Mijn vriend is altijd aan het gamen als hij op z'n pc is. Ok no problem, in ieder geval dat was het. Hij wilt altijd gamen, altijd no matter what. Ook als we een belangrijk gesprek hebben blijft hij gewoon gamen. Zelfs toen ik hem twee weken -voor ons is dat lang ja- niet gezien had leek het wel alsof hij gamen belangrijker vond dan mij. Het was de laatste dag dat we elkaar konden spreken omdat hij daarna weer een week weg ging, ging hij gamen en heb ik niet eens een fatsoenlijk 'afscheid' kunnen nemen. Als ik met hem aan het praten ben duurt het voort echt best lang voordat ik antwoord krijg en het begint echt over te komen dat hij gamen belangrijker dan mij vind. Dat heb ik aan hem gevraagd en hij zei dat dat niet zo was. Maar als hij áltijd aan het gamen bent en ik telkens maar op antwoord moet wachten, en dat hij zelfs soms eerder naar huis gaat daarvoor heb ik ook van ja... Wat moet ik hier nou mee? Misschien stel ik me aan, maar na een aantal maanden begint het toch behoorlijk vervelend te worden.
your eyes are like stars in the night.
