Ik zou graag willen weten wat jullie hiervan denken.
Het is gebasseerd op de Hongerspelen boeken dus er zouden dingen je bekent voor kunnen komen.
Reacties en tips zijn welkom.
Als je nog personen hebt, of als je er zelf in voort wilt komen, graag dit lijstje invullen;
Ik weet niet of ik er iedereen in kan doen of dat ik de namen ga gebruiken of niet. Ik ga iedergeval de kenmerken van de personen gebruiken
Naam
Leeftijd
District
Speciale krachten
Eigenschappen
Uiterlijk
Extra
DIT IS ALLEEN MAAR EVEN HET IDEE. DIT IS ZO'N BEETJE HET HOOFD-IDEE. HET IS NOGAL SLECHT, IK WEET HET. MAAR IK HEB DIT EVEN SNEL GESCHREVEN BINNEN EEN PAAR MINUTEN, OM TE WETEN OF IK ER DOOR MEE ZOU GAAN. DANKU.
Elk jaar word er 1 iemand uitgekozen per capitaal. Elk capitaal is als een continent,het heeft eigen gewoontes en eigen mensen. Een capitaal heeft ook zijn eigen klimaat&landschap. De mensen die uitgekozen moeten opdrachten voltooien om vervolgens weer naar hun eigen capitaal gestuurd te worden. Als het je niet lukt om de opdrachten uit te voeren, blijf je simpelweg in de Area, totdat je een keer wint. Elk capitaal verzint simpelweg een paar opdrachten waarin de uitgezondenen voordeel hebben. De opdrachten mogen over alles gaan en mogen zelfs tot de dood lijden. Elk capitaal heeft een eigen 'kracht', zo hebben de mensen uit het IJs-capitaal (Peripheria) de gave om water te beinvloeden. De sterkte van de kracht, verschilt per persoon. De ene persoon kan bijvoorbeeld het water in de lucht laten bewegen, het op andere mensen afsturen en de andere persoon kan het alleen sneller laten stromen.
PROLOOG
Zachtjes schuifelde ik verder. Het enige wat ik nog hoorde was het beekje wat ongestoord doorkibbelde. Het leek wel of de natuur even gestopt was met leven.
De dieren die normaal tjilpte en zachte geluidjes maakte, hielden hun adem geschrokken in.
Ze wisten dat ik er was. Ze wisten dat er iets niet goed was.
Ik concentreerde me opnieuw op mijn doelwit. Een konijntje dat aan een paardenbloem aan het knabbelen was.
Ik zetten mijn met bond gevoerde laars zachtjes op de eikenbladeren die de grond bedekte en mijn hand ging naar de pijlkoker op mijn rug.
Ik had dit al zo vaak gedaan dat het al bijna automatisme was, maar toch gierde de adrenaline door mijn lijf.
Mijn hart klopte hard in mijn keel en het verbaasde me dat het konijntje niet weg was gehuppeld van het gebons, wat me het gevoel gaf dat ik het geluid van een drilboor produceerde.
Ik legde de pijl op mijn boog en trok de pees zover naar achteren dat de veren van de pijl mijn wang kietelde.
Het voelde op een of andere manier vertrouwd en ik liet de pijl gaan. Hij trof het konijntje in zijn lijfje en het beestje maakte nog 1 stuiptrekking voordat het levenloos op de grond viel. Ik had nog steeds medelijden met de beestjes die ik doodschoot. Maar het was doden, of doodgaan van de honger. En als het aan de mensen hier lag, was de keuze simpel.
We werden ook niks voor niks venatores genoemd, wat simpelweg jagers in het Latijn betekende.
We waren simpelweg jagers,we leefde van alles wat we schoten en verzamelde.
[ bericht aangepast op 11 okt 2011 - 16:48 ]
.