Dit is wel een lang verhaal dus...
Dit gaat over over mijn beste vriend en ik weet niet wat ik ermee moet, daar gaan we:
Ik leerde hem kennen zo'n 3/4 jaar geleden en de klik was er meteen. Ik vond hem eigenlijk best leuk en toen er kermis was in ons dorp, zaten we samen in de octopus. Ik wilde hem vetellen hoe ik over hem dacht maar aangezien hij iemand anders leuk vond, vroeg ik hem om mijn mijn beste vriend te zijn en hij zei is goed. Toen later viel het contact even weg en toen stond hij voor mijn deur en het contact was er weer. Ik heb het gevoel tot twee maanden geleden onderdrukt en zwaar. Ik vind hem leuk da's zeker maar daarbij is er iets raars; Zie ik hem vrij regelmatig en hij is niet bij mij dan mis ik iets wat ik niet kan beschrijven maar dat het wel met hem heeft te maken. Mar als ik hem langer niet zie dat is het weg. Een kleine maand geleden heb ik het hem verteld, dat ik hem leuk vind, en hij reageerde hoe een egte vriend zou doen en dat had mij egt geraakt omdat ik dat nooit gewend ben. En daarbij: hij heeft een vriendin waar hij zielsgelukkig mee is en dat respecteer ik egt!! Alss hij maar gelukkig is, zo denk ik.
En dan denk ik dat het ook weer egoïstisch is omdat ik alleen aan andere denk en niet aan mezelf...
Wat denken jullie eigenlijk....
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
