• Ik heb het even hertypt, ik was écht boos en overstuur toen ik het schreef, en dan kan ik me niet uitdrukken.

    Ik had vandaag weer ruzie met de vriend van mijn moeder, hij zei dat hij voor niets vroeg was opgestaan zodat ik kon douchen omdat ik pas wilde douchen toen hij bijna naar zijn werk vertrok. Dat was overigens onzin, want hij moest sowieso vroeg opstaan en al deed hij het voor mij, dan deed hij het enkel omdat mijn moeder het vroeg. Hij geeft werkelijkwaar niet om mij, en ik geloof dat hij denkt daat een geldige reden voor te hebben, bijvoorbeeld dat ik toch half van de ex van mijn moeder ben. Maar dan nog, dat zou geen reden zijn want hij kent mijn vader niet. Ik weet niet waarom hij van begin af aan, hij al meteen over me heen liep. Maar ik heb hem nu al 3 kansen gegeven en vandaag heeft hij de derde verspild. Ik weet dat ik niet ideaal ben, maar hij heeft mij niet één kans gegeven?!

    Fysiek doet hij me niks, daar niet van, buiten het feit dat ik me deels hierdoor agressief tegenover mezelf opstel. Maar mentaal is het gewoon een vreselijke uitputting, keer op keer geeft hij mij van dingen de schuld die ik niet eens doe of die hij zelf ook doet. En vervolgens verteld hij enkel zijn kant van het verhaal tegen mijn moeder die me ook nog eens op mijn kop geeft. Maar ik kàn niet naar mijn moede om míjn kant van het verhaal uit te leggen, dan ben ik de schuldige voor weer een ruzie en, hoewel ik hem graag zou zien vertrekken, waarschijnlijk ook een 'scheiding', met als gevolg mijn moeder die doodongelukkig is.
          Ik ben iemand die geniet van ouderlijke liefde, maar mijn moeder kan het me bijna nooit geven omdat ze zo druk is en hij een soort van mijn deel in loopt te pikken door continu om aandacht te schreeuwen. Mijn vader heb ik al jaren niet meer gezien en van die vriend van mijn moeder hoef ik alleen maar negatieve opmerkingen te verwachten.

    Ik word gewoon gek van heel die situatie thuis, er is geen vaste sfeer en dat maakt dat ik me ongemakkelijk voel.

    [ bericht aangepast op 27 okt 2011 - 12:47 ]


    Let it come and let it be

    veel succes.
    Ik voel me zelf ook meer thuis bij mn vriendinnen thuis dan bij mezelf... Echt veel ouderlijke liefde krijg ik ook niet. Ook al zijn het gwn mn eigen vader en moeder. Zo raar als de moeder van een vriendin wel bezorgd om je is en je eigen moeder iets heeft van, ze kan zelf wel naar huis toe komen, ook al is het al laat en donker en moet ze nog langs allemaal van die stille wegen en kroegen etc. :S Srry hoor, maar dat vind ik ergens wel een beetje raar, kan ze nergens een beetje tonen dat ze iets om me geeft.

    [ bericht aangepast op 28 okt 2011 - 17:57 ]


    "Your life. Your choice. Think about what you want."

    Hmm dat is wel heel kut. Aah ik wou dat ik wat voor je kon doen ofzo, maar ik zal niet weten wat.


    Alleen maar tranen van geluk

    mijn stiefvader kan een asbak tegen ze kop krijgen als hij denkt vadertje over mij te willen spelen. mijn stiefmoeder is een schat en ze leert me veel van haar vind ik het geen probleem.


    Maar als jou stiefvader niet met jou om kan gaan verdient hij jou moeder ook niet.

    Hale schreef:
    mijn stiefvader kan een asbak tegen ze kop krijgen als hij denkt vadertje over mij te willen spelen. mijn stiefmoeder is een schat en ze leert me veel van haar vind ik het geen probleem.


    Maar als jou stiefvader niet met jou om kan gaan verdient hij jou moeder ook niet.

    Maar wie ben ik om te zeggen: 'Blijf weg bij mijn moeder als je mij niet eens een kans geeft.' Waar sta ik, dat ik zoiets naar mijn moeder kan flikken.


    Let it come and let it be

    Dashing schreef:
    Ik zou het gewoon tegen je moeder zeggen hoor.. Het is echt een ass zo te lezen.


    Don't dream your life, but live your dream!

