• Hoi, even een vraagje: Waarom is iedereen dood? Een tweemans RPG'tje kan namelijk net zo goed in storyvorm geschreven worden, jwz (krul).

    Ben lui, dus alleen de link van de laatste.

    Nummer 11: Blub.

    Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?

    Kijk hier!
    Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

    People, can I have your attention please? Will the real Slim Shady- no, just kiddin'. Ik heb alleen even een verzoek, en dat is te melden als je niet meer meedoet in de RPG ipv niks van je te laten horen. Saves us a lot of confusion. Dank je.

    Het verhaal
    Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
    Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

    Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
    Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
    Slechte vampier: Faith - Savoy
    Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

    Weetjes over vampiers
    - Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
    - Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
    - Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
    - Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
    - Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
    - Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
    - Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
    - Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
    - Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
    - En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

    lijstje met ideeën.
    Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
    Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
    Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
    Dingen verplaatsen zonder aan te raken
    Hypnose
    Iemand in slaap kunnen laten vallen
    Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
    Ogen verkleuren naar je emotie
    Gedachten kunnen 'verzenden'
    Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
    Dromen manipuleren
    Genezen
    Emoties aanvoelen
    Weten of iemand de waarheid spreekt
    Visioenen
    En ga zo maar door.

    HAVE FUN :'D


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 17 sep 2011 - 22:42 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Oh crackzooi, verkeerde nummer -.-


    No growth of the heart is ever a waste

    C18 schreef:
    Oh crackzooi, verkeerde nummer -.-

    Zo goed?

    Haha thanQ, had al bij Ecanus aangeklopt, but nevermind :]

    Laatste post:

    Odile - Goede vampier.

    "Daarom wil ik, dat als er iets zou voorvallen waardoor wij niet meer samen kunnen zijn, dat je iemand anders zoekt om op terug te vallen. Ik ken hem niet, die Fjodor, maar als hij macht over iemand heeft, dan buit hij het uit, lijkt me... Stel jezelf niet in zo'n positie, Odile. Alsjeblieft niet..."
    Dat je iemand anders zoekt om op terug te vallen.
    Iemand anders zoekt om..
    Ik sla de ogen neer en peuter wat aan de deken. Daar wil ik helemaal niet aan denken. Ik wil geen ander om op terug te vallen, ik wil Lew. Ik kan me ook niet voorstellen om in iemand anders' armen te liggen, ik wil het niet. De woorden doen zeer, maar ik blijf roerloos liggen, staar levenloos voor me uit. Chase heeft Lew proberen van me af te nemen en nu gaat Fjodor het ook nog proberen. En het komt allemaal door mij. Nog steeds zeg ik niks, terwijl dit akelige schuldgevoel steeds groter wordt.
    "Ik zal je helpen. Ik train met je mee. And the day you have to face him, I will be there by your side." Ik word wakkergeschud, glimlach kort naar hem. Ik wil zeggen dat ik hem niet wil betrekken in deze slag, maar hoe kan ik dat een soldaat zeggen? Iemand die door vuur gaat voor degene om wie hij geeft? Ik draai me om en leg de armen om hem heen. Ik zou het mezelf nooit vergeven als Fjodor Lew nog van me af zou nemen.
    Ik druk mijn lippen op zijn mond, waardoor een krul weer los komt te springen. Ik knipper een paar keer verbaasd met de ogen als ik naga hoe lang ik al met die ellendige krullen rondloop.
    'Ik moet ergens een stijltang gaan jatten. En een pot verf. Dit,' zeg ik als ik naar een losgesprongen krul wijs, 'is niet goed voor mijn humeur.' Al moet ik zeggen dat Fjodor een ergere moodkiller is.
    'En ik..' voeg ik toe, 'waardeer het heel erg dat je er voor me wil zijn, mocht ik het op moeten nemen tegen Fjodor. Hoewel ik het mezelf waarschijnlijk nooit zou vergeven als je wat overkwam.' Ik aai zacht door zijn haar. Ik zie de felheid in zijn ogen schitteren, de glans die letterlijk zegt 'wat wil je dan dat ik doe? Jou dit alleen laten uitvechten? No way!'

