Het begon allemaal vorig jaar. We zaten na 2 jaar niet meer bij elkaar in de klas(m'n BFF en ik voor de duidelijkheid). Dus hadden we afgesproken dat we in de pauzes bij elkaar gingen zitten. Dat ging best goed, totdat ze andere vrienden kreeg en me gewoon liet zitten. Eerst waren we elk vrij uur bij elkaar, maar nu kwam ze aleen in de eerst pauze nog maar bij me zitten. Dus heb ik haar een smsje gestuurd waarom ze me zo liet stikken. Ze reageerde heel boos en hebben we de rest van het jaar ruzie gehad. Maar twee maanden voor de zomervakantie hebben we het toch uitgepraat en waren we weer dikke vriendinnen. In de zomervakantie zijn we naar de bios geweest en hebben we een week bij elkaar gelogeerd. Maar toen ging ze met een ander meisje een week op vakantie. Dat vond ik niet heel erg, ik bedoel ik was wel jaloers dat ik niet mee mocht, maar ik heb me erover heen gezet. Toen ze terug kwam, kon ze alleen maar over die vakantie praten. Op een moment heb ik gezegd dat ze moest stoppen met de verhalen anders zou ik het niet meer trekken. Toen was ze natuurlijk heel boos, maar goed we hebben het weer goed gemaakt. Maar het voelde nog steeds niet goed tussen ons.
Begin dit schooljaar hadden we gehoopt dat we weer bij elkaar in de klas zouden zitten, maar dat was niet het geval. Wij dus allebei boos. De eerste dagen ging het beter dan ik had gehoopt, maar na een paar dagen ging ze weer bij die andere zitten. Dus stuurde ik weer een smsje waarom ze weer zo begon als vorig jaar. Nou wat ik toe terug kreeg: ik moest niet zo zeiken en dat ze nog meer vrienden had en dat ze niet wou kiezen tussen mij en de anderen. En toen zei ik: dat ze helemaal niet hoefde te kiezen, maar dat het weer net zo ging als vorig jaar. En sindsdien zijn we boos op elkaar.
Tot ik maandag een smsje kreeg dat ik niet zo overdreven moest doen en dat ik niet genoeg was voor haar en dat ze me nooit meer wou zien.
Toen vroeg ik waar dat ineens vandaan kwam. Zij zei dat ik kon opzouten en dat ze me helemaal kapot zou maken. Ik vroeg waarom. Zij zei dat ik haar leven kapot had gemaakt. (Maar dat is helemaal niet waar.) Maar ik ben echt doodsbang nu, ik zit elke pauze op de WC en m'n mobiel staat al een week uit. Ik lig tot 's avonds laat te huilen.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ze pakt al mijn andere vrienden af en ze roddelend over me. Ze weet ook dat ik me heel erg schaam voor m'n borsten en m'n kleding maat.
Ik wil weer met plezier naar school gaan en niet steeds over m'n schouder kijken en naar elk gesprek te luisteren of ze nog een roddel over me heeft verspreid. Ik heb nu helemaal geen vrienden meer.
Weten jullie wat ik kan doen??
Love You <3
P.s. tanks dat je mijn gezeik hebt gelezen.
"Don't try to fit in when, you were born to stand out." - Jedward
Naja, je zou je eigenlijk helemaal niet moeten schamen voor jezelf. Jij bent jezelf gewoon. En echt, je moet gewoon hun laten praten en je hoofd hoog houden. Laat ze praten, ja het is makelijker gezegt dan gedaan, maar die sukkeltjes voelen zich heel wat en ze bouwen zichzelf op door jou pijn zegmaar. Ze worden "sterker" door jou pijn, snap je? Ze vinden het denk ik leuk dat je pijn lijd anders ozuden ze je nooit laten stikken, daarom moet je laten zien dat je beter van hun af bent. Als je nou gewoon met een familie lid praat een nicht vlakbij jou leeftijd en het gewoon eerlijk uitlegt misschien kan je je hart bij haar luchten. Of bij iemand op school die je niet pest, uitscheldt, of over je roddeld. Maar als je je hart bij iemand anders wilt uit luchten kan je mij wel een PB sturen.
