Ik zit hier nu al bijna twee weken mee, en ik wil het nu gewoon eventjes kwijt.
Deze zomer ben ik op een internationaal kamp geweest voor een paar weekjes. De laatste week werd ik best wel close met een jongen (ik noem hem John, het is niet zijn echte naam). Iedereen begon te zeggen dat ik en John leuk waren, samen, en ik dacht signalen van hem te krijgen, maar ik wist niet zeker of hij het echt zo bedoelde en dat hij mij echt leuk vond, of dat hij over het algemeen gewoon een hele aardige gast was.
Toen de laatste nacht sliepen de jongens en meisjes bij elkaar, en toen heb ik dus de hele nacht (vier uurtjes, maar toch) een beetje met John liggen knuffelen en kloten, maar we waren niet echt verder gekomen dan een beetje strelen (ook niet gezoend).
Die ochtend vertrokken we heel vroeg naar het vliegveld, waar mijn vliegtuig ook al best snel vertrok. Ik had dus niet echt de kans om uit te vinden wat hij nou precies van me wilde, en ook niet precies wat ik van hem moest.
We mailen nu nog steeds, maar ik ben echt heel obsessief bezig en kijk om de minuut in mijn mailbox om te kijken of hij me heeft terug geschreven. En ik voel me dus echt niet goed bij mijn gedrag, maar ik ben gewoon nog zo in de war.
Ik moet dit gewoon afsluiten, maar ik heb er niet de kans voor gekregen, en nu weet ik dus niet echt wat ik moet doen. Ik wil hem eigenlijk gewoon alleen maar zien, maar langsgaan is geen optie, hij woont namelijk in Engeland. Dus, dikke sh*t.
Ik voel me nu in ieder geval wel een beetje beter, nu het er allemaal even uit is. (:
Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed.