    [ bericht aangepast op 17 aug 2011 - 10:49 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    guess who's back in town ;)
    Dat vroeg ik me ook al af bij alle RPG's, iedereen is gewoon thuis voor zover ik weet ^o)

    Anyway, ik wil pirates wel weer even tot leven brengen, als iemand even zijn gassie ergens heen stuurt dan reageer ik er wel op :'D Dat valt me echt op in RPG's, zodra mensen uhn personages alleen zijn doen ze er niks meer mee. Laten ze die niks meer doen en sturen die nergens meer op af ;l Maar hé, zodra Els terugkomt wordt het sowieso weer wat levendiger.
    Anyway, jullei zijn snel gegaan hier, ik wist niet dat de rpg al zover was toen ik vertrok, naja, even teruglezen voordat ik Dewi tot leven wek, ben even nieuwsgierig namelijk (:

    (Heb vreemd toetsenbord met platte toetsjes, kan er nog niet mee omgaan ;p)

    [ bericht aangepast op 17 aug 2011 - 19:47 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Oh is Els nog op vakantie? Ik keek effe op d'r profiel, maar ze was al sinds juli niet meer online geweest en ik dacht: naja, wie weet schee ze d'r wel mee uit ofzo :'] Want die Dikkop is niet meer teruggekomen..
    Ik kan wel effekes wat aan Pirates doen, denk ik :]


    No growth of the heart is ever a waste

    Haha, ja, 2 ker zelfs ;l 2e kwam ze geloof ik terug..

    Dikkop? Je bedoelt desiree? :P Die al heeeel lang geleden was gekapt?
    Of naja, Els zou niet stoppen met RPG'en, daar vindt ze het te leuk voor =p

    Jeuh *\o/* Er deden daar toch veel meer emnsen aan mee eerst? We waren echt emt een stuk of 10 en nu nog de helft --'' Dat vind ik altijd lullig,a ls mensen zomaar niks meer laten horen.. Zeg dan dat je wilt kappen dan gooien we dat persoontje wel op een logische manier uit de RPG of iemand neemt die over ofzo ;o


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    He Ö -leest RPG 11- Ik had toch gezegd dat ik op vakantie was? :"D En ik kwam pas om half 10 thuis aan en was zo geslootp dat ik emteen bed in kroop en vandaag kwam mijn hond terug ;D En de laptops deden vreemd en raar en moesten steeds updaten en die ene is al sinds vamorgen daarmee bezig :S


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Danku 8D Zijn ze trouwens nog ebzig met hun 'spelletje'? :'] Haha. Aangezien ik ineens iets over verf zie staan.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Haha, ik lees wel even terug, kom ik er vanzelf achter xd


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Haha, Odile wil haarverf (krul). That's why.

    Odile - Goede vampier.

    "Wat ben je mooi," hoor ik hem zeggen als hij in mijn ogen kijkt. Nu heb ik geen kans om de blos te verbergen. In plaats daarvan trek ik een zwak glimlachje om mezelf nog enigszins een houding te geven. Ik ben nooit echt goed in complimenten ontvangen, omdat veel van de mensen of vampiers die me complimenten gaven, wel iets van me moesten, waardoor ik ze een flink pak slaag gaf. Maar Lew meent er elk woord van en dat zorgt ervoor dat ik me geen houding kan geven.
    Als hij overeind komt en gaat zitten trek ik de deken terug over me heen en veeg een lok haar weg.
    "Wat doen we nu?" hoor ik hem vragen en ik glimlach even. Ik heb nog geen alarmerende geuren opgevangen en daarom is het goed aan te nemen dat Dewi veilig is. Gedachteloos volg ik de slierten rook en ga dan op mijn zij liggen. Ik krul me op en leg een arm om Lew heen. 'Ze wilde een waardig afscheid nemen, dus we moeten wachten tot ze is bijgekomen. Ik was van plan haar naar veiliger oorden te brengen, aangezien ik op m'n tien vingers durf na te tellen dat Chase en dat andere stuk tuig iets aan het beramen zijn.' Ik bal mijn vuist en het vuur brandt in mijn ogen als die ene nacht zich weer voor me afspeelt, voor de zoveelste maal.
    'Ze zullen haar niet te pakken krijgen. Nooit,' zeg ik op zo'n sinistere, doch vastberaden manier dat de hele kamer ineens ijskoud lijkt te worden. 'Ze zullen niet de kans krijgen om met haar hetzelfde te doen als ze met mij hebben gedaan. Ze heeft te veel pijn gezien en meegemaakt.' Ik volg Lew's woorden en kom ook overeind, met de deken nog om m'n borst heen.
    'Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar ik heb me soms afgevraagd waar ze heen gaat. Ik hoop niet dat ze ooit in Fjodor's klauwen terecht komt. Ik wil haar het liefst zo ver mogelijk van hier brengen. De wereld is een grote plek. En dan.. dan wil ik met jou mee.' Maar hoe zit het dan met Yue? vraagt een verwijtende stem me. Ze heeft niemand, weet haar geschiedenis niet, noch haar toekomst. Ik kan haar niet alleen laten, niet zomaar. Menselijk zijn is moeilijk, een stuk moeilijker dan mijn normale agressieve, egocentrische zelf zijn. Maar waarom voelt het desondanks alles toch zo goed het juiste te willen doen? Ik meende het toen ik Chase zei dat hij mijn leven mocht afnemen. Het was het meest logische geweest, de gerechtvaardigde wraak in mijn ogen omdat ik hem alles heb afgenomen dat hem lief was. Alles. Ik ben degene die ervoor heeft gezorgd dat van zijn wezen niks meer is overgebleven dan een leeg, kwaad karkas.
    'Misschien wil Yue met ons mee,' zeg ik dan. 'Ze heeft hier ook geen toekomst en ik kan het niet over mijn hart krijgen haar hier achter te laten. Dat zou..' Ik zeg de komende woorden voorzichtig, vraag me af of ik er recht toe heb ze uit te spreken, 'onmenselijk zijn.'

