Even het vorige topic terug lezen als je niet weet waar het over gaat en het je wel iets boeit 
. If not, don't read, no problem. 
Ik kon het niet in het andere topic erachter aan plakken, want dan werd de begon post nóg groter en dan weet ik helemaal zeker dat niemand het meer zou lezen .
Dit was het, iedereen die het helemaal gelezen heeft; ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen, heb het zo goed mogelijk uit proberen te leggen. Bedankt voor het lezen
. If not, don't read, no problem. Ik kon het niet in het andere topic erachter aan plakken, want dan werd de begon post nóg groter en dan weet ik helemaal zeker dat niemand het meer zou lezen .De afgelopen paar weken ben ik alleen maar van het kastje naar de muur gestuurd en weer terug. Bij de ene specialist kreeg ik te horen dat de pijn vooral psychisch was en bij de andere specialist kreeg ik weer te horen hoe zijn of haar collega steken had laten vallen tijdens het onderzoek en dat het helemaal niet klopte hoe er vanuit zijn/haar collega’s gehandeld was. Ik ben nog nooit zo kwaad geweest als in de afgelopen weken, want telkens bij ieder nieuw consult kreeg ik weer nieuwe dingen te horen en uiteindelijk was het overduidelijk dat ze meer aan het gokken waren dan iets anders. Natuurlijk snap ik dat ze een cliënt willen helpen en willen zoeken naar wat er aan de hand is, maar dan moet je gewoon eerlijk zijn en zeggen “We kunnen niets vinden.” Ik hou niet van mensen die me aan het lijntje houden of voorliegen. En al helemaal niet als het om mijn gezondheid gaat.
Op de moment slik ik morfine en paracetamol om de hoofdpijn en andere lichaamspijn en vermoeidheid wat onder controle te houden. Op het begin ging dat ontzettend moeilijk en had ik geen enkele controle over vermoeidheid, juiste dosering etc. maar nu ik mijn lichaam er langzaam aan gewend geraakt en kan ik wel alweer ietsje beter functioneren (ook al voel ik me helaas nog wel hetzelfde). Wel merk ik dat de morfine op dit moment geestelijk aan me begint te trekken en ik erg mijn best moet doen, iedere dag weer opnieuw, om niet depressief te raken of een zenuwinzinking te krijgen. Ik ben zo labiel als wat en huil veel, omdat het er gewoon allemaal uit moet, maar toch heb ik het idee dat dat wel goed is.
De afgelopen week heb ik hartfilmpjes en echo’s laten maken, omdat mijn reumatoloog een hartruis hoorde en ik heel veel last heb gehad van mijn hart de laatste tijd (dat is ook waarom ik niets meer heb laten horen, omdat ik niemand onnodig bezorgd of ongerust wilde maken)en me door wilde sturen naar een cardioloog, omdat hij het niet helemaal vertrouwde. De hartruis was niet echt heel bijzonder erg en daar hebben ze verder niet echt meer aandacht aan besteed. Van de hartecho krijg ik over twee weken uitslag of ze nog iets ‘slechts’ gevonden hebben. Ik ben het gedoe onderhand helemaal zat en heb gelukkig ook mijn eigen doctor House gevonden, helemaal in Brussel weliswaar, maar dat maakt niet uit. Ik heb mijn bloedtestresultaten steeds naar haar doorgemaild en ze heeft me nog maar twee keer een uur gezien, verder niet echt diepgaand lichamelijk onderzocht en wist me nu precies te zeggen waar het probleem zat en wat er nu eigenlijk met me aan de hand is en wat die pijn veroorzaakt. We spreken samen altijd door wat de artsen over me gezegd hebben en dat legt ze me precies uit en verteld ze me precies wat ze allemaal over het hoofd hebben gezien en wat zij wel opgemerkt en gesignaleerd heeft. Wat eigenlijk best wel erg is, want ze hebben bij mij al zo ontzettend verschrikkelijk veel fouten gemaakt. Ik weet dat ze ook alleen maar hun werk doen, maar je leven zou er maar afhankelijk van zijn…
Het ‘grote’ probleem heeft in ieder geval te maken met mijn lever en mijn darmen. Omdat ik een paar jaar terug, toen ik (zwaar psychisch) ziek was voor ongeveer 1,5 jaar anorexia heb gehad waardoor mijn hele verteringstelsel eigenlijk stil is gelegd en sinds dien werkt het niet meer goed. Doordat het mijn voedsel nu niet meer goed kan verteren stuurt het onverteerd voedsel door naar mijn lever. Die dat allemaal niet kan handelen en daardoor afval- en gifstoffen door mijn lichaam heen duwt, omdat mijn lever de stoffen niet af kan breken. En die gifstoffen zorgen weer voor auto-immuunziekten zoals Erythema Nodosum en Streptokokkeninfecties, enzovoorts. En omdat alles stagneert in mijn lever is de bloedsomloop naar mijn hart niet goed. Waardoor mijn hart dus heel hart aan mijn lever gaat trekken en als het ware mijn bloedsomloop van mijn lever naar mijn hart vacuüm trekt, omdat er te weinig bloed en zuurstof doorkomt. Met als gevolg dat mijn hart weer heel hart gaat pompen waardoor het overuren maakt, mijn bloeddruk heel hoog is en mijn hart af en toe steigert omdat het zegmaar heel hart moet werken en daardoor wat ‘oververmoeid’ en geïrriteerd is. Dat is allemaal niet zo heel ernstig en het valt allemaal te verhelpen met goede voeding die bij mij lichaam past en veel water drinken zodat ik mijn lichaam goed schoonspoel van alle rotzooi. De pijn die ik overal voel wordt ook veroorzaakt door de lever. Omdat mijn lichaam (ook mijn hersenen) te weinig zuurstof bevatten (daarom moet ik nu dus heel veel water gaan drinken) ‘verzuurt’ mijn lichaam als het ware waardoor alle pezen en spieren verkrampen en pijn gaan doen. Vandaar dat ik nu ook non-stop migraine heb.
Beter dan dit kan ik het helaas even allemaal niet uitleggen, omdat ik zelf over het algemeen ook nog niet bepaald helder ben.. En mijn revalidatie zal nog wel echt een paar maanden duren, maar nu weten we tenminste wat er gaande is en wat ik er zelf aan kan doen.
Dit was het, iedereen die het helemaal gelezen heeft; ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen, heb het zo goed mogelijk uit proberen te leggen. Bedankt voor het lezen
[ bericht aangepast op 13 aug 2011 - 14:13 ]
Wie du mir, so ich dir.
Gewoon een tip, moesten de medicijnen niet snel genoeg werken.
.
