mooi, van binnen. Vertel me dat ik prachtig ben. Ik heb het nodig en ik was ooit prachtig, vroeger. Van buiten, nu nog enkel van binnen. Waarom ziet niemand mijn stralende lieve persoonlijkheid? Ik heb het ongeluk overleeft en ben niet blind, maar de rest lijkt het tweede deel van het ongeluk te hebben gekregen. Ze zien me niet meer.
Welk idee moet ik verderschrijven? Toelichting op mening mag ook 
[ bericht aangepast op 10 nov 2011 - 19:02 ]
Let it come and let it be
