Bereid je voor op een lang zeikverhaal. 
Ik ben nu een maand samen met mijn vriend, M., en ik ben al een jaar lang verliefd op hem geweest voor het echt iets werd. Hij vond mij ook leuk maar doordat ik 14 ben en hij 18 en de afstand tussen ons 40 kilometer is zag hij het eerst niet zo zitten. Maandenlang hebben we iedere avond op msn diepe gesprekken gehad en ik heb altijd gehoopt dat hij zich over zijn twijfels heen zou zetten, wat hij uiteindelijk een maand geleden ook deed. Maar sindsdien is mijn contact met hem steeds minder en minder geworden. De lieve smsjes voor het slapengaan die hij vroeger stuurde heb ik al weken niet meer gezien, en op msn praten we tegenwoordig haast niet. We zeggen hoi tegen elkaar en dan vraag ik hem hoe het gaat, en dan geeft hij een kort antwoord van één of twee worden, bijvoorbeeld 'vermoeid', en als ik dan vraag waarom hij vermoeid is zegt hij: 'was een lange dag'. Hij is dan ook totaal niet geïnteresseerd in waar ik mee bezig ben. Ik heb wel eens tegen hem gezegd dat ik het niet leuk vond dat hij zo stil was en dat hielp even, maar na drie dagen was hij alweer even afwezig als daarvoor. We zien elkaar zo één à twee keer per week en dan is het hartstikke gezellig, maar hij laat dan nooit iets van romantiek zien en zegt ook bijna nooit iets liefs tegen me. En als hij iets liefs tegen me zegt, is dat omdat ik ernaar gevraagd heb. Ik snap het wel als hij doordeweeks druk is met andere dingen, maar zo af en toe heb ik hem op de webcam en dan zie ik dat hij gewoon muziek aan het luisteren is en op onbelangrijke internetsites zit. Als ik probeer een gesprek op gang te houden reageert hij heel laat, geeft alleen een kort antwoord waar ik geen langer gesprek op kan bouwen en dan zijn we weer uren stil.
Ik heb er met een paar vrienden over gepraat en die vonden het een goed idee als ik een brief naar hem zou schrijven waarin ik vertelde dat dit me dwarszit, maar bij nader inzien geef ik hem die brief toch maar niet. Mijn moeder, die M. kent, vindt dat ik me maar aanstel en zegt dat zoiets niet in M. zit en dat ik het nooit uit hem zal krijgen, maar waarom was hij dan vroeger wel zo lief? Ik heb geprobeerd het initiatief uit hem te krijgen door gewoon niet op msn te komen en dan stuurt hij 's avonds: hoi. That's it, hij vraagt niet eens waarom ik niet online ben of zo.
Hoe leuk ik mijn vriend ook vind, ik merk dat het steeds minder en minder begint te worden omdat hij mij gewoon niet het gevoel geeft dat ik speciaal voor hem ben, en hij vertelt me ook nooit iets over zijn leven. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij weer dezelfde lieve jongen is als hij ooit was? Ik heb hem wel eens dit soort vragen gesteld en dan geeft hij een onduidelijk antwoord, of hij zegt gewoon: 'ik weet het niet.' Ik word er haast gek van...
[ bericht aangepast op 26 aug 2011 - 12:49 ]
This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.