    Countenance schreef:
    (...)
    Maar wie ben ik om te zeggen: 'Blijf weg bij mijn moeder als je mij niet eens een kans geeft.' Waar sta ik, dat ik zoiets naar mijn moeder kan flikken.


    Zo dacht ik ook.

    Eerst mocht ik mijn stiefmama ook niet.


    Maar we hebben een heel lang gesprek gehad en nu loopt het gewoon goed dus praat eens met hem.

    Hale schreef:
    (...)

    Zo dacht ik ook.

    Eerst mocht ik mijn stiefmama ook niet.


    Maar we hebben een heel lang gesprek gehad en nu loopt het gewoon goed dus praat eens met hem.

    Iedere poging is mislukt. Hij geeft zijn fouten niet toe en dan valt er weinig te praten als hij maar niet wíl inzien dat hij anderen gewoon ongelooflijk veel pijn doet en loopt te irriteren als de hell. Als ik één keer vraag of hij gewoon normaal wil doen (welliswaar op een beleefdere toon, maar dit is in eht algemeen) begint hij mij vanalles te verwijten.


    Let it come and let it be

    Countenance schreef:
    (...)
    Iedere poging is mislukt. Hij geeft zijn fouten niet toe en dan valt er weinig te praten als hij maar niet wíl inzien dat hij anderen gewoon ongelooflijk veel pijn doet en loopt te irriteren als de hell. Als ik één keer vraag of hij gewoon normaal wil doen (welliswaar op een beleefdere toon, maar dit is in eht algemeen) begint hij mij vanalles te verwijten.


    Dan moet je eens serieus met je moeder gaan praten.

    En alles wat hij je heeft aangedaan vertellen.

    En ik weet dat je je moeder geen pijn wilt doen maar het kan niet anders anders blijft dit doorgaan.

    Hale schreef:
    (...)

    Dan moet je eens serieus met je moeder gaan praten.

    En alles wat hij je heeft aangedaan vertellen.

    En ik weet dat je je moeder geen pijn wilt doen maar het kan niet anders anders blijft dit doorgaan.

    Ik weet niet wat erger is, dit of mijn moeder die twee keer zo veel lijd. Niet alleen door een (waarschijnlijk) gebroken relatie, maar ook doordat ze inziet dat haar dochter helemaal niet zo tevreden is in het leven. Ik heb fouten gemaakt in het verleden en daar kwam ze achter, maar als ze nu zou zien dat ik terug, of eigenlijk nog steeds, een beetje 'ongelukkig' ben weet ik wel zeker dat ze denkt dat ik ben teruggevallen in mijn oude gewoonte.


    Let it come and let it be

    Countenance schreef:
    (...)
    Ik weet niet wat erger is, dit of mijn moeder die twee keer zo veel lijd. Niet alleen door een (waarschijnlijk) gebroken relatie, maar ook doordat ze inziet dat haar dochter helemaal niet zo tevreden is in het leven. Ik heb fouten gemaakt in het verleden en daar kwam ze achter, maar als ze nu zou zien dat ik terug, of eigenlijk nog steeds, een beetje 'ongelukkig' ben weet ik wel zeker dat ze denkt dat ik ben teruggevallen in mijn oude gewoonte.


    Als je je nummer geeft kan ik je bellen.

    In ieder geval wat personelijker dan hier op het forum.

    En dan kan ik je ook over mijn eigen ervaringen vertellen.

    Hale schreef:
    (...)

    Als je je nummer geeft kan ik je bellen.

    In ieder geval wat personelijker dan hier op het forum.

    En dan kan ik je ook over mijn eigen ervaringen vertellen.

    Ik kan thuis niet bellen, ofja niet als ik iets geheim wil houden, dat kunnen ze beneden horen door de dunne muren D:


    Let it come and let it be

    Countenance schreef:
    (...)
    Ik kan thuis niet bellen, ofja niet als ik iets geheim wil houden, dat kunnen ze beneden horen door de dunne muren D:



    En op je kamer?

    Hale schreef:
    (...)


    En op je kamer?

    Mijn kamer zit op de middenverdieping, boven me slaapt iemand en onder me computerd iemand,


    Let it come and let it be

    Countenance schreef:
    (...)
    Mijn kamer zit op de middenverdieping, boven me slaapt iemand en onder me computerd iemand,


    Dat is shitt...

    Hale schreef:
    (...)

    Dat is shitt...

    Inderdaad, ik bel ook bijna altijd als ik op de fiets zit.:'D


    Let it come and let it be