    [ bericht aangepast op 17 aug 2011 - 21:53 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Right, time for Dewi to wake up (:
    Morgen ga ik echt alles doen wat ik wou toen ik in Griekenland was xd

    Dewi
    Ik leek te zweven tussen mijn bewustzijn en de diepe slaap waar ik steeds weer in terugzakte. Elke keer voelde ik me dan als een verloren bootje die dobberde in de duisternis, op zoek naar een lichtpuntje dat me kon leiden. Het leek eindeloos te duren, maar uiteindelijk leek ik wat licht te zien. Moeizaam opende ik mijn ogen een stukje, maar de zon die door het raam naar binnen scheen was fel en direct sloot ik mijn ogen weer. Langzaam draaide ik me op mijn zij, met mijn rug naar het raam toe, en deed een tweede poging. Langzaam liet ik mijn ogen wennen aan het licht voordat ik ze compleet opende, het duurde even voordat ik me herinnerde wat er gebeurd was, maar hoe ik in bed gekomen was bleef me een raadsel. Mijn spieren voelde nog een beetje stijf en slap toen ik rechtop ging zitten, iets wat ik oevrigens te snel deed want even leek alles te tollen voordat het gelukkig weer stilstond. Even keek ik de kamer rond om tot de conclusie te komen dat ik alleen was, direct voelde ik me minder op me gemak en besloot gezelschap te zoeken. Ookal was ik liever gauw opgestaan op zoek naar gezelschap, stond ik toch rustig op. Eerst dacht ik opnieuw door mijn benen te zakken, maar ik bleef overeind. Toch voelde ik me nog wat vreemd. Een beetje duf en licht in mijn hoofd. Even knipperde ik de slaap uit mijn ogen voordat ik de gang op liep, nog niet helemaal wakker begon ik te lopen, op zoek naar de rest.


    Haha, crappy postje zie ik nu, maar wat wil je dan na 2 weken luieren ;p

    [ bericht aangepast op 17 aug 2011 - 22:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Odile - Goede vampier.

    Nog steeds staar ik roerloos voor me uit, terwijl mijn hand gedachteloos over de huid van Lew's buik aait. Ja, verantwoording hadden ze zeker. En laat dat nou net iets zijn waar ik niet mee om kan gaan. Ik heb mezelf nooit als ouderfiguur gezien. Baby's of kinderen opvoeden leek me een grote hel, ook al iets wat compleet tegen de idealen van mijn tijd in ging. Ik trek kort een glimlach om Lew's woorden.
    'Kwalijk kan ik 't haar niet nemen,' zeg ik dan met een grijnsje. 'Dat was nou niet bepaald lief van je, Lewis,' voeg ik met een zo onschuldig mogelik stemmetje toe. 'Yue is een bijzonder iemand, de eerste sinds jaren die me oprecht.. leek te mogen, er oprecht blij mee leek te zijn als ze bij me was, zonder iets van me te moeten of me in de rug te willen steken. Ze heeft me doen inzien dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn,' glimlach ik en gris gauw een kussen van het bed, dat ik op de vloer leg en mijn hoofd erop laat rusten. Ik ben bijna begraven onder de deken.
    'Ik had beloofd om haar iets aan gevechtstraining te geven, maar nu blijkt dat ik het zelf nodig ga hebben. How ironic,' mompel ik. Ik trek even een wenkbrauw op als hij over geld begint. 'Laat ik daarvan nou net voldoende hebben. Alles jatten heeft zo z'n voordelen. Van de kick afgezien, bespaart het me aardig wat centen.' Ik zie Lew mijn kant op kijken, waarna ik even grijns.
    'Je dacht toch niet dat met lege handen weg zou gaan uit Fjodor's clan? Hmm, dan ken je Odile nog niet, schatje,' zeg ik plagend en aai over zijn bovenarm. 'Maar ik heb geen idee of het voldoende zal zijn om iemand een fatsoenlijke scholing te bieden. Het zal op een gegeven moment opraken en een bank overvallen is deze dagen ook niet meer te doen. Althans, niet zonder dat je met je kop op een bewakingscamera komt te staan,' mompel ik nors. Waarom weten mensen toch altijd een vampier haar lol af te nemen?
    Ik hoor gestommel in de gang en een bekende geur, waarop ik glimlach.
    'Laten we het haar zelf vragen,' zeg ik dan, waarna ik in de benen kom en mijn kleding uit de uithoeken van de kamer vis. Als ik mezelf enigszins op orde heb gebracht doe ik de deur open en kom Dewi tegen in de gang. 'Ik zie dat je bent bijgekomen. Waar wil je heen?' vraag ik. Ze kijkt me wat slaperig aan.
    'De grens is verbroken. Je kunt weer naar buiten. Waar zal ik je heen brengen?'


