Oke, ik weet niet of dit een lang verhaal gaat wordewn, maar ik denk wel een zeikverhaal, dus als je daar geen zin in hebt, niet lezen.
Ik zit dus in een nieuwe klas, met maar drie mensen die ik al kende voor dit schooljaar, maar ik mag ze alle drie niet. De eerste paar schooldagen, twee weken geleden, gingen nog wel goed, ik zat samen met twee andere meisjes in de pauze enzo, maar toen zei een van de andere vriendinnen van hin tegen hun dat zij mij niet mocht en bam, meteen gingen ze in de pauze niet meer met me om. Sinds dien zit ik dus ook elke pauze alleen op de prubllenbak, volgens mij word ik binnen kort nog een keer het prullenbakkenmeisje. Maar goed, mijn afdelingsleider had dit door, ging eerst met mij in gesprek, en daarna ook met mijn mentor. Vorige week was ik grotendeels van de week ziek, deels omdat ik me echt niet lekker voelde deels omdat ik gewoon geen zin had om het buitenbeendje op school te zijn.
Vandaag was ik weer terug, ales goed en wel, maar ik zat nog steeds alleen in de pauze. Mijn mentor en afdelingsleider die stonden buiten voor het kantoortje van de afdelingsleider te praten, en zagen mij alleen zitten, ja, onze school bestaat eigenlijk uit maar een gang, en riepen me bij hun, wij in het kantoor van de afdelingsleider gaan zitten, beginnen ze er meteen over dat ik dus zo alleen ben. Want vorig jaar zaten we altijd in de pauze met een hele groep op een vaste plek, maar niemand van die groep heeft tegelijk met mij pauze, waardoor ik alsnog alleen ben. Toen begonnen ze er over dat ik ziek was geweest, waar dat dus door kwam, was ik eerlijk dat dat ook deels kwam doordat ik nu niet goed in mijn vel zit in mijn nieuwe klas. Dus een heel gesprek, wat er aan het eind op neer kwam dat er in onze klas een of andere les gaat worden gegeven over hoe je nieuwe vrienden maakt als je in een nieuwe klas zit, en ook was je met je klasgenoten kan gaan doen in de pauze of na school. Ze zeggen we dat ze mijn naam niet gaan gebruiken, maar ik denk dat iedereen wel meteen door heeft dat dit op mij terug slaat aangezien ik echt de loner ben in de klas. Nu heeft mijn mentor laatst blijkbaar naar mijn vader gebeld omdat hij bezorgd is over mij. Ik krijg tegenwoordig van iedereen te horen dat ze bezorgd om me zijn, waardoor ik iets heb van waarom is dit nodig?!? Mijn zus is bezorgd, verschillende leraren op school, volgens mij mijn vriendinnen zelfs maar durven ze het niet te zeggen.
Oke, sorry voor dit zeik verhaal, maar ik moest het gewoon even kwijt, in de hoop dat dit voor mij gewoon even oplucht, wat het maar een beedje heeft gedaan.
"Longbottom, if brains were gold, you'd be poorer than Weasley, and that's saying something." - Draco Malfoy
Ik weet hoe het voelt. Ik ben ook een beetje buiten beentje. Want ik heb dan met niemand die ik ehct ken en mag pauze en dan hang ik maar beetje alleen rond. Tis rot en ja inderdaad iedereen zal door hebben dat het over jou gaat, ik had precies het zelfde in de brugklas en toen hadden we ook zo'n gesprek en iedereen keek na het eerste woord gelijk naar mij 
Maar ik wens je veel succes en maak er toch het beste van, zoek andere mensen op, mss vanuit een andere klas 
