Ik weet niet wat ik voelen moet. Of ik nu heel blij moet zijn of verdrietig. Het maakt niet uit wat ik doe, het leven gaat gewoon door. Ook zonder hem 
Ik mis hem vreselijk! Dat doet pijn, pijn van binnen. Niemand die het ziet, verdriet die ik aan het opkroppen ben. Alleen op Q. kan ik het even kwijt. Ik voel me gebroken, en alleen. Maar ik voel ook dat hij bij me is, dat vóel ik gewoon, iedere dag en iedere nacht. Als ik over hem droom wil ik niet meer wakker worden omdat ik weet dat als ik zal opstaan ik hem niet meer kan zien. Het doet me pijn van binnen, maar aan de buitenkant lach ik. Ik probeer het verdriet weg te lachen maar dat lukt gewoon niet. Arrgghh ik weet het gewoon even niet meer! 
[ topic verplaatst door een moderator ]
[ bericht aangepast op 29 sep 2011 - 20:58 ]
It's going to be difficult, but not impossible.
