Proloog.
Het einde was is in zicht, ik voelde het. Alle paniek en adrenaline was uit mijn lichaam verdwenen, het einde was hier en ik had maanden gehad om me er op te voorbereiden.
Ik kon mijn dood bijna aanraken, kon hem bijna voelen, zou hem kunnen omhelzen. Ik had maanden na gedacht over hoe mijn ik aan mijn einde zou komen, maar nu ik hier was, nu ik over een aantal seconden dood zou zijn, was het zoveel anders dan ik me had kunnen voorstellen. Het was vredig, rustig. Niet pijnlijk en chaotisch zoals ik me had voorgesteld.
Sluit je ogen, mijn liefste. Waren de laatste woorden die ik hoorde voordat twee sterke handen zich om mijn gezicht sloten en mijn hoofd met een harde ruk naar links trokken.
Mariëlle is een achttien jarig meisje dat op een vreemde wijze in contact komt met Angelo, een twintig jarige jongen die haar niet alleen in vreemde situaties brengt, maar haar er ook weer uithaalt.
Voor alle duidelijkheid, mijn gebruikersnaam is anoniem95, ja. Maar dat betekent niet dat ik anoniem wil blijven. Ik wil voor nu alleen weten wat mensen van mijn verhaal gaan vinden.
[ bericht aangepast op 27 sep 2011 - 21:34 ]
