Knuffel van een vreemde
‘Jij en ik zijn in geen enkel opzicht hetzelfde,’ zei ik lichtelijk geïrriteerd, omdat ze zich nog altijd niet kon herinneren wie ik was.
‘Natuurlijk wel,’ zei ze. Ze pakte mijn hand en draaide deze om, zodat de handpalm zichtbaar werd. Zij deed hetzelfde, waarnaar ze de zijkant van haar witte hand tegen de zijkant van mijn donkere hand drukte. ‘Kijk, allebei gelijk. We zijn allemaal gelijk, we zien er enkel niet allemaal hetzelfde uit.'
Begint misschien vanavond nog, anders zeker morgen.
Ik wil nog niet te veel verraden, maar het zal gaan over een geadopteerd meisje, Mae, wiens moeder aan manische depressie lijdt. Ik wil dit zo realistisch mogelijk schrijven en ik denk dat ik dat ook wel kan, ik heb mijn 'huiswerk' voor deze story gedaan. (:
Er komen dagboek stukjes in voor, maar die hoef je niet te lezen, het verhaal zal ook volgbaar zijn zonder deze stukken. In de titels zal ik duidelijk aangeven dat het een dagboek stuk is.
[ bericht aangepast op 23 okt 2011 - 21:42 ]
everything, in time
