Omdat ik me heel goed voel bij een bepaalde persoon, maar het tegen niemand kwijt kan heb ik het in een gedichtje omschreven. Dat wil ik hier wel neerzetten. En oké, ik ben geen genie in dichten maar ik vind het wel leuk. En aangezien mijn gevoelens erin zitten gemengd is dat toch het belangrijkste. 
Een kille ruimte
Klappertanden en trillend
Reikend naar jouw warme gezelschap
Is zoveel meer pijnstillend
Kijkend in jouw ogen
Verlangend naar een omhelzing
Je voelt de uitstraling
Bij een mooie avondschemering
Armen die rusten op elkaars lichaam
Hoofden die rusten op elkaars schouder
Is zoals in eender welke relatie
Een omhelzing de mooiste volhouder
De intimiteit
Het onschuldige verlangen
Een warmtebron
Dat geen ander kan vervangen
Een kleine ruimte ontstaat
Tussen hem en mij
Zwoel is mijn blik
Terwijl ik me tegen hem aanvlei
De speelse stemming veranderd
Naar het serieuze doen
Onze ogen sluiten
Verwachtend naar die eerste zoen
Ik voel een zachte streling
Op mijn hart staan reeds zijn afdrukken
Een liefde dat wordt versterkt
Wanneer ik zijn lippen op de mijne voel drukken
Een tijdje later openen mijn ogen
Een gelukszalige stroom
Die gauw verdwijnt wanneer ik het me realiseer
Het was gewoon een droom
Pompiedom, end of message. 
You don't run, not when you're with us. You stand your ground and fight.
