MoonyLove schreef:
Klinkt wel interessant
Deze droom heb ik een jaar geleden gehad en laatst nog een keer. Meestal vergeet ik ze meteen maar deze weet ik nogsteeds;
Ik was op straat, helemaal alleen. Het was heel erg stil. Ik zocht ergens naar, maar ik wist niet naar wat, alleen dat ik het snel moest vinden. Opeens stond er een huis voor me. Ik ging naar binnen. Ik stond in een gang, de wanden de vloer en het plafon waren allemaal dofrood. Het einde van de gang kon ik niet zien omdat het daar zo donker was. Ik liep steeds verder. Aan de wanden hingen om de paar meter schilderijen met vaag getekende mensen erop. Ik had heel erg het gevoel dat ze naar me keken. Toen hoorde ik opeens de stem van mijn zusje van 4; het was alsof ze me om hulp riep, ze klonk heel wanhopig. Ik ging rennen, maar hoe harder ik ging rennen hoe verder weg het geluid was. Ze klonk steeds wanhopiger en ik hoorde haar huilen. Na voor mijn gevoel heel lang gerend te hebben was opeens de gang weg en stond ik op iets van steen. Voor mij was een scheur in de grond - een soort afgrond ofzo. Aan de overkant stond mijn zusje. Opeens begon de grond heel hard te trillen en ze viel heel hard huilend en gillend in de afgrond.
En toen werd ik wakker met een kutgevoel.
Het eerste gedeelte is vooral chaos, chaos in je leven, je wilt iets bereiken of vinden (misschien een talent of passie?) maar het lukt je niet. Misschien sta je onder druk van anderen, ze kijken naar je en verwachten iets.
Je geeft vast heel veel om je zusje, ze betekent heel veel voor je denk ik, daarom ben je bang dat haar iets overkomt, dat je wel kan helpen maar het niet lukt. Net niet, je kan er net niet bij, machteloos.
Your make-up is terrible