Ik fietste net naar huis en moest wachten voor het spoor. WAT DAT DUURDE, JOH!
Begint ineens de man die al heel lang voor me fietste tegen me te praten, Engels want hij kwam uit een Afrikaans land waarvan ik de naam niet meer weet.
Nou, allemaal leuk en aardig. Ineens begint hij meer persoonlijkere dingen te vragen, te zeggen dat ik mooi ben en probeert hij me een andere weg te laten fietsen. Ik ben niet gek, bij die andere weg komt er bijna niemand en op het industrieterrein, waar ik normaal fiets, wonen veel mensen die ik ken dus ben ik gewoon doorgefietst, hij bleef me echter volgen.
Toen vroeg hij ineens ook of ik gelovig was, dus zei ik eerlijk dat ik mijn geloof ben kwijtgeraakt als het ware, toen ik 12 was. Vond hij onzin, wilde hij me overhalen met hem naar de kerk te gaan.
Daarna ging het ineens over werk, ik zei dat ik nog geen baan had en zijn broer had wel "iets", maar hij kon niet beschrijven wat. Ja amehoela, ik ben niet gek! Van pedo naar Jehova - getuige en weer terug.
Hij was me dus helemaal naar mijn straat gevolgd, al die tijd was ik te bang om wat van 'm te zeggen, omdat ik nu eenmaal een bangerik ben. Maar toen we bij mijn straat was zei ik dat ik daar woonde, maar liever niet had dat hij mee de straat in ging, omdat ik hem niet kende. Vond hij prima, begreep hij wel, maar vervolgens gaat hij me zijn nummer opdringen. Uiteindelijk heb ik het maar opgeslagen in mijn telefoon, als ik ooit wilde praten of zo, mocht ik hem bellen/sms'en. Ik heb het nummer alweer verwijderd. No way in hell dat ik nog contact met hem zoek.
Ik vond hem eng.
Iemand van jullie ervaring met zulke mensen?
Begint ineens de man die al heel lang voor me fietste tegen me te praten, Engels want hij kwam uit een Afrikaans land waarvan ik de naam niet meer weet.
Nou, allemaal leuk en aardig. Ineens begint hij meer persoonlijkere dingen te vragen, te zeggen dat ik mooi ben en probeert hij me een andere weg te laten fietsen. Ik ben niet gek, bij die andere weg komt er bijna niemand en op het industrieterrein, waar ik normaal fiets, wonen veel mensen die ik ken dus ben ik gewoon doorgefietst, hij bleef me echter volgen.
Toen vroeg hij ineens ook of ik gelovig was, dus zei ik eerlijk dat ik mijn geloof ben kwijtgeraakt als het ware, toen ik 12 was. Vond hij onzin, wilde hij me overhalen met hem naar de kerk te gaan.
Daarna ging het ineens over werk, ik zei dat ik nog geen baan had en zijn broer had wel "iets", maar hij kon niet beschrijven wat. Ja amehoela, ik ben niet gek! Van pedo naar Jehova - getuige en weer terug.
Hij was me dus helemaal naar mijn straat gevolgd, al die tijd was ik te bang om wat van 'm te zeggen, omdat ik nu eenmaal een bangerik ben. Maar toen we bij mijn straat was zei ik dat ik daar woonde, maar liever niet had dat hij mee de straat in ging, omdat ik hem niet kende. Vond hij prima, begreep hij wel, maar vervolgens gaat hij me zijn nummer opdringen. Uiteindelijk heb ik het maar opgeslagen in mijn telefoon, als ik ooit wilde praten of zo, mocht ik hem bellen/sms'en. Ik heb het nummer alweer verwijderd. No way in hell dat ik nog contact met hem zoek.
Ik vond hem eng.
Iemand van jullie ervaring met zulke mensen?
[ bericht aangepast op 30 aug 2011 - 16:07 ]
everything, in time