    No growth of the heart is ever a waste

    Dewi
    Terwijl ik nog wat over de gangen dwaalde en me afvroeg waar de rest was, kwam Odile opduiken. "Ik zie dat je bent bijgekomen. Waar wil je heen?" vroeg ze me en ik was meteen klaarwakker. "De grens is verbroken. Je kunt weer naar buiten. Waar zal ik je heen brengen?" voegde ze er nog aan toe. "Ik ah.." mompelde ik, maar kwam niet veel verder uit mijn woorden. Ik stak mijn handen in mijn zakken, even staarde ik naar mijn schoenen. Na een zachte zucht keek ik op. "Ik weet het niet," mompelde ik zachtjes. Ik kon eindelijk weg, maar ik had nog altijd geen idee waar ik heen moest. Terug de straat op? Weeshuis? Weesgezin? Geen van allen stond me aan, eigenlijk was het slecht hoe kieskeurig ik was.. Maar ik verafschuwde elk mogelijk idee van waar ik heen kon. "Het spijt me," voegde ik er zachtjes aan toe. "Ik wil niet zo'n last zijn, maar ik weet het echt niet."


    Crap, wat een kort tekstje --'' Je personage over de gang laten wandelen is geen goede inspiratiebron.

    [ bericht aangepast op 18 aug 2011 - 19:48 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Hier trouwens links naar vorige topics :'D Is wel handig als je soms wat terug wilt zoeken -lange zoektocht-
    Nummer 1: Blub.
    Nummer 2: Blub.
    Nummer 3: Blub.
    Nummer 4: Blub.
    Nummer 5: Blub.
    Nummer 6; Blub.
    Nummer 7; Blub.
    Nummer 8; Blub.
    Nummer 9; Blub.
    Nummer 10; Blub.

    Ik reageer zo, even proberen met een langer en minder crappy post te komen en anders maar wachten op morgen ;o


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Faal, ik lezen wat de rest heeft gepost, vervolgens denken: laat ik maar wachten tot iemand gaat posten en vervolgens na anderhalf uur tot het besef komen dat mensen allang hebben gepost. 't Gaat de goeie kant op, Sam (Y)

    Odile - Goede vampier.

    Wat verbaasd werp ik een blik op Dewi. Ze heeft geen idee.. geen idee waar ze heen wil. Het idee van Lewis dringt tot me door, net als zijn voorstel over paspoorten en papieren. Ik vraag me af hoe Julian en Masha dat doen. Ik ben vijftig jaar geleden al uit het zicht van de wereld verdwenen, het zou op z'n zachtst gezegd apart zijn als ik weer op kwam dagen, vanuit het niets.
    "Misschien is een internaat wat," hoor ik Lew zeggen, die tot mijn verbazing ons in zijn boxershort komt vergezellen. Kan hij zich nu niet aankleden, ook al is het voor het fatsoen? vraag ik me innerlijk grinnikend af. Ik knik als ik me zijn plan voor de geest haal. 'En misschien valt het nog te realiseren ook, als ik erachter kan komen of een paar bekenden van me in staat zijn paspoorten te kunnen verkrijgen met onze namen erop. Dan zijn we ook in staat om te gaan werken om je scholing te kunnen betalen, al zou ik het dan bij avonddiensten moeten houden, aangezien ik het niet uit ga houden in het daglicht. Ik zal tijdelijk wel voldoende geld hebben voor de school, maar ik denk dat het niet voldoende zal zijn om de volledige studie te kunnen betalen. Maar het idee is basically dat wij als een soort van.. eh ja, pleegouders gaan fungeren. Als je het ermee eens bent.' Even moet ik onwillekeurig grinniken bij het idee om met Lew naar ouderavonden te gaan, wroetend tussen de menigte van ouders. Ach, zo'n internaat zal vast een stuk beter zijn dan de huishoudschool. Dat is gewoon de hel op aarde.
    'En ik kan Julian en Masha vragen of ze wat papieren kunnen fixen, wat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar ze zullen hopelijk wel een mannetje of vrouwtje kennen met lange armen die ver reiken. Als je het..' voeg ik aarzelend toe, 'ermee eens bent.'


    No growth of the heart is ever a waste