Zeg even eerlijk wat je hiervan vind, aub(bloos)
Met een geniepige grijns keek de getinte jongen naar de krantenkop, ‘Oorzaak brand nog steeds een mysterie,’ stond er in grote letters op de voorpagina.
“En daar zullen ze ook nooit achterkomen,” mompelde hij in zichzelf. Hij legde de krant naast zich neer en rekte zich een goed uit. Langzaam stond hij op uit de oude, vieze sofa die midden in het kraakpand stond.
“Zayn, wat ga je doen?” vroeg James, één van de andere bewoners van het pand.
Nonchalant haalde Zayn zijn schouders op, hij wist het niet. De gure wind kwam hem tegemoet en snel zette hij zijn capuchon op zijn hoofd en stak zijn handen in zijn zakken. Al snel was er niets meer van de jongen te zien, doordat de duister hem opslokte.
Op zijn hoede liep Zayn door het smalle steegje en drukte zich dicht tegen de muur aan, toen hij twee zachte stemmen hoorde.
“Morgen, twee uur, Oxford Street, zoals afgesproken,” fluisterde een stem. Een andere stem mompelde een instemmend antwoord, maar het lukte Zayn niet om dit te horen. Hij deinsde achteruit, wanneer er voetstappen zijn kant uitkwamen. Maar hij wist zich te herstellen en duwde zich nog verder tegen de muur aan. Waarschijnlijk zouden ze hem niet zien, maar wel horen.
“Wat doe je?” hoorde Zayn een stem vragen.
“Niets, ik dacht dat ik een stem hoorde,” zei de ander.
I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.